تاثیر مواد آرایشی

زیبایی در چشم ناظر است، ولی از آنجا که بقای ما تا اندازه‌ زیادی توسط انتخاب جنسی کنترل می‌شود، اغلب سعی می‌کنیم ویژگی‌های شخصی خود را با آرایش برجسته کنیم. خب، به‌طور دقیق چه چیزهایی درون محصولات آرایشی وجود دارد و آیا باید به این موادی که وارد بدن خود می‌کنیم، اعتماد داشته باشیم؟ آیا ممکن است آرایش‌کردن برای ما ضرر داشته باشد؟
به‌لحاظ تاریخی، مردم مصر باستان از یک ماده معدنی که بیشتر حاوی سولفات سرب بود، برای (کشیدن) خط‌چشم استفاده می‌کردند تا شبیه به آن چهره‌ آتشین «کلئوپاترا»-ملکه مصر باستان- شوند. اما نمی‌دانستند که سرب موجود در آن ماده می‌توانست منجر به اختلال‌های رفتاری و یادگیری در کودکان و کاهش باروری در زنان و مردان شود.
 بعدها در سال 1891 میلادی، در اروپا کرم‌ها و لوسیون‌ها و مواد حاوی سرخاب به‌دست آمده از ماده‌ رادیواکتیوی رادیوم به خانم‌ها فروخته می‌شد که وعده‌ درخششی باطراوت را به آن‌ها می‌داد؛ البته تا زمانی که عوارض خطرناک قرارگیری در معرض رادیواکتیو کشف شدند.
اما، آرایش مسیر بسیار طولانی را پیموده است و حالا مقدار بسیار اندکی سرب در تولیدات آرایشی پیدا می‌شود. سرب در طبیعت وجود دارد و در نتیجه یک آلاینده‌ غیر‌تعمدی در فرایند تولید محسوب می‌شود. در تحقیقی که در سازمان «FDA» درباره 400 تیوپ رژلب صورت گرفت، در رژلب‌ها سربی با دامنه غلظتی از 0.02 تا 7.19 بخش در میلیون(ppm) یافت شد که پایین‌تر از حد سلامت کانادا که 10 بخش در میلیون است، در آن‌ها سرب وجود داشت.
رژلب تقریبا از 47‌درصد روغن، 36‌درصد رنگ‌دانه، 17‌درصد موم و 5‌درصد عناصر دیگر، شامل مواد نگهدارنده تشکیل شده است. روغن آن به‌طور معمول روغن کرچک است که از دانه‌ای لوبیایی حاوی پروتئین سم رایسین به‌دست می‌آید؛ یکی از سمی‌ترین مواد روی زمین که از آن به‌عنوان یک سلاح زیست‌شناختی هم استفاده شده است. هرچند فرایند استخراج روغن کرچک شامل گرمادهی نیز می‌شود و ماهیت رایسین را تغییر داده و آن را غیر‌فعال می‌کند.
 امروزه برای کاهش هزینه و تاثیربخشی محصول از رنگدانه‌های ترکیبی استفاده می‌شود؛ اگرچه به‌طور سنتی، رنگدانه‌ قرمز از فشردن و خشکاندن حشرات قرمز(سرخابی) رنگ به‌دست می‌آید. بعضی رنگدانه‌های آبی از نمک اسید‌‌فروسیانید حاوی ترکیبات آهن به‌دست می‌آید. سیانید به‌شدت کشنده است؛ اگرچه در ساختار این آمیزه(ترکیب، ماده)، سیانید پیوند بسیار محکمی با آهن داشته و در نتیجه نمی‌تواند به‌عنوان خط چشم ما را مسموم کند. درباره ریمل مژه و ابرو، پیشنهاد می‌کنیم که 3 ماه پس از باز کردن، آن را دور بیا‌ندازید. باکتری‌های مضر از گونه‌ استریپتوکوکوس و گونه‌ای قارچ در حال رشد در 36.4‌درصد از لوله‌های ریمل یافت شدند. این موضوع به‌خصوص برای کسانی که از طبی استفاده می‌کنند، بسیار مهم است؛ چرا‌که باکتری‌ به‌راحتی می‌تواند وارد خراشیدگی‌هایی ماکرویی شود که توسط لنز به‌وجود می‌آیند.
 این‌که مواد نگهدارنده در تعداد بیشماری از تولیدات آرایشی استفاده می‌شود، خود یکی از بزرگ‌ترین نگرانی‌ها است. مواد نگهدارنده با تقلید از استروژن‌ها عمل کرده و با گیرنده‌های استروژن در بدن جفت می‌شوند. این اتفاق ممکن است باعث تغییر ظاهری ژن‌ها و دگرگون شدن ارتباطات سلولی شود. علاوه بر آن ممکن است موجب رشد نوع خاصی از سرطان سینه شود.
بسیاری از تولیدکنندگان محصولات آرایشی درحال تغییر ترکیبات خود و حذف پارابن هستند، اما هنوز هم لازم است پژوهش‌های بسیاری صورت بگیرد تا به هرگونه نتیجه قطعی برسیم.