تکامل خنده در ۱۰۰ سال گذشته

این‌که تکنولوژی و علم پیشرفت کرده و این پیشرفت هر روز منجر به کشف یافته‌های جدیدی می‌شود، موضوع تازه‌ای نیست اما برخی از این یافته‌ها به‌قدری هیجان‌انگیز و جذاب‌اند که به‌راحتی نمی‌توان از آن‌ها چشم پوشید. محققان به‌تازگی با استفاده از روش‌های پیچیده کامپیوتری سیر تکاملی خنده در افراد را طی ۱۰۰ سال گذشته مورد بررسی قرار داده‌اند. در ادامه جزئیات این تحقیق آورده خواهد شد اما در یک جمله کوتاه می‌توان اظهار داشت که نتایج این تحقیق حاکی از آن است که لبخند آدمی طی ۱۰۰ سال اخیر بزرگ‌تر شده است.

محققان با استفاده از نرم‌افزار داده‌کاوی (Data Mining Software) گستره وسیعی از داده‌های مختلف را از جنبه‌های گوناگون مورد بررسی قرار می‌دهند؛ به‌عنوان مثال الگوهای سفر، تماس‌های تلفنی، کنش و واکنش‌های آنلاین، سوابق سلامتی و ....

محققان در دانشگاه کالیفرنیا با استفاده از همین نرم‌افزار و تصاویر اشخاص در ۱۰۰ سال گذشته موفق به کشف روند تکاملی لبخند شدند. شری جینوسر (Shiry Ginosar) و همکارانش با استفاده از فناوری و تکنیک داده‌کاوی و رجوع به عکس‌های کتاب‌های سال قدیمی موفق به ارائه یک سیر تحول تاریخی در زمینه چگونگی تکامل لبخند در سال‌های مختلف شدند. این تیم تحقیقاتی ۱۵۰ هزار عکس را از کتاب سال دبیرستان‌های آمریکا اسکن کردند، از این بین عکس‌هایی را که تمام‌رخ نبودند حذف کردند و در نهایت ۳۷,۹۲۱ عکس از بین ۸۰۰ کتاب سال در ۲۶ ایالت آمریکا انتخاب شدند.
 
عکس‌ها تقریبا از سال ۱۹۰۵ تا ۲۰۱۳ میلادی گرد‌آوری شده بودند. این عکس‌ها براساس جنسیت  (زن و یا مرد بودن) و همچنین سال تفکیک شدند. عکس‌های هر دهه کنار هم قرار گرفتند و با استفاده از نرم‌افزارهای پیچیده کامپیوتری با یکدیگر ادغام شدند و برای هر دهه یک تصویر به‌عنوان نماینده‌ای از کل چهره‌های آن دهه انتخاب شد. محققان این پروژه دریافتند که شاخصه اصلی این تصاویر لبخند است. جینوسر و همکارانش انحنای دقیق لب را هنگام لبخند با ابزارهای دقیق محاسبه کردند. آن‌ها این داده‌ها را به پایگاه داده‌های خود وارد کردند. بعد از تجزیه و تحلیل داده‌ها این تیم پژوهشی اعلام کرد که لبخند افراد بین دهه‌های مختلف رفته‌رفته وسیع‌تر و پررنگ‌تر شده است. در دهه ۱۹۰۰ میلادی افراد کمتر لبخند می‌زدند و بیشتر ژست جدی به خود می‌گرفتند چراکه آن‌ها هنوز تابع سبک ژست‌گیری برای نقاشی‌های پرتره بودند و البته این نوع ژست در آن زمان پسندیده‌تر و زیباتر تلقی می‌شد.

جینوسر در این مورد می‌گوید: «در آن زمان آداب معاشرت و قواعد زیبایی دهان کوچک را می‌پسندید و شاید به همین دلیل است که در آن زمان به هنگام گرفتن عکس می‌گفتند هلو و الان می‌گویند سیب. امروزه همه ما به هنگام گرفتن عکس سعی می‌کنیم لبخند بر لب داشته باشیم، درست برعکس آنچه در دهه ۱۹۰۰ میلادی اتفاق می‌افتاد».
 
در قرن بیستم با پیشرفت صنعت عکاسی، افراد تمایل بیشتری به لبخند زدن در هنگام گرفتن عکس پرتره داشتند. در عکس‌های امروزی به‌وضوح می‌توان دید که لبخندها بزرگ‌تر و برجسته‌تر شده‌اند. انحنای لب به هنگام لبخند از سال ۱۹۰۵ میلادی بروز پیدا کرد و طی سالیان به‌تدریج افزایش یافت و کم‌کم نشان دادن دندان‌ها به عنوان بخشی از فرایند لبخند زدن نیز در دهه ۱۹۴۰ میلادی ظهور پیدا کرد.

این تحقیق همچنین نشان داد که زنان بیشتر از مردان لبخند می‌زنند. بررسی لبخند یکی از موضوعات این تحقیق بود و در کنار آن بررسی مدل مو، لباس و حالات دیگر چهره نیز مورد ارزیابی و مطالعه قرار گرفت. علاوه بر سبک و سیاق لبخند زدن، در این تحقیق با استفاده از تکنیک داده‌‌کاوی مدل مو و گرایشات مد در دهه‌های مختلف مورد بررسی قرار گرفت. گرچه جامعه آماری این تحقیق چندان بزرگ نبوده اما محققان این پروژه اعلام کرده‌اند که فارغ‌التحصیلان دبیرستانی از سال ۱۹۰۰ تا ۱۹۶۰ میلادی ۴۰ درصد افزایش داشته‌اند. این پروژه حقایق دیگری را نیز آشکار ساخت که هر کدام می‌توانند سرفصل یک پروژه عظیم دیگر باشند.
 
منابع: smithsonianmag/ sciencemag/ techtimes/ engadget