اگر یادتان باشد در مجلات قدیمی همیشه بخشی اختصاص داشت به تصاویری نامشخص که در دل آنها یک تصویر سه‌بعدی واضح وجود داشت و شما باید با تغییر در چشمان خود آن تصویر فرورفته را می‌دیدید. این تصاویر استریوگرام نام دارند که در این مطلب می‌خواهیم در مورد این مفهوم و روش دیدن تصاویر استریوگرام صحبت کنیم. اگر این تصاویر در مجله‌ها را به‌یاد ندارید احتمالا بعد از دهه ۶۰ شمسی به دنیا آمدید اما ایرادی ندارد ما به شما این تصاویر را معرفی می‌کنیم.
استریوگرام چیست؟
تصویر استریوگرام که در فارسی به آن خود‌برجسته‌نما هم می‌گویند یک عکس دوبعدی است که در دل آن یک تصویر سه‌بعدی نهفته است. این تصویر دوبعدی از یک سری الگوهای تکرارشونده تشکیل شده و برای دیدن عکس پنهان‌شده باید با تکنیک دیدن این تصاویر آشنا باشید. در واقع استریوگرام‌ها از خطای دید انسان استفاده می‌کنند تا درون خود را پنهان کنند.
چه کسی استریوگرام را اختراع کرد؟
چارلز ویتسون استریوگرام را در سال ۱۸۳۸ میلادی اختراع کرد. او به تکنیک تازه‌ای در دید دوچشمی رسید که باعث شد با ترکیب چند منشور و آینه یک دستگاه استریوسکوپ (برجسته‌بین) بسازد. با این دستگاه فرد می‌توانست دو تصویر دوبعدی را یک تصویر سه‌بعدی ببیند. برجسته‌بینی یا استریوسکوپی شیوه‌ای است برای ایجاد تصویر سه‌بعدی در بیننده با کمک دید دوچشمی. در بیشتر روش‌های برجسته‌بینی دو تصویر معمولی دوبعدی با اندکی تفاوت مقابل چشم راست و چپ قرار می‌گیرند. این دو تصویر دوبعدی در مغز تلفیق شده و دیدن تصویری سه‌بعدی را به بیننده القا می‌کنند.
در سال ۱۸۶۱ میلادی اولیور وندل هولمس نسخه پیشرفته‌ای از استریوسکوپ را اختراع کرد که آینه‌ای در آن به‌کار برده نشده بود و با قیمتی ارزان می‌شد آن را تولید کرد. این دستگاه برای دهه‌ها از محبوبیت زیادی برخوردار شد. با تولید اتواستریوسکوپ‌ها توسط کامپیوترها استریوگرام‌ها در جهان جدید محبوبیت دوباره‌ای پیدا کردند. اتواستریوسکوپ‌ها در واقع یک تصویر دوبعدی بودند که یک تصویر سه‌بعدی در درون آنها پنهان شده بود. مجموعه «چشم جادویی» نمونه مشهوری از این مورد است. کتاب‌هایی که اتواستریوسکوپ‌ها را به چاپ می‌رساندند به آن نام استریوگرام داده بودند و به همین دلیل در بین عموم این تصاویر به همان نام استریوگرام معروف شد. جالب است بدانید سالوادور دالی، نقاش سرشناس مکتب سورئالیسم، در فعالیت‌هایش برای ایجاد توهم بصری چندین و چند استریوگرام جذاب خلق کرده است.
چگونه باید استریوگرام‌ها را دید؟
برای دیدن استریوگرام‌ها باید توانایی دوبینی داشت. اما چگونه؟ یک شی را جلوی خود بگذارید. یک‌بار چشم سمت راست خود را ببندید و به آن شی نگاه کنید و یک‌بار دیگر چشم سمت چپ را. اگر دقت کنید هر کدام از چشم‌های ما از یک زاویه مشخص به شی نگاه می‌کنند و در نتیجه تصویری که هر کدام از چشم‌ها از یک شی می‌بینند اندکی متفاوت است و یکسان نیست. با این حال، وقتی هر دو چشم ما باز است، مغز در فاصله‌ای معین این دو تصویر را بر هم منطبق کرده و در نتیجه ما یک تصویر واحد از شی می‌بینیم. نکته‌ای که در دیدن استریوگرام‌ها نهفته است در همین‌جا مشخص می‌شود. شما باید به‌گونه‌ای به تصویر دوبعدی نگاه کنید که انگار هر کدام از چشم‌ها مشغول دیدن تصویر از زاویه خود هستند. در این حالت مغز تصویر پشت را تشخیص داده و به‌صورت برجسته نمایان می‌شود.
اما راه مشخص‌تر چیست؟ باید به تصویر دوبعدی به‌گونه‌ای توجه کنید که گویی شفاف است و پشت آن پیداست. خیلی به چشمان خود فشار نیاورید و خیلی آهسته روی تصویر تمرکز کنید. به‌شکلی به تصویر خیره شوید که گویا تصویری در صفحه روبه‌روی شما وجود ندارد. در واقع این کار عملا همان تغییر فوکوس چشم است که باید خیلی آرام انجام شود. در این حالت، تصویر دوبعدی ابتدا کمی تار می‌شود و تغییر فوکوس چشم شما آن‌قدر تغییر میکند که تصویر سه‌بعدی پنهان‌شده در تصویر خود را به شما می‌نمایاند و برجسته می‌شود.
