چرا دانش‌آموزان موفق همیشه در زندگی موفق نمی‌شوند؟
چرا دانش‌آموزان موفق همیشه در زندگی موفق نمی‌شوند؟
میلاد
شکیب
1395/12/21
9268
بار بازدید شده
Why-People-Who-Succeed-School-Dont-Always-Succeed-Life
آن‌چه در ادامه می‌آید ترجمه مقاله‌ای است درباره مسئله آموزش و مدرسه. در این مطلب بیان می‌شود که چرا دانش‌آموزان موفق لزوما در زندگی آینده خود موفق نمی‌شوند.
4.02
میلاد شکیب
9268
چرا دانش‌آموزان موفق همیشه در زندگی موفق نمی‌شوند؟
Vidoal
آن‌چه در ادامه می‌آید ترجمه مقاله‌ای است درباره مسئله آموزش و مدرسه. در این مطلب بیان می‌شود که چرا دانش‌آموزان موفق لزوما در زندگی آینده خود موفق نمی‌شوند. البته ممکن است بعضی‌ها با نظرات موجود در این مطلب مخالف باشند اما به هر حال نوع بینش و نگاه متفاوتی در این مطلب بیان می‌شود.
وقتی بچه بودیم به ما یاد می‌دادند که اگر می‌خواهیم در زندگی موفق باشیم باید سخت درس بخوانیم و نمرات خوبی در مدرسه بگیریم. کسانی که می‌خواستند در زندگی خود موفق شوند تمام تلاش خود را می‌کردند تا در درس نمره ۲۰ بگیرند. اما در حقیقت، چند دانش‌آموز موفق با نمره ۲۰ می‌شناسید که وقتی بزرگ شدند در زندگی خود واقعا موفق بوده‌اند؟
پسرها و دخترهای خوبی که در مدرسه بسیار منظم بودند، همه تکالیف خود را به‌موقع انجام می‌دادند و نمرات خوبی می‌گرفتند، ممکن است اکنون شغل خوبی به‌دست آورده باشند اما به‌رغم اینکه از آن شغل پول در‌می‌آورند، علاقه‌ای به آن ندارند. اما چرا این‌گونه است؟ چرا موفقیت در زندگی منوط به موفقیت در تحصیل و مدرسه است؟
چیزهایی که برای یک زندگی موفق به آن‌ها نیاز دارید در مدرسه به شما آموزش داده نمی‌شود.
ما نمی‌خواهیم شما را ترغیب به رها کردن تحصیل کنیم؛ موضوعاتی نظیر زبان، موضوعات ساده ریاضی، موسیقی و تربیت بدنی برای ما بسیار مفید هستند. چیزی که ما می‌خواهیم بگوییم این است که برنامه تحصیلی مدرسه کامل نیست. موضوعات زیادی برای موفقیت در زندگی نیاز است که در برنامه تحصیلی وجود ندارد و البته موضوعات منفی‌ای هم در این فرایند هست:
- آن‌ها از ما می‌خواهند دست به سینه بنشینیم تا انتخاب شویم. آن‌ها از ما می‌خواهند قبل از صحبت کردن با دیگران اجازه بگیریم.
- آن‌ها به ما می‌آموزند که به جای تغییر انتظارات آن‌ها را رها کنیم.
- آن‌ها به ما می‌آموزند انتقال‌دهنده ایده‌ها باشیم تا منبع تولید آن‌ها.
- آن‌ها به ما می‌آموزند معلمان و مدیران به همه چیز آگاه‌اند در صورتی هیچ‌کس از خطا دور نیست.
- آن‌ها به ما می‌آموزند که حفظ کردن مطالب مهم‌تر است تا فهمیدن آن‌ها.
در حقیقت برای اینکه در مدرسه موفق شوید باید دانش‌آموزان فرمان‌برداری باشید و معیار خوب بودن یا بد بودن شما به انتظارات معلمان‌تان بستگی دارد. و به جای اینکه معلمان (یا سیستم مدرسه) به دانش‌آموزان بگویند دلیل انجام یک کار چیست، آن‌ها را مجبور می‌کنند تا از قوانین پیروی کنند و در این شیوه جایی برای انجام کارهای اصیل و تفکر انتقادی باقی نمی‌ماند. اما در جهان واقعیت زندگی به این شکل نیست.
