خوردن ناخن و مكیدن انگشت شست ویژگی مثبت هم دارد
Thumb-sucking-and-nail-biting-have-a-positive-side
نتایج مطالعه پژوهشگران نیوزلندی نشان میدهد كه افرادی كه انگشت شست خود را میمكند یا ناخنهای خود را میخورند كمتر از دیگران دچار حساسیتهای آلرژیك میشوند.
4.8
میلاد شکیب
5871
خوردن ناخن و مكیدن انگشت شست ویژگی مثبت هم دارد
Vidoal
نتایج مطالعه پژوهشگران نیوزلندی نشان میدهد كه افرادی كه انگشت شست خود را میمكند یا ناخنهای خود را میخورند كمتر از دیگران دچار حساسیتهای آلرژیك میشوند.
نتایج نشان میدهد كه افرادی كه این دو عادت بد را همزمان دارند بسیار كمتر از دیگران در معرض ابتلا به آلرژیهایی نظیر آلرژی به گرد و خاك داخل خانه، چمن، گربه، سگ، اسب و ... قرار میگیرند.
این پژوهش را محققان نیوزلندی در دانشكده پزشكی شهر داندین و با همكاری پروفسور مالكوم سیرس انجام دادهاند و نتایج آن در مجله Pediatrics به چاپ رسیده است.
پروفسور مالكوم سیرس در این باره میگوید: «یافتههای ما با این تئوری علم بهداشت منطبق است كه اگر كسی در در اوایل زندگی خود در معرض كثیفی و میكروب قرار گیرد، احتمال خطر ایجاد آلرژی در او كاهش مییابد. البته ما توصیه نمیكنیم كه دیگران به انجام این عادات بد در جامعه یا خانواده تشویق شوند، اما به نظر میرسد این عادات جنبههای مثبت هم در زندگی دارند».
پژوهشگران شروع به آزمایش این ایده كردند كه عادات خوردن ناخن و مكیدن انگشت شست كه در دوران كودكی بروز پیدا میكند، باعث میشود كودكان بیشتر در معرض میكروب باشند كه این مسئله بر سیستم ایمنی بدن آنها تاثیر میگذارد و در نتیجه واكنشهای آلرژیك (allergic reactions) كه به آن حساسیت آتوپیك (atopic sensitization) هم میگویند، كاهش مییابد.
محققان برای آزمایش این ایده میزان این دو عادت بد را در بین بیش از ۱۰۰۰ كودك نیوزلندی در سنین ۵، ۷، ۹ و ۱۱ سال و میزان واكنش آلرژیك آنها را در سنین ۱۳ و ۳۲ سالگی اندازهگیری كردند. نتایج نشان داد كه ۳۱ درصد كودكان به طور مداوم ناخن میخورند یا انگشت شست خود را میمكند. واكنش آلرژیك در میان كودكان ۱۳ ساله ۴۵ درصد اما بین كسانی كه فقط یكی از این دو عادت را داشتند ۴۰ درصد بود. همچنین واكنش آلرژیك در كودكانی كه از هر دو عادت رنج میبردند فقط ۳۱ درصد بود. این آمارها تا دوران بزرگسالی هم ثابت بود كه این موضوع نشان میدهد كه سیگار كشیدن در خانه، داشتن سگ و گربه در خانه و قرار گرفتن در معرض گرد و خاك خانه تاثیری در این امر ندارد.
منبع: Sciencedaily
نتایج نشان میدهد كه افرادی كه این دو عادت بد را همزمان دارند بسیار كمتر از دیگران در معرض ابتلا به آلرژیهایی نظیر آلرژی به گرد و خاك داخل خانه، چمن، گربه، سگ، اسب و ... قرار میگیرند.
این پژوهش را محققان نیوزلندی در دانشكده پزشكی شهر داندین و با همكاری پروفسور مالكوم سیرس انجام دادهاند و نتایج آن در مجله Pediatrics به چاپ رسیده است.
پروفسور مالكوم سیرس در این باره میگوید: «یافتههای ما با این تئوری علم بهداشت منطبق است كه اگر كسی در در اوایل زندگی خود در معرض كثیفی و میكروب قرار گیرد، احتمال خطر ایجاد آلرژی در او كاهش مییابد. البته ما توصیه نمیكنیم كه دیگران به انجام این عادات بد در جامعه یا خانواده تشویق شوند، اما به نظر میرسد این عادات جنبههای مثبت هم در زندگی دارند».
پژوهشگران شروع به آزمایش این ایده كردند كه عادات خوردن ناخن و مكیدن انگشت شست كه در دوران كودكی بروز پیدا میكند، باعث میشود كودكان بیشتر در معرض میكروب باشند كه این مسئله بر سیستم ایمنی بدن آنها تاثیر میگذارد و در نتیجه واكنشهای آلرژیك (allergic reactions) كه به آن حساسیت آتوپیك (atopic sensitization) هم میگویند، كاهش مییابد.
