چرا تعداد پسرها بیشتر از دخترهاست؟

اکثر والدین فکر می‌کنند که جنسیت نوزادشان به‌طور اتفاقی و از طریق کروموزوم‌ها تعیین می‌شود و احتمال دختر یا پسر بودن فرزندشان هم برابر است؛ اما واقعیت این‌طور نیست!

به ازای هر 100 دختر، 106 پسر به دنیا اضافه می‌شود. معمولاً این نسبت نا‌متوازن جنسیتی، سالانه منجر به تولد10 میلیون نوزاد پسر، بیش‌تر از دختران می‌شود. کشورهایی هستند که با دخالت انسانی، احتمال تولد نوزاد پسر را بیشتر می‌کنند؛ اما این امر نسبت ثابت تولد را توجیه نمی‌کند.

نسبت دختر/پسر، به‌وسیله طبیعت تعیین می‌شود. این عدم‌تساوی قبل از تولد هم آشکارا خود را نشان می‌دهد. آمیزش انسان منجر به تولید 150 نطفه نر در برابر 100 نطفه ماده می‌شود.

این گرایش طبیعت به نر، دلیل غم‌انگیزتری دارد. احتمال سقط شدن یا مرده به دنیا آمدن جنین پسر زیادتر از جنین دختر است.حتی پسرانی که از این خطرات جان سالم به درمی‌برند، بیشتر از دختران به بیماری‌های کشنده مبتلا می‌شوند و خطرات مرگبارتری را تجربه می‌کنند. آن‌ها بیشتر از دختران مورد خشونت قرار می‌گیرند. درنتیجه زمانی که این کودکان بزرگ می‌شوند و به سن باروری می‌رسند، نسبت زنان و مردان برابر می‌شود.

احتمال این که حتی یک پسر به چرخه تولد برسد، به شرایط مادرش در هنگام بارداری بستگی دارد. برای مثال وقتی در اوایل سال 1960 یک قحطی بزرگ کشور چین را فراگرفت، احتمال نسبی تولد نوزاد پسر تا پایان قحطی کاهش پیدا کرد.

به نظر می‌رسد، احتمال آن که میلیاردرهای آمریکایی صاحب پسر شوند بیشتر است. زیست‌شناسی زنان در مواقع دشوار، مانع از بقای پسرها در رحم می‌شود و در اوقات مناسب، احتمال آن افزایش می‌یابد. این گونه الگو در بقیه‌ی پستانداران هم مشاهده شده است.

این‌گونه الگو در بقیه‌ی پستانداران هم قابل مشاهده است. وقتی منابع کاهش می‌یابد، نسبت به مواقع عادی مادران نوزاد پسر کمتری به دنیا می‌آورند. وقتی منابع بیشتر است، آن‌ها پسران بیشتری به دنیا می‌آورند.

بهترین توضیحی که می‌توانیم دراین‌باره بدهیم، از طریق رابطه زناشویی است. هدف اصلی آمیزش، تکثیر و انتقال ژن‌هایمان به شخص دیگری است تا او هم این ژن‌ها را به شخص بعدی منتقل کند.

به دلیل این‌که پستانداران نر، تقریباً همیشه مشتاق به جفت‌گیری هستند، تولیدمثل فرزندان دختر چه قحطی باشد چه نباشد تضمین‌شده است.

از سوی دیگر میان نرها برای جفت‌گیری رقابت وجود دارد. یک حیوان نر پروار، شانس جفت‌گیری با تعداد ماده بیشتری را دارد، درحالی‌که نری که به علت قحطی ضعیف شده است، ممکن است اصلاً هیچ شانسی نداشته باشد.

پس در حالت کلی، زادوولد فرزند نر ریسک بالایی دارد. آن‌هم در حالتی که احتمال مرگ بیشتر است و حتی اگر زنده بمانند، ممکن است نتوانند زادوولد کنند.

اما وقتی شرایط مساعد است نرها می‌توانند باعث به دنیا آمدن تعداد زیادی فرزند شوند، اتفاقی که به ریسک بیولوژیکی فرزند پسر داشتن می‌ارزد.