برای موفقیت در زندگی شما باید به‌جای انجام کارهای روتینی که دیگران انجام می‌دهند خلاقانه عمل کنید. جنبه‌های مهم زیادی در زندگی وجود دارد که در مدرسه آموزش داده نمی‌شود؛ اینکه چگونه انسان شادی باشیم؛ چگونه رابطه‌ای سالم داشته باشیم؛ چگونه هوشمندانه کار کنیم؛ و چگونه معنا را در زندگی خود جاری کنیم؟
عمل‌کرد بد در مدرسه به معنی شکست در زندگی نیست (آمارها چنین می‌گویند).
گرچه این نکته حقیقت دارد که هرکس حداقل یک مدرک دیپلم هم داشته باشند نسبت به افراد بدون مدرک فرصت‌های شغلی بیش‌تری دارد اما آمارها نشان می‌دهد کسانی که در مدرسه موفقیت نیستند لزوما در زندگی شکست نمی‌خورند.
احتمالا خیلی از شما می‌دانید که آدم‌های موفقی مثل ریچارد برانسون، اپرا وینفری، استیو جابز، جیم کری و غیره خیلی عمل‌کرد درخشانی در مدرسه نداشته‌اند. در واقع، تعداد زیادی انسان موفق در دنیا وجود دارند که در زندگی آدم‌های موفقی‌اند اما اصلا مدرسه را به پایان نرسانده‌اند. براساس Current Biography Yearbook (نسخه‌های ۱۹۵۹-۲۰۰۵ تا ۲۰۰۷)، از تمامی آدم‌های موفق موجود در این کتاب حداقل ۷۶۸ نفر از آن‌ها در مدرسه اصلا موفق نبوده‌اند در حالی که هر کدام در حوزه‌های متفاوتی سرشناس و موفق بوده‌اند.
میلیاردرها: ۲۶ نفر
برندگان جایزه نوبل: ۱۰ نفر (ادبیات: ۶، صلح: ۲، فیزیک: ۱، شیمی: ۱)
برندگان اسکار: ۶۳ نفر
نامزدهای اسکار: ۱۰۵ نفر
نویسندگان پرفروش: ۵۶ نفر
می‌توانید فهرست کامل بالا را در این لینک نگاه کنید. حال که می‌دانیم عمل‌کرد خوب در مدرسه با عمل‌کرد خوب در زندگی متفاوت است، چه باید بکنیم؟ زندگی یک درس طولانی است، آن‌قدر طولانی که نمی‌توانید موفقیت را براساس یک قطعه کوچک از آن تعریف کنید. اگر تازه از مدرسه فارغ‌التحصیل شده‌اید، همچنان به تحصیل و یادگیری ادامه دهید چراکه چیزهایی که در مدرسه یاد گرفته‌اید شما را به سمت یک زندگی موفق هدایت نمیکنند.
اگر هنوز در حال تحصیل هستید، چه یک محصل موفق و چه ناموفق هستید، خیلی نمرات خود را جدی نگیرید. هرگز این جمله را که برای اینکه در زندگی موفق شوید باید نمرات خوبی در مدرسه بگیرید یا قوانین مدرسه بهترین‌ها را برای شما می‌خواهد باور نکنید. این موضوع به این معنی نیست که قوانین مدرسه را زیر پا بگذارید بلکه منظورمان این است که دست از فکر کردن برندارید. اگر شما یک معلم یا پدر و مادر هستید، روی نمرات فرزندان خود تمرکز نکنید. سعی کنید پتانسیل‌ها و استعدادهای آن‌ها را کشف کنید تا آن‌ها اعتمادبه‌نفس پیدا کنند و زندگی موفقی داشته باشند.