محققان برای آزمایش این ایده میزان این دو عادت بد را در بین بیش از ۱۰۰۰ كودك نیوزلندی در سنین ۵، ۷، ۹ و ۱۱ سال و میزان واكنش آلرژیك آنها را در سنین ۱۳ و ۳۲ سالگی اندازهگیری كردند. نتایج نشان داد كه ۳۱ درصد كودكان به طور مداوم ناخن میخورند یا انگشت شست خود را میمكند. واكنش آلرژیك در میان كودكان ۱۳ ساله ۴۵ درصد اما بین كسانی كه فقط یكی از این دو عادت را داشتند ۴۰ درصد بود. همچنین واكنش آلرژیك در كودكانی كه از هر دو عادت رنج میبردند فقط ۳۱ درصد بود. این آمارها تا دوران بزرگسالی هم ثابت بود كه این موضوع نشان میدهد كه سیگار كشیدن در خانه، داشتن سگ و گربه در خانه و قرار گرفتن در معرض گرد و خاك خانه تاثیری در این امر ندارد.
منبع: Sciencedaily
برچسبها:
اگر این مطلب برای شما مفید بوده، از ویدوآل حمایت کنید
کلیک کنید
سوالات و نظرات کاربران
0
حمیدرضا طباطبائی ندوشن
شنبه، 21 مهر 1397
امروزه میدونیم که گرفتاری مکیدن انگشت در کودکان و بزرگ سالان مربوط به اورال فیکسیشن یا تثبیت دهانی هست و دلیل عمده اش هم مُک نزدن کافی در دوران نوزادی هست- عوارضی که این موضوع داره بسیاره و کاملا این مقاله رو رد میکنه فوایدش یک دهم امراضش هم نیست!!!
1
الهام سادات خاندل
یکشنبه، 22 اسفند 1395
این چیز خوبیه که بچه ها خیلی تو محیط استریلیزه بزرگ نشن چون اگه با یه محیط یکم ناسالم مواجه بشن فوری مریض میشن. ولی به نظرم اگه عادت ناخن خوردن و انگشت مکیدن ادامه پیدا کنه مشکلات بیشتری به دنبال داره
0
فرشته باقرزاده
شنبه، 21 اسفند 1395
خواهر زادم هر وقت استرس داره ناخن میخوره
0
علیرضا علیزاده
پنج شنبه، 19 اسفند 1395
خوردنش برایه بچه ها از پسونک بیشتر میچسبه.
0
محمد عظیمی پری
سه شنبه، 17 اسفند 1395
در کتاب فروید به ریشه این کار اشاره شده.. اسم کتاب سه رساله جنسی فروید هست پیشنهاد میکنم دوستان مطالعه بکنند
0
اکبر فاریابی
چهارشنبه، 04 اسفند 1395
کودکان زمانی که هنوز نوزاد هستند به طور غریزی انگشت های خود را میمکن و یا میخورند.
در هر غریزه ای حکمتی هست که بعضی وقتا فقط خود خدا از اون خبر داره
خوردن انگشت توسط کودکان هم قطعا اثرات مثبتی دارد که ممکن است در سال های اینده کشف شود و دانش انسان به آن پی ببرد
0
فاطمه قربانی
شنبه، 23 بهمن 1395
بدن تولید آنتی بادی میکنه و از طرفی فرصت نمیکنه به چیزای بی خودی گیر بده چون تو آلرژی بدن به یه ماده ای واكنش نشون میده که به خودی خود بیماریزا به حساب نمیاد
0
سمیرا دهقانی
شنبه، 02 بهمن 1395
از نظر ایک بدن درمقابل میکروب مقاوم میشه درسته. چون بدن انتی ژن مربوط به سلول های میکروب ترشح میکنه و این انتی ژن در بدن ذخیره میشه برای ورود دفعات بعدی میکروب
0
هادي اصفهاني
یکشنبه، 26 دی 1395
به قول اون دانشمند سیاهپوست که اتفاقا ویدیوی آن در سایت ویدوآل هست باید از سر راه کودکان برویم کنار! کودکان دوست دارند خاکبازی و گل بازی بکنند نباید به بهانه تمیزی مانع بازی کردن آنها شد.البته با رعایت اصول بهداشتی ولی سختگیری زیاد هم خوب نیست
0
احسان کلاته
سه شنبه، 21 دی 1395
بالاخره یک حرف برای دفاع از کارم پیدا کردم!!!
خیلی جالب بود.
0
مصطفی کهن
سه شنبه، 30 آذر 1395
یه جور عادت به میکرب باعث افزایش ایمنی میشه
-1
امیر قربانی
شنبه، 20 آذر 1395
خیلی بدم میاد از ناخون خوردن یه جورایی نفرت دارم کار چرکی هست
0
تیزهوش باهوش آبادی
شنبه، 13 آذر 1395
من خودم تو بچّگیم همین طوری بودم!!!!!!
نويسنده
میلاد شکیب
تامین و مدیریت محتوا حرفه اصلیام است؛ فرقی نمیکند در یک نشریه یا در فضای آنلاین. آنچه مهم است دقت در نوشتن، استفاده از منابع معتبر، بهرهگیری از یک زبان ساده و روان و تامین محتوای کاربردی است.