فرزندآوری و ارتباط آن با کیفیت زندگی زناشویی

به طور معمول دوران طلایی ازدواج چند سال اول شروع زندگی زناشویی است و زوج‌ها پس از ماه عسل دورانی پر از لذت و خوشی توام با شناخت بیشتر یکدیگر را طی می‌کنند. اما آیا در همیشه روی همین پاشنه‌ خود می‌چرخد؟
پاسخ به این سوال کمی سخت است؛ ولی با توجه به تحقیقات متعدد در این رابطه، به طور متوسط کیفیت روابط زناشویی پس از طی چندین سال رو به کاهش می‌رود و دوباره با گذر زمان اوج می‌گیرد.  
در همان سال‌های اولیه‌ ازدواج است که زوج‌ها با رو به کاهش رفتن کیفیت رابطه‌ خود به دنبال راهکارهایی برای افزایش انگیزه در رابطه و به نوعی یک چاشنی در زندگی خود می‌گردند که معمولا یکی از اولین گزینه‌های موجود در اکثر زوج‌ها فرزندآوری است. ما در این مقاله سعی داریم این مورد را بررسی کرده و مشخص کنیم که آیا فرزندآوری می‌تواند روند نزولی کیفیت رابطه‌ زناشویی شما را بهبود بخشد یا خیر؟ در ۳۰ سال گذشته پژوهش‌های متعددی در رابطه‌ با کیفیت رابطه و تاثیر فرزند‌آوری انجام شده است و اکنون با قطعیت می‌توان گفت که نرخ رضایت از رابطه زوج‌های فرزند‌دار با شیبی نزدیک به 2 برابر نسبت به زوج‌های بی فرزند رو به کاهش بوده و حتی در زوج‌هایی که فرزند ناخواسته داشته‌اند، تاثیر منفی بیشتری در رضایت از رابطه مشاهده می شود.
 

با این حال، باور این که داشتن فرزند کیفیت رابطه را بهبود خواهد بخشید، باوری غلط و اشتباه در میان تازه عروس و دامادها و عشاق است. (لینک منبع)

کاملا واضح است که با اضافه شدن کودک به جمع یک خانواده، تغییراتی اساسی در پویایی آن تحقق می‌یابد و مطمئنا فرزند می‌تواند تاثیراتی جدی بر تعاملات یک زوج داشته باشد؛ اما زوج‌ها پس از بچه‌دار شدن و به واسطه‌ شرایط مراقبت از فرزند با ضوابطی شبیه به بده بستان‌های اقتصادی با هم رفتار می کنند و این امکان وجود دارد که تقسیم وظایف فرزند تا حدود زیادی آن‌ها را از یکدیگر دور کند.

شکی نیست که در اکثر جوامع به دلیل شرایط فرهنگی مردسالارانه بسیاری از وظایف سخت مراقبت از فرزند بر عهده‌ مادر خانواده است و همین تداوم سنگینی وظیفه روی دوش مادر می‌تواند به شدت طرفین را از هم دور کرده و تاثیری مخرب بر رابطه بگذارد.

حتی بسیاری از ما شاهد این بوده‌ایم که بسیاری از مادران پس از تولد فرزند از انزوای اجتماعی خود گله کرده و اضافه می‌کنند شرایط مراقبت از فرزند به گونه‌ای سخت است که آن‌ها نه تنها در ماه‌های اخیر تعاملات اجتماعی کافی با اطرافیان خود نداشته‌ بلکه حتی نتوانسته‌اند زمانی کافی برای تنها بودن و استراحت به خود اختصاص دهند.

با وجود تصاویر ملال‌آور و نه چندان دلگرم کننده‌ای که تحقیقات مذکور در مورد تاثیر فرزندآوری بر رضایت از رابطه‌ ارائه می‌دهند، ولی هنوز هم این گونه زوج‌ها روز تولد فرزند، دوران رشد و نمو او و حتی درد زایمان را یکی از بهترین و زیباترین تجارب زندگی خود می‌دانند.

 اما لازم است بدانید که بر اساس پژوهش‌ها و شواهد موجود فرزند نمی‌تواند نجات بخش رابطه‌های زناشویی باشد و اگر فرزند را رهایی بخش رابطه‌ رو به نزول خود می‌دانید، سخت در اشتباه هستید.

متاسفانه باید بگوییم آمار و تحقیقات ثابت می‌کنند که فرزندآوری در این شرایط نه تنها کیفیت رابطه‌ شما را بهبود نبخشیده و خوب نمی کند بلکه به احتمال زیاد رو به وخامت برده و اثرات نامطلوبی را بر زندگی شما خواهد گذاشت.

لینک منابع: Oxford Journals | Springer | Washington Post