چه اتفاقی برای پلاستیکی که دور می‌اندازید می‌افتد؟

این داستان سه بطری پلاستیکیه خالی و دور انداخته شده است. داستانی در مورد جدایی، که در نهایت بازگو کننده سرنوشت سیاره ماست. اما همیشه اینطوری نبوده... برای فهمیدن سرنوشت نهایی این بطری‌ها، اول باید در مورد منشا اونها توضیح داده بشه.
قهرمانای داستان ما توی این پالایشگاه نفت به دنیا اومدن. پلاستیک بدنشون به این صورت تولید شده که‌ اول، پیوند‌های شیمیایی مولکول‌های گاز و نفت"مونومر"ها رو تشکیل دادن و مونومرها هم توی زنجیره‌های پلیمری بلند به هم‌دیگه پیوستن و در نهایت پلاستیک رو به شکل میلیون‌ها گلوله کوچیک به وجود آوردن. این گلوله‌ها رو، توی‌ کا‌رخونه‌های تولیدی ذوب می‌کنن و توی قالب می‌ریزن و مواد ارتجاعی ای به وجود میارن که بشه باهاشون بدنه‌های سه بخشی تولید کرد. دستگاه‌ها، بطری‌ها رو با یه مایع شیرین حباب دار پر می‌کنن بعدش پیچیده می‌شن، حمل می‌شن، فروخته می‌شن، باز می‌شن، مصرف می‌شن و در نهایت بدون هیچ تشریفاتی دور انداخته میشن.
و... حالا اینجا افتادن، منتظر آینده‌ی نا مشخص. بطری اول مثل صدها میلیون رفیق پلاستیکیش توی یه چاله توی زمین دفن می‌شه. این توده بی مصرف بزرگ هر روز بزرگتر می‌شه و تعداد زباله بیشتری بهشون اضافه می‌شه و روز به روز فضای بیشتری اشغال می‌کنن. مواد پلاستیکی که تو این فضا قرار می‌گیرن زیر فشار بقیه زباله‌ها فشرده می‌شن، آب بارون بین این پسمونده‌ها جاری می‌شه و مواد محلول در آبی که تو این توده قرار داره، رو به خودش جذب می‌کنه که البته، بعضی از این مواد هم به شدت سمی هستن. این محلول یه سوپ بسیار مضر به وجود میاره که اصطلاحا بهش "شیرابه" میگن. این شیرابه، میتونه به آب‌های زیر‌زمینی، خاک و آب‌های جاری بره و اکوسیستم و حیات وحش رو مسموم کنه. متاسفانه بطری اول حدود هزار سال باید در این حالت بمونه تا شروع کنه به تجزیه شدن.
سفر بطری دوم عجیب غریب تره اما متاسفانه به همین اندازه غم انگیزه. این بطری روی آب‌ها شناور می‌مونه تا در نهایت به یک جریان می‌رسه، جریانی که به یه رود و در نهایت به اقیانوس ختم می‌شه. بعد از ماه‌ها سرگردونی در آب، کم کم به سمت گردابی کشیده می‌شه که بقیه زباله‌ها هم اونجا جمع شدن و بهش "زباله‌دان بزرگ اقیانوس آرام" می‌گن. در این مکان جریان‌های اقیانوسی میلیون‌ها تکه از پسمونده‌های پلاستیکی رو در یک جا به دام انداختن. البته این مکان تنها یکی از پنج گرداب پر از پلاستیکی که در دریاهای سرتاسر جهان وجود داره. اینها مکان‌هایی هستن که آلودگی‌ها به درون آب می‌رن و آب رو  به یه سوپ تیره از جنس پلاستیک و آلودگی تبدیل می‌کنن.
بعضی از حیوانات مثل مرغ‌های دریایی در این آلودگی‌ها گرفتار می‌شن چون، هم اون‌ها و هم حیوون‌های دیگه، گول رنگی بودن و براق بودن پلاستیک‌ها رو می‌خورن و اونها رو با غذا اشتباه می‌گیرن و می‌خورنشون. پلاستیک خورده شده بهشون حس سیر بودن میده در حالی که سیر نیستن و در نهایت از گرسنگی می‌میرن و مواد سمی داخل ساختار مواد پلاستیکی رو به زنجیره غذایی وارد می‌کنن. برای مثال فانوس ماهی‌ها مواد پلاستیکی رو می‌خورن، فانوس‌ماهی توسط ماهی مرکب خورده می‌شه، ماهی تن ماهی مرکب رو می‌خوره و ما هم ماهی تن رو می‌خوریم!
بسیاری از پلاستیک‌ها تجزیه نمیشن، این به این معنیه که اونها به تکه‌های کوچیک و کوچیکتر تبدیل می‌شن که بهشون میکرو پلاستیک (ریزپلاستیک) می‌گن و می‌تونن تا بینهایت تو اقیانوس بچرخن.
اما بطری سوم، به سرنوشت تیره‌و‌تار رفیق‌های دیگه‌اش دچار نمیشه. یه کامیون اون رو به یه کارخونه می‌بره و تو اونجا همراه بقیه دوستاش، به صورت یه لایه مسطح در میان و بعد تبدیل به یه قطعه فشرده شده می‌شن. بله میدونم!!! زیاد جالب به نظر نمیرسه اما یه لحظه صبر کنین، اوضاع بهتر میشه.
این قطعات فشرده به تکه های کوچیکتر تبدیل می‌شن، که شسته می‌شن، بعد ذوب می‌شن و بعدش تبدیل به مواد خامی می‌شن که می‌شه دوباره ازشون استفاده کرد. در نتیجه این فرآیند سحرآمیز، الان بطری سوم آماده است که به صورت چیزای جدید دوباره به دنیا بیاد. جایگاه این تیکه پلاستیکی با اون گذشته نه چندان افتخار آمیزش، می‌تونه اوج آسمون باشه.