آیا ترامپ از «خودشیفتگی بدخیم» رنج می‌برد؟

وب‌سایت independent به‌تازگی مقاله‌ای منتشر کرده درباره رفتارها و نگرش‌های عجیب ترامپ و آن‌ها را از منظر روان‌شناسی بررسی کرده است. به دلیل اهمیت این موضوع تصمیم گرفتیم این مقاله را به طور کامل ترجمه کنیم. با ویدوآل همراه باشید.

هیلاری کلینتون در طول رقابت‌های انتخابات آمریکا در مورد ترامپ گفته بود که او از نظر خلق‌وخویی مناسب پست ریاست جمهوری آمریکا نیست و در ماه‌های اخیر بسیاری از مردم جهان به همین نتیجه رسیده‌اند. شاید بگویید کلینتون این حرف را زد چون رقیب انتخاباتی ترامپ بود اما برخی از روان‌شناسان هم پرسش‌هایی را در مورد حالت روانی و خلق‌وخوی ترامپ مطرح کرده‌اند.

تاکنون، روان‌شناسان اجازه نداشتند چهره‌های مشهور اجتماعی را ارزیابی کنند و با خبرنگاران یافته‌های خود را در این حوزه درمیان بگذارند. اما این قانون اخیرا کنار گذاشته شده و متخصصان سلامت روانی و ذهنی در مورد ترامپ حرف زده‌اند. روان‌شناسان برای آگاهی‌بخشی به جامعه در حال انتشار نتایج پژوهش‌های خود روی ترامپ هستند. به‌تازگی، جان گارتنر گفته که ترامپ «به طرز خطرناکی از نظر ذهنی بیمار است و از نظر خلق‌وخویی توانایی لازم برای ریاست جمهوری را ندارد». او معتقد است ترامپ علائم «خودشیفتگی بدخیم» (malignant narcissism) را از خود بروز داده که در لغت‌نامه روان‌پزشکی کمپبل این بیماری ترکیبی از خودشیفتگی، اختلال شخصیتی ضداجتماعی، خشونت‌طلبی و دیگرآزاری (سادیسم) تعریف شده است.

خودشیفتگی یکی از رایج‌ترین تشخیص‌های مربوط به ترامپ از نظر روان‌شناسان است. دکتر جولی فوترل به روزنامه دیلی نیوز نیویورک گفته: «خودشیفتگی توانایی او در دیدن واقعیت را تضعیف کرده و به همین دلیل شما نمی‌توانید از منطق برای اقناع کردن آدمی مثل او استفاده کنید. سه میلیون زن تظاهرات کردند. او کاری نکرد. هیچ سیاستی کارگشا نبود و او اعتنایی به این سیاست‌ها نکرد».

در ماه دسامبر سال گذشته میلادی، سه پروفسور سرشناس حوزه روان‌پزشکی به باراک اوباما نامه نوشتند و در آن نگرانی‌های زیاد خود را در مورد ثبات روانی ترامپ مطرح کردند. این سه پروفسور از اوباما خواسته بودند که یک «ارزیابی کامل پزشکی و عصبی» از ترامپ پیش از آغاز انتخابات انجام شود. آن‌ها در نامه خود نوشته بودند: «او علائم عدم ثبات روانی از خود نشان داده که این علائم شامل بزرگ‌نمایی، تکانش‌گری، حساسیت بیش از حد به انتقاد و عدم توانایی واضح در ایجاد تمایز بین فانتزی و واقعیت است. بروز این علائم ما را بر آن داشت تا این پرسش را مطرح کنیم که آیا او آمادگی لازم برای پذیرفتن مسئولیت سنگین اداره کشور را دارد؟».
   
درست پس از انتخابات، گروهی با نام شهروندان درمان‌گر بر ضد ترامپیسم به وجود آمد که هزاران روان‌شناس به این گروه پیوستند. آن‌ها بیانیه‌ای را در هشدار به بیماری روانی ترامپ منتشر کردند و در آن ترس خود را عنوان کردند: «قربانی کردن و طرد گروه‌های مختلف مردمی که به آن‌ها به چشم خطر نگاه می‌شود شامل مهاجران و اقلیت‌های مذهبی؛ تحقیر کردن، تمسخر و پست شمردن رقبا و منتقدان؛ تبلیغ فرهنگ یک مرد قدرتمند که با ترس و خشم جلب توجه می‌کند؛ وعده این‌که اگر به او اعتماد کنیم مشکلات‌مان را حل می‌کند؛ تحریف تاریخ، عدم توجه به بیان حقیقت و عدم نیاز به گفتمان منطقی».

