آیا تمدن بشری می‌تواند در سرتاسر کهکشان راه شیری گسترده شود؟

آیا می‌توانیم از سیاره آبی کوچک‌مان فراتر رویم و مستعمراتی در گروهی از منظومه‌های ستاره‌ای تاسیس کنیم؟ این سوال واقعا ترسناک است. حدود ۳۰۰ میلیارد ستاره در کهکشان وجود دارد که گستردگی آن‌ها چیزی حدود ۱۶۰ هزار سال نوری است.
تاکنون یک فضاپیما به منظومه شمسی‌مان ارسال کرده‌ایم که با ۰,۰۰۶ درصد سرعت نور در حال حرکت است. با این سرعت، بیش از ۲.۵ میلیارد سال طول می‌کشد تا از یک سر کهکشان به انتهای دیگر آن برسد. در اینجا پرسش بقاء بشر مطرح است. فاصله بین ستارگان حقیقتا زیاد است. ما نمی‌توانیم بر روی بیشتر سیارات تاب بیاوریم و برای زنده‌ماندن به منابع زیادی نیاز داریم.
 در عین حال، چند دهه قبل محققان دریافتند که به لحاظ تئوری نه تنها گسترش تمدن بشری در سرتاسر کهکشان امکان‌پذیر است، بلکه این کار را می‌توان با سرعت زیاد و بدون شکستن هیچ‌یک از قوانین فیزیک انجام داد. این ایده بر اساس آثار یک ریاضی‌دان به اسم جان وان نیومن است که بر روی کاغذ ماشین‌هایی را طراحی کرد که می‌توانند خودشان را بازسازی کنند و نسل‌های جدید خودشان را بسازند. این ماشین‌ها را بعدا با نام ماشین‌های وان نیومن خواهیم شناخت.
در حوزه اکتشافات فضایی، ماشین‌های وان نیومن را می‌توان بر روی زمین ساخت و به فضا پرتاب کرد. در آن‌جا، این ماشین‌های خودکفا بر روی سیاره‌های دور فرود می‌آیند. منابع موجود را استخراج و انرژی جمع‌آوری می‌کنند، همانندسازی می‌کنند، آن‌ها را به نزدیک‌ترین سیاره‌ها پرتاب می‌کنند، و این چرخه را ادامه می‌دهند. نتیجه، ایجاد میلیون‌ها کاوش‌گر است که مانند قطره‌ای جوهر در تنگ ماهی، در سرتاسر جهان گسترده می‌شوند.
محققان اعداد را کوچک کردند و دریافتند که یک ماشین وان نیومن که با ۵ درصد سرعت نور در حال حرکت است باید قادر باشد در ۴ میلیون سال در سرتاسر کهکشان همانندسازی کند. ممکن است این زمان طولانی به نظر برسد، اما اگر در نظر بگیرید که جهان ما ۱۴ میلیارد سال سن دارد در مقیاس کهکشانی این سرعت خیلی زیاد است – معادل حدودا ۲.۵ ساعت در یک سال.
ساختن ماشین‌های وان نیومن نیازمند فناوری‌هایی است که هنوز به آن‌ها دست نیافته‌ایم. مانند: هوش مصنوعی پیشرفته، مینیاتورسازی، و سیستم‌های نیروی محرکه بهتر.
 با این حال اگر بخواهیم با استفاده از این‌ها انسان‌های واقعی را در سرتاسر کهکشان پخش کنیم، یک جهش تکنولوژی دیگر نیز احتیاج داریم: توانایی رشد مصنوعی بدن و اندام‌های زیستی با استفاده از عناصر خام و اطلاعات ژنتیکی.
با این وجود،  اگر در یک میلیارد سال اخیر یک تمدن بیگانه چنین ماشینی را ساخته بود و آن‌را برای همانندسازی به سوی ما روانه کرده بود، تا الان کهکشان ما توسط آن‌ها مورد هجوم قرار گرفته بود. پس این ماشین‌ها کجا هستند؟ برخی اخترشناسان مانند کارل سیگن، می‌گویند بیگانگان هوشمند ماشین‌های همانندساز را هرگز نخواهند ساخت. این دستگاه‌ها ممکن است از کنترل خارج شوند و برای همانندسازی سیاره‌ها را تا هسته‌شان کاوش و جستجو ‌کنند.
سایرین، نبودن این ماشین‌ها را به‌عنوان نشانه‌ای دال بر وجود نداشتن تمدن هوشمند بیگانه‌ها، یا اثبات این‌که این تمدن‌ها پیش از آن‌که بتوانند فناوری‌های لازم را توسعه دهند منقرض شده‌اند در نظر می‌گیرند. اما همه این‌ها مردم را از خیال‌پردازی در مورد حضور بیگانگان باز نداشته ‌است.
دیوید برین، نویسنده داستان‌های علمی-تخیلی درباره جهانی نوشته است که در آن ماشین‌های وان نیومن متفاوتی وجود دارند و با هم تکثیر می‌شوند. بعضی‌ها برای خوشامدگویی به تمدن‌های نوپا، و تعدادی دیگر برای مستقر ساختن و نابودی آن‌ها پیش از آنکه تبدیل به تهدید شوند طراحی شده‌اند.
 در واقع، در «لانگفیش»، داستان برین، همین الان بعضی از ماشین‌های وان نیومن در حال پاییدن زمین هستند، و منتظر ما هستند تا پیش از حرکت به سطح خاصی از پیشرفت برسند. در حال حاضر تنها چیزی که داریم کنجکاوی و تئوری است. اما دفعه بعدی که به آسمان شب نگاه کردید، در نظر داشته باشید که ممکن است میلیاردها ماشین همانندساز در کهشکان ما بین ستارگان در حال پیشروی باشند. اگر وجود داشته باشند، یکی از آن‌ها سرانجام بر روی زمین فرود خواهد آمد. یا شاید، فقط شاید، آن‌ها اکنون این‌جا هستند.