مشاهده تولد یک سیاه‌چاله برای اولین بار در تاریخ

در حالی که مدت درازی است پژوهش‌گران بر این باورند که سیاه‌چاله‌ها از فروپاشی ستاره‌های فوق‌العاده بزرگ به وجود می‌آیند، اطلاعات جدید حاصله از تلسکوپ فضایی هابل این فرضیه را به اثبات رساند.
 
برای اولین‌بار گروهی از ستاره‌شناسان، شاهد تولد سیاه‌چاله‌ای بوده‌اند که حدود ۲۰ میلیون سال نوری با زمین فاصله دارد. آوی لوئب، ستاره‌شناس در دانشگاه هاروارد در این مورد می‌گوید: «این اطلاعات جدید اولین نشانه‌های روشن و مستقیم از نحوه تشکیل یک سیاه‌چاله حاصل از فروپاشی یک ستاره است».
 
تیم پژوهش به سرپرستی کریستوفر کوچانک (Christopher Kochanek) از دانشگاه ایالتی اُهایو، به احتمال زیاد شکل‌گیری یک سیاه‌چاله را کشف کرده‌اند که براساس اطلاعات تلسکوپ فضایی هابل که تمرکز اصلی‌اش روی مطالعه یک ستاره غول‌پیکر قرمز رنگ به نام N6946-BH1 بوده، به دست آمده است.
 
طبق گزارش‌ها، ستاره N6946-BH1 که اندازه آن حدود ۲۵ برابر خورشید است، ابتدا در سال ۲۰۰۴ مشاهده شد. از آن زمان به بعد، تمرکز فعالیت‌های تلسکوپ فضایی هابل روی مطالعه و شناسایی حرکات و رفتارهای این ستاره بوده است. با ارزیابی اطلاعات هابل توسط تیم کوچانک، آن‌ها متوجه شدند که این ستاره در سال ۲۰۰۹ مشتعل شده و پیش از آن‌که به‌آرامی محو شود، یک میلیون بار روشن‌تر از خورشید شده است.
 
مقایسه این مسئله با مشاهدات هابل، که نشان می‌دهد این ستاره دیگر نوری با طول موج واضح از خود ساطع نمی‌کند، تیم پژوهشی را به این شک انداخت که ستاره N6946-BH1 ممکن است باعث تشکیل یک سیاه‌چاله شده باشد. این فرضیه بیان می‌کند که ستاره N6946-BH1 ممکن است در سال‌های اخیر دچار فروپاشی شده و نور و روشنایی حاصله در سال ۲۰۰۹، نتیجه آزاد کردن نوترون‌های این ستاره باشد. این مسئله باعث می‌شود تا نیروی گرانشی این ستاره کم‌تر شده و در نتیجه الکترون‌ها به یون‌های هیدروژنی که پیرامون ستاره شناروند دوباره متصل شوند. این فرایند همان فرایندی است که باعث تولد یک سیاه‌چاله می‌شود.
 
اگر این سناریو درست باشد، هابل برای اولین بار در تاریخ شاهد تولد یک سیاه‌چاله بوده است. البته هنوز برای اثبات قطعی این سناریو نیاز به پژوهش‌های بیش‌تری است. برای اثبات تولد این سیاه‌چاله، تیم پژوهشی باید عوامل دیگری را که باعث از بین رفتن این ستاره شده‌اند بررسی کنند. این عوامل می‌تواند تلفیق شدن ستاره با ستاره‌ای دیگر باشد یا پنهان ماندن ستاره از دید تلسکوپ فضایی هابل به دلیل گرد و غبار.
 
در حالی که این عوامل می‌توانند در این امر موثر باشند، عده‌ای بیان می‌کنند که تلفیق شدن با ستاره‌ای دیگر منجر به انتشار نور بسیار بیش‌تری می‌شود و فروپاشی آن بیش‌تر از یک‌سال به طول می‌انجامد و اگر مسئله اصلی گرد و غبار باشد، باید ستاره حتی در یک لحظه از زمان قابل مشاهده باشد که در مشاهدات هابل ستاره به هیچ وجه دیده نشده است.
 
منبع: sciencealert