چه‌گونه عینک به ما در بینایی کمک می‌کند؟

حدود 2 هزار سال پیش «سنه کا»، فیلسوف روم باستان، به طور اتفاقی از یک لیوان پر از آب به کتابش نگاه کرد، ناگهان متن کتاب تغییر شکل یافته و کلمات به طرز شگفت انگیزی واضح به نظر رسیدند. اما هزار سال طول کشید تا از این اصل برای ساخت اولین عینک ها استفاده شود. امروزه عینک ها به میلیون ها نفر که به علت «عیوب انکساری اصلاح نشده» از کم بینایی رنج می برند، کمک می کند. کلید درک این موضوع در مفهوم «انکسار» نهفته است.
انکسار به توانایی یک محیط شفاف مانند شیشه، آب یا چشم برای تغییر مسیر شعاع نوری که از آن می گذرد، گفته می شود. دو سطح انکسار اصلی در چشم وجود دارد؛ قرنیه و عدسی که برای منکسر کردن نور به طور دقیق بر روی شبکیه، با هم کار می کنند. شبکیه لایه ای از بافت های حساس به نور در پشت چشم است که به کمک مغز ما را قادر به دیدن می کند. اما خیلی از انسان ها چه در دوران کودکی یعنی هنگامی که چشم آنها در حال رشد است و چه در سال های بعد زندگی، دچار عیوب انکساری می شوند. نقص در قرنیه یا عدسی باعث می شود که نور منکسر شده جلو یا پشت شبکیه متمرکز شود و به همین علت تصاویر محو به نظر می رسند. افراد با عیوب انکساری می توانند رنگ، حرکت و نور را ببینند، ولی جزئیات چیزهایی که می بینند، نامشخص است. انسان ها عیوب انکساری را با توجه به تفاوت های چشم هایشان به شکل های مختلفی تجربه می کنند. در بعضی افراد نور زیادتر منکسر شده و در بعضی دیگر کمتر.
 چشم هایی که نقطه کانونی آنها جلوی شبکیه تشکیل می شود، نزدیک بین نامیده می شوند. آنها می توانند اشیاء نزدیک را واضح ببینند، ولی در دیدن اجسام دور مشکل دارند. اما هنگامی که نقطه کانونی پشت قرنیه باشد، افراد دور بین می شوند. برای آنها اشیاء نزدیک نامشخص هستند، ولی اشیاء دور به طور کامل واضح دیده می شوند. و در آخر، گروهی نیز قرنیه غیر کروی دارند که آستیگماتیسم نام دارد؛ فرمی از «دید خارج از تمرکز» که باعث می شود تمام اشیاء، چه دور و چه نزدیک، نامشخص به نظر برسند.
هر چه پیرتر می شویم، چشمان ما با چالش های جدیدتری رو به رو می شود. هنگامی که جوان هستیم، عدسی چشم ما انعطاف پذیر است و می تواند برای تمرکز کردن روی اشیاء تغییر کند؛ که به آن تطابق می گویند. به این معنی که وقتی نگاهمان را از دور به نزدیک می آوریم، اشیاء واضح به نظر می رسند. اما هرچه پیرتر می شویم، عدسی چشم ما انعطاف پذیری خود را از دست می دهد و هنگامی که از دور به نزدیک نگاه می کنیم، نمی تواند منطبق شود که به آن «پیر چشمی» می گویند و از حدود 40 سالگی در افراد دیده می شود. نزدیک بینی، دور بینی، آستیگماتیسم و پیر چشمی از انواع  عیوب انکساری چشم هستند.
امروزه ما با استفاده از عینک ها و لنزهای تماسی، با تمرکز مجدد نور روی شبکیه، می توانیم این عیوب را برطرف کنیم. حتی این امکان وجود دارد که با جراحی لیزر و با تغییر شکل قرنیه و تصحیح عیوب انکساری آن، بینایی را تصحیح کنیم. اما هنوز عینک ها در این کار مشهورترین هستند. در حال حاضر با استفاده از لنزهایی با طراحی دقیق و با هدایت کردن نور به نقطه صحیح روی شبکیه، دید واضح به فرد برگردانده می شود.
در سال 1772  عینک ساز انگلیسی به نام «ادوارد اسکارلت» شکل جدید عینک های امروزی( که با دو دسته روی گوش ها قرار می گرفتند) را اختراع کرد. عینک های امروزی طراحی شان را از همان طرح الهام گرفته اند، اما خیلی دقیق تر و شخصی تر هستند؛ هر جفت عینک مناسب یک فرد.
بنابراین اگر شما یکی از 50 میلیون نفری هستید که یکی از مشکلات دور بینی یا نزدیک بینی و یا هر دوی آنها را دارید، یک جفت عینک در انتظار شماست تا جهانی کاملا جدید را در دیدی واضح و شفاف آشکار کند.