چرا باید از کرم ضد‌آفتاب استفاده کنیم؟

تصور بیشتر ما از خورشید به مانند یک دوست است؛ دوستی که به رشد گیاهان کمک می‌کند، ما را گرم نگه می دارد، مانع یخ زدگی زمین می‌شود و...
 کسی هست که دوست نداشته باشد یک روز آفتابی در ساحل دراز بکشد؟
اما گذشته از همه این خوبی‌ها، آفتاب زیاد از حد می‌تواند بسیار مضر باشد. به همین علت است که کرم ضد آفتاب اختراع شد. هدف از اختراع کرم ضد آفتاب، محافظت از بدن در مقابل اشعه ماوراءبنفش نور خورشید بود که تاثیرات مخرب زیادی دارد؛ تاثیراتی مثل لکه‌های پوستی، آفتاب سوختگی، پیری پوست و افزایش احتمال ابتلا به سرطان پوست.
 این اشعه‌ها بر اساس تفاوت طول موجشان به چند نوع تقسیم می‌شوند؛ مثل اشعه «یو وی آ» و «یو وی بی» که هر کدام بسته به میزان جذب رنگ سازهای پوست (بخش مولکولی که باعث ایجاد رنگ پوست ما می‌شود) تاثیر متفاوتی بر پوست دارد. دو رنگ ساز اولیه پوست «هموگلوبین» و «ملانین» هستند که هموگلوبین در سلول‌های خونی ما وجود دارد و ملانین رنگ دانه های پوست ما را به وجود می‌آورد.
 همه ما می‌دانیم که اشعه بی باعث ایجاد سوختگی در پوست می‌شود. نقش اشعه یو وی آ را کمتر کسی می‌داند و به نظر می‌رسد که علت تیره شدن پوست، ابتلا به سرطان و پیری پوست باشد. پس چطور کرم ضد آفتاب از ما در برابر این اشعه ها مراقبت می‌کند؟
دو نوع کرم ضد آفتاب وجود دارد. محافظت کننده‌های فیزیکی مثل کرم «زینک اکساید» یا «تیتانیوم دی اکساید» که باعث بازتاب اشعه خورشید شده و مثل یک مانع فیزیکی عمل می‌کند. اگر غریق نجات ها را با دماغ‌های سفیدشان دیده باشید، می‌دانید که پوشانندگی این کرم‌ها چگونه است. همین مواد در کرم پوشک هم به کار می‌رود و هدف اش حفاظت فیزیکی از پوست است. به طور کلی استفاده از این کرم ها برای افراد آسان نیست؛ چراکه به راحتی روی پوست قابل مشاهده است. اما در این رابطه فرمولاسیون جدیدی ساخته شده است که این مشکل را کمتر می‌کند.
 لازم به توضیح است که محافظت کننده‌های شیمیایی نور خورشید را جذب می کنند و تاثیر محافظت کنندگی آنها زودتر از محافظت کننده‌های فیزیکی از بین می‌رود؛ دلیل‌اش این است که قدرت جذب آن‌ها بالاتر است و به طور کلی این نوع کرم‌ها روی پوست شفاف تر هستند. اما لازم است بدانید که پوست برخی افراد به بعضی از مواد شیمیایی موجود در این کرم‌ها عکس العمل های آلرژیک نشان می‌دهد.
 گذشته از نوع کرم های ضد آفتاب، همه آن‌ها از نظر توانایی محافظت کنندگی در برابر آفتاب و جلوگیری از آفتاب سوختگی یا همان اس پی اف (SPF) مورد بررسی و آزمایش قرار می‌گیرند. در واقع این نوعی سنجش مقاومت و محافظت است که کرم ضد آفتاب بایستی قبل از بروز آفتاب سوختگی در برابر اشعه یو وی بی از خود نشان دهد. اما حتی اگر آفتاب سوخته هم نشوید، باز هم به ضد آفتاب نیاز دارید، مگر اینکه در غار زندگی کنید تا از تاثیرات نور خورشید بر پوستتان ایمن بمانید. درست است که افرادی که پوست تیره ای دارند یا آنهایی که به راحتی برنزه می شوند در مقابل آفتاب سوختگی مقاوم تر هستند، اما پوست آنها نیز در مقابل اشعه یو وی آ آسیب پذیر است.
 کودکان زیر 6 ماه نیز تا حد امکان اصلا نباید در معرض نور خورشید قرار بگیرند؛ چراکه مکانیسم محافظتی پوست آنها عملکرد کاملی ندارد و پوستشان به راحتی هر کرم ضد آفتابی را جذب می کند.
 استفاده از کرم ضد آفتاب به افراد کمک می کند تا در مقابل بروز انواع سرطان های پوستی از جمله سرطان سلول پایه ای، سرطان سلول سنگفرشی، و ملانوم از پوست محافظت کند.
دی ان ای روزانه موجود در سلول های شما در حال به وجود آوردن و توسعه جهش هایی است که به طور خودکار در سلول های شما کنترل شده و از بروز آنها جلوگیری می شود. اما اشعه فرابنفش موجود در نور خورشید می تواند باعث بروز جهش هایی در سلول های شما شود که دیگر قابل کنترل نبوده و در نهایت رشد می کند و باعث بروز سرطان های پوستی می شود. ترسناک ترین چیزی که وجود