چرا انواع زیادی سیب وجود دارد؟

تا به حال برای شما پیش آمده که در یک فروشگاه قدم بزنید و متعجب شوید که این همه تنوع در سیب از کجا نشأت می‌گیرد؟ ممکن است با اسامی اسنپ‌دراگون، پیکسی کرانچ، کاسمیک کریسپ، جاز، یا امبروسیا در کنار گونه‌های شناخته‌شده‌تری مانند رد دلیشز و گرانی اسمیت مواجه شوید. این اسامی توصیفی دلپذیر متعلق به نمونه‌ای از بیش از 7500 تنوع سیب در جهان است. این تنوع عظیم به دلیل تلاش بشریت برای پرورش میوه‌های جدید است. پرورش میوه راهی برای برآورده‌ساختن انتظارات کشاورزان و مصرف‌کنندگانی است که خواهان کیفیت‌های خاصی در یک سیب هستند. از یک طرف، ممکن کشاورزان بخواهند سیب‌ها مقاوم در برابر بیماری و قابل انبارش مناسب باشند. از طرفی دیگر، مصرف‌کنندگان با ظاهر، مزه و تازگی قانع می‌شوند. بنابراین، پرورش‌دهندگان باید همه چیز را، از رشد در شرایط اقلیمی خاص گرفته تا رنگ، مزه و اندازه را مد نظر قرار دهند. گاهی یافتن یک تناسب بدون نقص به معنی پرورش چیزی جدید است. برای پرورش سیب‌هایی با خصوصیات دلخواه، پرورش‌دهندگان ابتدا باید سیب‌های والد را که حاوی آن ویژگی‌ها هستند بیابند. بعد از انتخاب والدین، باید تا زمان شکوفه‌دهی درختان در بهار منتظر بمانند. پرورش‌دهنده گرده را از یک شکوفه که پدر نام دارد، می‌گیرد و آن را با دست به شکوفه دیگر، که مادر نام دارد منتقل می‌کند. این فرآیند گرده‌افشانی نام دارد. وقتی شکوفه مادر تبدیل به سیب شد، بذرها جمع‌آوری و سپس کاشته می‌شوند. تقریبا پنج سال طول می‌کشد تا این بذرها به درختان سیب تبدیل شوند، اما به خاطر روش توارث ویژگی‌های خاص، نهال‌های تولیدشده دارای مجموعه‌ای از ژن‌ها و خصوصیات متفاوتی خواهند بود. این بدان معناست که برای بدست‌آوردن کیفیت دلخواه، محصولات زیاد و نیز صبوری پرورش‌دهنده مورد نیاز است.
نهالی که دارای میوه‌هایی با کیفیت دلخواه باشد برای ارزیابی بیشتر انتخاب می‌شود. حدودا یکی از پنج هزار نهال اصلی لقاح‌یافته به این مرحله با اهمیت می‌رسد. سپس این نهال‌ها به مزارع جدید فرستاده می‌شوند تا پرورش‌دهندگان بتوانند بررسی کنند چگونه شرایط اقلیمی متنوع و انواع گوناگون خاک بر رشد گیاه تاثیر می‌گذارد. سپس باید میوه این نهال‌ها و کلون‌های متعدد آن جمع‌آوری و نمونه‌برداری شوند تا از سازگاری آن اطمینان حاصل شود. پرورش‌دهندگان حدودا 45 خصیصه را در یک سیب مورد مطالعه قرار می‌دهند. مانند بافت و نرمی مغز میوه هنگامی که کاملا رسیده باشد، سطح قند آن در چه حد است، و تا چه مدت تازه باقی می‌ماند. در طول سالیان، آن‌ها همه سیب‌های بد را از وجین کردند و فقط آن‌هایی را انتخاب کردند که بهترین میوه‌ها را داشتند. این گیاهان اختصاصی رسما رقم (کالتیوار)، یا واریته جدید سیب را شکل می‌دهند. برای کسب اطمینان از داشتن یک کپی دقیق از این رقم، همه درختان سیب باید از نهال اصلی پیوند خورده باشند. شاخه‌ها که قلمه چوبی نامیده می‌شوند از درخت اصلی بریده می‌شوند و برای تولید قلمه‌های چوبی بیشتر رشد داده می‌شوند. سپس مقطع‌های این درختان به ساقه زیرزمینی –که بخش پایینی یک درخت دیگر است که از یک رقم متفاوت برای ریشه‌های بالایی و توانایی رشدش انتخاب شده است- پیوند می‌خورند.
سرانجام، این ترکیب سیب جدیدی با کیفیت دلخواه ایجاد می‌کند. برای هر گیاه جدید چهار سال طول می‌کشد تا شروع به تولید میوه‌ قابل خوردن کند. پرورش سیب می‌تواند یک هنر متفاوت باشد اما در اختیار همه است: دانشگاه‌ها، کمپانی‌ها، و حتی افرادی که می‌توانند رقم‌های جدید بسازند. اما پرورش‌دهندگان برای مالکیت کامل یک سیب، با یک چالش نهایی مواجه هستند: نامیدن میوه. بعد از اینکه پرورش‌دهنده امتیاز انحصاری رقم را بدست آورد، یک اسم برای علامت تجاری آن انتخاب می‌کند. این گام نهایی حق امتیاز طولانی‌مدت یک سیب و کلون‌های آن را برای‌شان تضمین می‌کند. این اسم باید کاملا ابتکاری و بکر باشد. و البته که هرچه گیراتر باشد بهتر است. با وجود بیش از 7500 گونه و رقم سیب، داشتن اسامی‌ای مانند پینک لیدی، سوئیت تانگ، کیکو، اورکریسپ توجیه‌پذیر است. هرچه بیشتر با موهبت‌های طبیعت برای پرورش رقم‌های جدید کار کنیم، این اسامی خلاقانه‌تر و دلپسندتر خواهند شد.