نمونه‌های عملی
در ادامه آلبومی از تصاویر استریوگرام مشاهده می‌کنید. ما به شما می‌گوییم که در پشت هر کدام از این تصاویر دوبعدی چه تصویر سه‌بعدی‌ای نهفته است؛ شما فقط باید تلاش کنید با تکنیک دوبینی تصویر را ببینید. لطفا تجربه خود را با ما درمیان بگذارید. آیا می‌توانید این تصاویر را ببینید یا شما هم مثل بسیاری دیگر از افراد در دیدن تصاویر پنهان‌شده مشکل دارید؟
منبع: linkos/ brainbashers
استریوگرام چیست؟
تصویر استریوگرام که در فارسی به آن خود‌برجسته‌نما هم می‌گویند یک عکس دوبعدی است که در دل آن یک تصویر سه‌بعدی نهفته است. این تصویر دوبعدی از یک سری الگوهای تکرارشونده تشکیل شده و برای دیدن عکس پنهان‌شده باید با تکنیک دیدن این تصاویر آشنا باشید. در واقع استریوگرام‌ها از خطای دید انسان استفاده می‌کنند تا درون خود را پنهان کنند.
چه کسی استریوگرام را اختراع کرد؟
چارلز ویتسون استریوگرام را در سال ۱۸۳۸ میلادی اختراع کرد. او به تکنیک تازه‌ای در دید دوچشمی رسید که باعث شد با ترکیب چند منشور و آینه یک دستگاه استریوسکوپ (برجسته‌بین) بسازد. با این دستگاه فرد می‌توانست دو تصویر دوبعدی را یک تصویر سه‌بعدی ببیند. برجسته‌بینی یا استریوسکوپی شیوه‌ای است برای ایجاد تصویر سه‌بعدی در بیننده با کمک دید دوچشمی. در بیشتر روش‌های برجسته‌بینی دو تصویر معمولی دوبعدی با اندکی تفاوت مقابل چشم راست و چپ قرار می‌گیرند. این دو تصویر دوبعدی در مغز تلفیق شده و دیدن تصویری سه‌بعدی را به بیننده القا می‌کنند.
در سال ۱۸۶۱ میلادی اولیور وندل هولمس نسخه پیشرفته‌ای از استریوسکوپ را اختراع کرد که آینه‌ای در آن به‌کار برده نشده بود و با قیمتی ارزان می‌شد آن را تولید کرد. این دستگاه برای دهه‌ها از محبوبیت زیادی برخوردار شد. با تولید اتواستریوسکوپ‌ها توسط کامپیوترها استریوگرام‌ها در جهان جدید محبوبیت دوباره‌ای پیدا کردند. اتواستریوسکوپ‌ها در واقع یک تصویر دوبعدی بودند که یک تصویر سه‌بعدی در درون آنها پنهان شده بود. مجموعه «چشم جادویی» نمونه مشهوری از این مورد است. کتاب‌هایی که اتواستریوسکوپ‌ها را به چاپ می‌رساندند به آن نام استریوگرام داده بودند و به همین دلیل در بین عموم این تصاویر به همان نام استریوگرام معروف شد. جالب است بدانید سالوادور دالی، نقاش سرشناس مکتب سورئالیسم، در فعالیت‌هایش برای ایجاد توهم بصری چندین و چند استریوگرام جذاب خلق کرده است.
چگونه باید استریوگرام‌ها را دید؟
برای دیدن استریوگرام‌ها باید توانایی دوبینی داشت. اما چگونه؟ یک شی را جلوی خود بگذارید. یک‌بار چشم سمت راست خود را ببندید و به آن شی نگاه کنید و یک‌بار دیگر چشم سمت چپ را. اگر دقت کنید هر کدام از چشم‌های ما از یک زاویه مشخص به شی نگاه می‌کنند و در نتیجه تصویری که هر کدام از چشم‌ها از یک شی می‌بینند اندکی متفاوت است و یکسان نیست. با این حال، وقتی هر دو چشم ما باز است، مغز در فاصله‌ای معین این دو تصویر را بر هم منطبق کرده و در نتیجه ما یک تصویر واحد از شی می‌بینیم. نکته‌ای که در دیدن استریوگرام‌ها نهفته است در همین‌جا مشخص می‌شود. شما باید به‌گونه‌ای به تصویر دوبعدی نگاه کنید که انگار هر کدام از چشم‌ها مشغول دیدن تصویر از زاویه خود هستند. در این حالت مغز تصویر پشت را تشخیص داده و به‌صورت برجسته نمایان می‌شود.
اما راه مشخص‌تر چیست؟ باید به تصویر دوبعدی به‌گونه‌ای توجه کنید که گویی شفاف است و پشت آن پیداست. خیلی به چشمان خود فشار نیاورید و خیلی آهسته روی تصویر تمرکز کنید. به‌شکلی به تصویر خیره شوید که گویا تصویری در صفحه روبه‌روی شما وجود ندارد. در واقع این کار عملا همان تغییر فوکوس چشم است که باید خیلی آرام انجام شود. در این حالت، تصویر دوبعدی ابتدا کمی تار می‌شود و تغییر فوکوس چشم شما آن‌قدر تغییر میکند که تصویر سه‌بعدی پنهان‌شده در تصویر خود را به شما می‌نمایاند و برجسته می‌شود.
نمونه‌های عملی
در ادامه آلبومی از تصاویر استریوگرام مشاهده می‌کنید. ما به شما می‌گوییم که در پشت هر کدام از این تصاویر دوبعدی چه تصویر سه‌بعدی‌ای نهفته است؛ شما فقط باید تلاش کنید با تکنیک دوبینی تصویر را ببینید. لطفا تجربه خود را با ما درمیان بگذارید. آیا می‌توانید این تصاویر را ببینید یا شما هم مثل بسیاری دیگر از افراد در دیدن تصاویر پنهان‌شده مشکل دارید؟
منبع: linkos/ brainbashers
لینک یک مقاله تولید استریوگرام با فتوشاپ