وقتی بچه بودیم به ما یاد می‌دادند که اگر می‌خواهیم در زندگی موفق باشیم باید سخت درس بخوانیم و نمرات خوبی در مدرسه بگیریم. کسانی که می‌خواستند در زندگی خود موفق شوند تمام تلاش خود را می‌کردند تا در درس نمره ۲۰ بگیرند. اما در حقیقت، چند دانش‌آموز موفق با نمره ۲۰ می‌شناسید که وقتی بزرگ شدند در زندگی خود واقعا موفق بوده‌اند؟
پسرها و دخترهای خوبی که در مدرسه بسیار منظم بودند، همه تکالیف خود را به‌موقع انجام می‌دادند و نمرات خوبی می‌گرفتند، ممکن است اکنون شغل خوبی به‌دست آورده باشند اما به‌رغم اینکه از آن شغل پول در‌می‌آورند، علاقه‌ای به آن ندارند. اما چرا این‌گونه است؟ چرا موفقیت در زندگی منوط به موفقیت در تحصیل و مدرسه است؟
چیزهایی که برای یک زندگی موفق به آن‌ها نیاز دارید در مدرسه به شما آموزش داده نمی‌شود.
ما نمی‌خواهیم شما را ترغیب به رها کردن تحصیل کنیم؛ موضوعاتی نظیر زبان، موضوعات ساده ریاضی، موسیقی و تربیت بدنی برای ما بسیار مفید هستند. چیزی که ما می‌خواهیم بگوییم این است که برنامه تحصیلی مدرسه کامل نیست. موضوعات زیادی برای موفقیت در زندگی نیاز است که در برنامه تحصیلی وجود ندارد و البته موضوعات منفی‌ای هم در این فرایند هست:
- آن‌ها از ما می‌خواهند دست به سینه بنشینیم تا انتخاب شویم. آن‌ها از ما می‌خواهند قبل از صحبت کردن با دیگران اجازه بگیریم.
- آن‌ها به ما می‌آموزند که به جای تغییر انتظارات آن‌ها را رها کنیم.
- آن‌ها به ما می‌آموزند انتقال‌دهنده ایده‌ها باشیم تا منبع تولید آن‌ها.
- آن‌ها به ما می‌آموزند معلمان و مدیران به همه چیز آگاه‌اند در صورتی هیچ‌کس از خطا دور نیست.
- آن‌ها به ما می‌آموزند که حفظ کردن مطالب مهم‌تر است تا فهمیدن آن‌ها.
در حقیقت برای اینکه در مدرسه موفق شوید باید دانش‌آموزان فرمان‌برداری باشید و معیار خوب بودن یا بد بودن شما به انتظارات معلمان‌تان بستگی دارد. و به جای اینکه معلمان (یا سیستم مدرسه) به دانش‌آموزان بگویند دلیل انجام یک کار چیست، آن‌ها را مجبور می‌کنند تا از قوانین پیروی کنند و در این شیوه جایی برای انجام کارهای اصیل و تفکر انتقادی باقی نمی‌ماند. اما در جهان واقعیت زندگی به این شکل نیست.
برای موفقیت در زندگی شما باید به‌جای انجام کارهای روتینی که دیگران انجام می‌دهند خلاقانه عمل کنید. جنبه‌های مهم زیادی در زندگی وجود دارد که در مدرسه آموزش داده نمی‌شود؛ اینکه چگونه انسان شادی باشیم؛ چگونه رابطه‌ای سالم داشته باشیم؛ چگونه هوشمندانه کار کنیم؛ و چگونه معنا را در زندگی خود جاری کنیم؟
عمل‌کرد بد در مدرسه به معنی شکست در زندگی نیست (آمارها چنین می‌گویند).
گرچه این نکته حقیقت دارد که هرکس حداقل یک مدرک دیپلم هم داشته باشند نسبت به افراد بدون مدرک فرصت‌های شغلی بیش‌تری دارد اما آمارها نشان می‌دهد کسانی که در مدرسه موفقیت نیستند لزوما در زندگی شکست نمی‌خورند.