انجمن روان‌پزشکی آمریکا ۹ علامت را برای بیماری خودشیفتگی عنوان کرده و اگر کسی فقط ۵ ویژگی از این ۹ ویژگی را داشته باشد، مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته است:

۱- داشتن حسی متکبرانه از خودستایی (مثلا در دستاوردها و استعدادها بزرگ‌نمایی می‌کند و توقع دارد فردی برتر شناخته شود بدون این‌که در این جهت گام جدی‌ای برداشته باشد).
۲- ذهنش درگیر توهماتی از قبیل موفقیت‌ها، قدرت، هوش و زیبایی نامحدود و همچنین عشق ایده‌آل است.
۳- معتقد است او فردی «خاص» و منحصربه‌فرد است و فقط افراد (یا سازمان‌های) خاص و بلندمرتبه او را درک می‌کنند.
۴- نیازمند تحسین و ستایش بیش از اندازه است.
۵- حس حق به جانب دارد. او توقعات غیرمنطقی‌ای دارد. برای مثال دوست دارد نیازها و توقعات او خودکار و در شرایطی مناسب از سوی دیگران محقق شود.
۶- او از افراد سواستفاده می‌کند و رفتاری استثمارگرایانه دارد. برای مثال او از دیگران برای رسیدن به اهداف خود استفاده می‌کند.
۷- او فاقد حس همدردی است؛ او تمایلی به شناسایی یا درک احساسات یا نیازهای دیگران ندارد.
۸- معمولا به دیگران حسادت می‌کند یا فکر می‌کند دیگران به او حسادت می‌کنند.
۹- او از خود رفتارها یا نگرش‌های متکبرانه و خودبینانه نشان می‌دهد.

حتی طرف‌داران پرشور و وفادار ترامپ هم به‌سختی می‌توانند این موضوع را رد کنند که رئیس جمهور آن‌ها حداقل ۵ ویژگی را از فهرست بالا دارد. از درون مصاحبه‌ها، توئیت‌ها و اظهار نظرهای او می‌توان فهمید که ترامپ به حقایقی معتقد است که در ستایش او شکل گرفته‌اند و باقی در چشمان او اخبار جعلی و دروغ‌اند. طبق گفته روان‌شناسان این قطع ارتباط بیمارگونه با واقعیت به‌شدت خطرناک است. اطراف ترامپ را آدم‌هایی گرفته‌اند که او را فقط تحسین و ستایش می‌کنند. او همچنان به نطق‌های طولانی خود بر ضد خبرنگارانی که شجاعانه نکات منفی مربوط به او را بازگو می‌کنند ادامه می‌دهد. تیم ترامپ فقط چیزهایی را به او انتقال می‌دهند که او دوست دارد بشنود و این مسئله به خودشیفتگی و رفتارهای جامعه‌ستیز او دامن می‌زد. یک روان‌شناس ناشناس به روزنامه دیلی نیوز در نیویورک گفته: «ترامپ انسان پریشان‌حالی است که با تقویت اگوی (ego) خود و تحقیر دیگران از خود محافظت می‌کند».
 
باربارا رِس، یکی از زنانی که یکی از اعضای تیم ساخت‌وساز ترامپ بوده در ایمیلی به روزنامه دیلی نیوز نیویورک داستانی را از سال ۱۹۸۲ تعریف کرده است. او در آن سال در یکی از سایت‌های ساختمانی ترامپ مشغول به کار بوده است. چندی پیش از ارسال این ایمیل، این روزنامه مقاله‌ای را در مورد خودشیفتگی منتشر کرده بود. او در این ایمیل نوشته: «من یکی از اعضای تیم مسئول ساخت برج ترامپ بودم. تیم ما، به‌ویژه من، به خوبی دونالد ترامپ را می‌شناختیم. همه ما موافق هستیم که دونالد ترامپ تمام ویژگی‌های یک فرد خودشیفته را که در مقاله به آن اشاره شده دارد. الان ۳۵ سال از آن زمان می‌گذرد اما متخصصان ویژگی‌هایی را به او نسبت داده‌اند که ما از قبل به آن آگاه بودیم. شخصیت او اکنون نسبت به گذشته بدتر هم شده است».

به گفته دکتر جولی فوترل  برای شخصیتی «به‌شدت خودشیفته‌» مانند رئیس جمهور، نیاز به حفظ تصویر خود نزد دیگران آن‌قدر مهم است که او «واقعیت را تحریف می‌کند تا توهماتش درباره قدرت، ثروت، زیبایی و غیره واقعی به نظر بیاید». در بیانیه شهروندان درمان‌گر آمده که «شیوه‌های خودخواهانه ترامپ این توهم را به وجود آورده که آمریکایی فقط زمانی به پیروزی می‌رسند که دیگران شکست خورده باشند. ترامپیسم هیچ سازگاری‌ای با یک زندگی از نظر روانی سالم ندارد». با این حال، برخی از متخصصان حوزه سلامت روانی معتقدند که ما باید با احتیاط بیش‌تری با تشخیص‌های روان‌پزشکانی که تا به حال ترامپ را ندیده‌اند برخورد کنیم. دانیل اسمیت، استاد روان‌پزشکی دانشگاه گلاسکو، به وب‌سایت Independent گفته: «شاید اظهار نظر درباره کسی که تا به حال او را ارزیابی دقیق نکرده‌ایم کار اخلاقی یا درستی نباشد. همچنین باید به یاد داشته باشیم که میان اختلال شخصیتی و بیماری روانی تفاوت وجود دارد». با این وجود، هر چه بیش‌تر روان‌شناسان در این باره صحبت می‌کنند، وضعیت بیش از قبل نگران‌کننده به نظر می‌رسد.