آیا همه انسان‌ها باید صبح زود سر کار بروند؟

بسیاری از انسان‌ها که هر روز سر کار می‌روند حالات مختلفی را در طول روز تجربه می‌کنند؛ برخی صبح‌ها خیلی سرحال و زود از خواب بیدار شده و آماده کار می‌شوند اما حدود ساعت ۳ بعد از ظهر خسته شده و به‌سختی تمرکز می‌کنند اما برخی دیگر که جزو شب‌بیداران‌اند و دوست دارند شب‌ها تا پاسی از شب بیدار بمانند، تا قبل از ساعت ۱۰ صبح موتورشان راه نمی‌افتد و کارایی آن‌ها در ساعات بعد از ظهر به حداکثر خود می‌رسد.

طبق نتایج یک مطالعه جدید، دلیلی برای چرایی این مسائل وجود دارد و یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که رئیسان و مدیران باید به ساعت بدنی کارمندان خود بیش از پیش توجه کنند. در این مطالعه جدید که توسط محققان دانشگاه سیدنی در استرالیا انجام شده، «تنوع ساعت داخلی بدن» (chronotype diversity) افراد در مشاغل مختلف بررسی شده است. این موضوع به ریتم شبانه‌روزی یا ساعت بدن افراد اشاره دارد که در واقع تمایل یا آمادگی بیولوژیکی یا زیستی افراد را در دوره‌های فعالیت و استراحت بیان می‌کند.

پژوهش‌گران دریافتند که هر کارمند بسته به ساعت داخلی بدن خود در ساعات مختلف روز کارآمدی مشخصی دارد. در این حالت می‌توان گفت که کارمندان صبح وجود دارند که انرژی آن‌ها در ساعات بعد از ظهر کم می‌شود، کارمندان عصر وجود دارند که کارایی آن‌ها در عصر بیش‌تر است و در نهایت کارمندان حد وسط وجود دارند که کارایی آن‌ها خیلی ناگهانی در میانه روز به حد نهایی خود می‌رسد.
 
این مطالعه که نتایج آن در نشریه Academy of Management Review به چاپ رسیده، روی این موضوع تمرکز کرده که چگونه تنوع ساعت داخلی بدن افراد روی عمل‌کرد تیمی از لحاظ هماهنگی، پردازش اطلاعات و رفتارهای حمایتی تاثیر می‌گذارد. محققان به این نتیجه رسیدند که برای کارهایی که در آن نیاز به فعالیت‌های گروهی است، بهتر است افراد دارای چرخه شبانه‌روزی یکسانی باشند تا در یک زمان مشخص در بیش‌ترین حالت کارآمدی خود باشند. این مشاغل شامل افرادی است که در اورژانس کار می‌کنند یا افرادی که در تیم جراحی مشغول به کارند.

با این حال، برای مشاغلی که نیازمند «تمرکز و توجه مستمر» است و در آن‌ها اعضای تیم با هم جایگزین می‌شوند، مثل خدمه پروازهای طولانی، پرستاران یا پلیس‌ها، بهتر است کارکنان با ساعات داخلی بدن مختلفی استخدام شوند تا هر کدام در ساعات مختلف روز بیش‌ترین کارایی و راندمان خود را داشته باشند. استفان فولک، نویسنده مقاله این پژوهش، می‌گوید که نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که چگونه مدیران و رئیسان باید میزان کارآمدی کارکنان خود را در ساعت مختلف روز در نظر بگیرند.

او می‌گوید: «این تفاوت‌های فیزیولوژیکی در فضای کار اثرگذارند و ما باید متوجه اثرات آن‌ها در فعالیت‌ها و عمل‌کردهای گروهی باشیم. وقتی با آدم‌های مختلفی روبه‌رو هستیم، براساس نوع کاری که آن‌ها انجام می‌دهند، تفاوت‌های آن‌ها ممکن است مثبت یا منفی باشد. اگر اعضای یک تیم جراحی دارای ساعات داخلی بدن مختلفی باشند، نمی‌توانند به بهترین شکل کار خود را انجام دهند». او اضافه می‌کند: «با مطالعه جنبه‌های شناخته‌شده کارکردهای بدن انسان در علوم پزشکی و زیستی، ما می‌توانیم عمل‌کرد کارمندان را به شیوه‌های مختلف شامل امنیت فضای کار و کار گروهی موثر بهبود ببخشیم».