احتمالا خیلی از شما می‌دانید که آدم‌های موفقی مثل ریچارد برانسون، اپرا وینفری، استیو جابز، جیم کری و غیره خیلی عمل‌کرد درخشانی در مدرسه نداشته‌اند. در واقع، تعداد زیادی انسان موفق در دنیا وجود دارند که در زندگی آدم‌های موفقی‌اند اما اصلا مدرسه را به پایان نرسانده‌اند. براساس Current Biography Yearbook (نسخه‌های ۱۹۵۹-۲۰۰۵ تا ۲۰۰۷)، از تمامی آدم‌های موفق موجود در این کتاب حداقل ۷۶۸ نفر از آن‌ها در مدرسه اصلا موفق نبوده‌اند در حالی که هر کدام در حوزه‌های متفاوتی سرشناس و موفق بوده‌اند.
میلیاردرها: ۲۶ نفر
برندگان جایزه نوبل: ۱۰ نفر (ادبیات: ۶، صلح: ۲، فیزیک: ۱، شیمی: ۱)
برندگان اسکار: ۶۳ نفر
نامزدهای اسکار: ۱۰۵ نفر
نویسندگان پرفروش: ۵۶ نفر
می‌توانید فهرست کامل بالا را در این لینک نگاه کنید. حال که می‌دانیم عمل‌کرد خوب در مدرسه با عمل‌کرد خوب در زندگی متفاوت است، چه باید بکنیم؟ زندگی یک درس طولانی است، آن‌قدر طولانی که نمی‌توانید موفقیت را براساس یک قطعه کوچک از آن تعریف کنید. اگر تازه از مدرسه فارغ‌التحصیل شده‌اید، همچنان به تحصیل و یادگیری ادامه دهید چراکه چیزهایی که در مدرسه یاد گرفته‌اید شما را به سمت یک زندگی موفق هدایت نمیکنند.
اگر هنوز در حال تحصیل هستید، چه یک محصل موفق و چه ناموفق هستید، خیلی نمرات خود را جدی نگیرید. هرگز این جمله را که برای اینکه در زندگی موفق شوید باید نمرات خوبی در مدرسه بگیرید یا قوانین مدرسه بهترین‌ها را برای شما می‌خواهد باور نکنید. این موضوع به این معنی نیست که قوانین مدرسه را زیر پا بگذارید بلکه منظورمان این است که دست از فکر کردن برندارید. اگر شما یک معلم یا پدر و مادر هستید، روی نمرات فرزندان خود تمرکز نکنید. سعی کنید پتانسیل‌ها و استعدادهای آن‌ها را کشف کنید تا آن‌ها اعتمادبه‌نفس پیدا کنند و زندگی موفقی داشته باشند.
اگر این مطلب برای شما مفید بوده، از ویدوآل حمایت کنید
کلیک کنید
سوالات و نظرات کاربران
0
نسیم زندی
پنج شنبه، 31 فروردین 1396
شانس و وضع مالی هم دخیله.صرفا درسخون بودن تضمین آینده خوب نیست
0
امیرحسین فرخ زاده
یکشنبه، 21 خرداد 1396
(پاسخ)
شانس چیزی که خود فرد میسازش الکی تو ذهنش چیز منطقی ای نیس
0
امیرحسین فرخ زاده
یکشنبه، 21 خرداد 1396
خیلی موافقش نیستم
اخه اگ دانش اموز موفق از نظر ما نمره خوب بگیره، بله اونوقت نمیشه گف توزندگی هم موفقه اون دانش اموز
ولی دانش اموز موفق اونی که دنبال فهم باشخ تا حفظ کردن
وفتی دنبال فهم باشه دنبال استفاده ازون در زندگی هم هس و واقعا زندگی بهتری خواهد داش
0
Khosro Bahaelou Horeh
چهارشنبه، 06 اردیبهشت 1396
سلام
از این مطالب بیشتر به اشتراک بذارین
ممنونم
البته اگه بصورت کلیپ ویدیوئی باشه تاثیرش بیشتر
0
ایراهیم عظیمی
چهارشنبه، 25 اسفند 1395
به عنوان یه معلم تا حدود زیادی قبول دارم نکاتی ک گفتین ولی کاش محتوایی تولید کنید و چنتا نکته کاربردی برای شرایط کنونی آموزش کشور بگین ک واقعا سودش بالفعل خواهد بود.
0
محمد عباسی
دوشنبه، 14 فروردین 1396
(پاسخ)
جناب آقای عظیمی برخلاف اکثریت قریب به اتفاق سایت ها این وبگاه در تمامی موارد در حال تولید یا ترجمه و انتشار محتوای علمی و راهکاری میباشد.
امیدوارم بیشتر به اینجا سربزنید
0
نگار شرف الدین
جمعه، 18 فروردین 1396
کااااااملا موافقم. مشکل اینجاست که اهمیت نمره توی سیستم آموزش و پرورش بیشتر از آموختن هست. این باعث میشه همه فقط با حفظ کردن برای به دست آوردن نمره تلاش کنن و بعد از اتمام مدرسه معلوم میشه که شاگرد های اول مدرسه تنها کاری رو که خوب میتونن انجام بدن همون حفظ کردن مطالبه
1
یاسمن نوری
شنبه، 12 فروردین 1396
مدرسه تا حدودی به روند اجتماعی شدن کودکان کمک میکنه. اما فقط تا حدی! وقتی به اجتماع نگاه میکنید و میبینید که به طور میانگین هر 10 سال جامعه دستخوش تغیراتی میشه که حتی باورش برامون سخته ولی سیستم آموزشی به هزار مشقت هر 30یا 40سال یکبار خودشو تغییر میده، میفهمیم که هیچ وقت سیستم آموزشی به تنهایی نمیتونه زمینه موفقیت مارو بسازه.
0
غزل قریشی
سه شنبه، 24 اسفند 1395
عاالی بود
0
sajad
سه شنبه، 24 اسفند 1395
آیا این فقط در ایران صدق میکنه؟ و اینکه خب میشه این عوامل موفقیت رو پیدا کرد؟
0
علی
سه شنبه، 24 اسفند 1395
واقعیت اینه که تمام آدمی این لیست تو کشور هایی موفق بودن که سیستم آموزشی متفاوتی نسبت به ایران دارن و متاسفانه یکی از راه های موفقیت در ایران همین نمره و مدرک گراییه،و همین سیستم هم باعث شده که خیلی از استعداد ها از بین بره
0
محمدرضا جوکار
سه شنبه، 24 اسفند 1395
مطلب مفیدی بود بود
تشکر
0
بنیامین عزیزطولی
سه شنبه، 24 اسفند 1395
این مسئله در مورد سیستم اموزشی ما صدق میکنه که از پرورش جنبه های دیگه ی شخصیت دانش اموز غافل هست.
0
نقی تسلی زاده
سه شنبه، 24 اسفند 1395
عالی بود
1
hadi bakrani
دوشنبه، 23 اسفند 1395
مدرسه ها تاسیس شدند تا با بکارگیری علم باعث پیشرفت بشوند لذا باید در نظر گرفت که جامعه به یک جدول کاری تقسیم شده از یه کارگر ساده تا یک فضا نورد پس اولین قدم استعداد یابی هست وقدم دوم تمرکز و اموزش مورد نظر در مورد استعداد پیدا شده و بکار گیری ابزار مورد نظر و همچنین حمایت والدین و مربیان
0
جواد آینه وند
دوشنبه، 23 اسفند 1395
درمورداین قضیه خیلی هارو من به شکل تجربی دیدم متاسفانه سیستم اموزشی الان واقعا خلاقیت رو نابود می کنه
0
محمد امیر جلالی فر
دوشنبه، 23 اسفند 1395
مدرسه و سیستم آموزشی نباید جایی برای شکل دادن به باور های ما باشه (ـبر خلاف سیستمی که وجود داره)
به نظر من بهتره که مدرسه وظیفه زیاد کردن دانش و فن دانش آموز ها رو داشته باشه و نه وضیفه افکار و عقاید دانش آموز
بهتره شیوه فکر کردن آموزش داده بشه تا اینکه راهی به دانش آموز نشون داده بشه.
1
حسین کشاورزی
یکشنبه، 22 اسفند 1395
گذشته از این که دانشی که به ما یاد میدن تئوری هستش دانش اموزانی هم تو جامعه هستند که به دلیل کمبود امکانات یا منابع مالی پیشرفت نمیکنند با اینکه افراد با استعدادی هستند
-1
فاطمه حسینی
یکشنبه، 22 اسفند 1395
عالی بود اما کاش بشه آدمای بزرگ مملکت رو قانع کرد که شما تکلیفتون با خودتون مشخص نیست بعد انتظار دارید استعدادای مملکت از کشور نرن این سیستم آموزشیه که ما داریم بخدا ما ایرانیا نخبه ایم اما سر همین گوشیا و تلف شدن استعدادا و تو ذوق زدن بچه هاس که در حال سکونیم و پیشرفت آنچنانی نمیبینیم
1
امیرحسین فلاح
یکشنبه، 22 اسفند 1395
دانشی که به ما یاد میدن تئوریه نه عملی و عینی برای همین الزاما موفقیت درسی موفقیت احتماعی رو به همراه نداره
0
حسن محمودی
یکشنبه، 22 اسفند 1395
کاملا موافقم یه جامعه زمانی نابود میشه که تعلیم و تربیت یا همون آموزش و پرورش کارشو به درستی انجوم نده واقعا عالی شما بیاید ببینید یک دانش آموز وقتی که توی یک کلاس وقتی معلم سوال میپرسه دانش اموز باید حتما مطابق با کتاب درسی جواب بده متاسفانه به اون معیار هایی که باید برسیم هنوز نرسیدیم
1
محمد عظیمی پری
یکشنبه، 22 اسفند 1395
من همیشه چه در مدرسه و چه در دانشگاه دنبال این بودم چه چیزی واقعا ارزشمند و مفید هست .. و البته آدم بی نظمی به حساب میومدم .. در عین حال دروس رو خوب میفهمیدم و بیشتر به دنبال یادگیری بودم تا حفظ کردن و نمره گرفتن.این مطلب رو که خوندم تازه فهمیدم خود علم هم پشت سر من بوده.. خیلی خوب بود . ممنون
0
Analyst chemist
یکشنبه، 22 اسفند 1395
یک مقدار دیر این مطلب رو دیدم... حدود 27 سال دیرتر از زمانی که به دردم میخورد...
0
مریم مدیررحمتی
یکشنبه، 22 اسفند 1395
مفید و عالی بود
0
امیرحسین راستگو
یکشنبه، 22 اسفند 1395
جالب بود - واقعا مدرسه ها و محدودیت ها به نظر من برای بچه ها خوب نیست بچه ها باید رها باشند تا زندگی کنن
0
ابراهیم رضایی
یکشنبه، 22 اسفند 1395
کاملا موافقم چون این اتفاق برای خودم رخ داده شاگرد اول کلاس بودم الان یه دوچرخه ندارم ولی همکلاسیم ک درسش افتضاح بود سوم راهنمایی ترک تحصیل کرد و الان صاحب کار و یه mvmx33 داره
پیشنهادمیکنم کتاب پدر پولدار،پدر فقیر نوشته رابرت کیوساکی رو حتما تهیه کنیدو بخونید مطالب خیلی اموزنده ایی دارد
0
nader saroqi
شنبه، 21 اسفند 1395
واقعا همینطوره
ما توی مدرسه و دانشگاه فقط یه سری مطالب پیش پا افتاده رو حفظ می کنیم و توسط همونا مورد ارزیابی قرار میگیریم
هیچوقت مطالبی که توی مدرسه یاد گرفتیم بدرد زندگی و ارتباطاتمون نخورده و نخواهد خورد
مترجم
میلاد شکیب
تامین و مدیریت محتوا حرفه اصلی‌ام است؛ فرقی نمی‌کند در یک نشریه یا در فضای آنلاین. آن‌چه مهم است دقت در نوشتن، استفاده از منابع معتبر، بهره‌گیری از یک زبان ساده و روان و تامین محتوای کاربردی است.
