تاریخچه‌ عمل بینی

گرچه عمل بینی و عمل زیبایی پدیده‌ دنیای مدرن است، اما سابقه آن به قرن‌ها پیش بازمی‌گردد. در این مطلب می‌خواهیم در مورد تاریخچه عمل بینی با شما سخن بگوییم.

این روزها عمل جراحی زیبایی و جراحی پلاستیک به‌قدری زیاد شده که دیگر از شنیدن اخبار آن متعجب نمی‌شویم. با کمی اغراق می‌توان گفت که این جراحی‌ها مانند واکسیناسیون‌های دوره‌ای برای تعداد قابل توجهی از افراد انجام می‌شود. یکی از این نوع عمل‌های جراحی، عمل جراحی زیبایی بینی است که این روزها به‌قدری رایج شده که جزو اعمال جراحی ساده و معمولی طبق‌بندی می‌شود.

جراحی بینی وقتی رونق گرفت که افراد برای تغییر بینی دراز و بدفرم خود به شکل بینی افراد مشهور تمایل پیدا کردند. اما جالب است بدانید بر عکس آنچه بیشتر مردم گمان می‌کنند سابقه جراحی بینی به قرن‌ها قبل برمی‌گردد. خانم تیفانی هیرسی (Tiffany Hearsey) در مجله خبری آتلانتیک (The Atlantic) گزارش کرده که اولین عمل جراحی زیبایی بینی در قرن ششم و در هند باستان انجام شده است (منبع).
 
گزارش کامل اعمال جراحی زیبایی در کتاب حسادت ونوس: تاریخ جراحی پلاستیک (Venus Envy: A History of Plastic Surgery) نوشته الیزابت هارکن (Elizabeth Harken) آورده شده است. در این کتاب آمده که در هند باستان یک تکه از پوست گونه را برمی‌داشتند و با آن بینی جدید را شکل می‌دادند. یک متن قدیمی به زبان سانسکریت از پزشک معروف آیین آیورودا (به معنی «علم زندگی») یعنی ساسروتا (Sushruta) این نوع عمل جراحی را به تفصیل شرح می‌دهد. آیین پزشکی آیورودا یک علم باستانی و کهن است که در هند رواج دارد و در کشورهای دیگر نیز در قالب طب جایگزین استفاده می‌شود. در آیوردا از گیاهان طبی، ماساژ و یوگا برای درمان بیماران استفاده می‌شود. با این حال عمل جراحی بینی تا قبل از قرن شانزدهم میلادی که بیماری سفلیس اروپا را مورد تهاجم قرار داد چندان مورد توجه قرار نگرفته بود (منبع).

هیرسی در کتاب خود می‌نویسد: «سفلیس به بافت نرم بدن حمله می‌کرد و آن را از بین می‌برد، از این رو بافت نرم بینی در این بیماری بسیار آسیب‌پذیر بود و بیمار با پیشرفت سفلیس بافت نرم بینی خود را از دست می‌داد و در وسط صورت او یک حفره بزرگ نمایان می‌شد. چنین بدشکلی و بدقوارگی که در اثر یک بیماری عفونی ایجاد شده بود، یک ننگ اجتماعی محسوب می‌شد و حتی کسانی که بینی خود را به دلایل دیگری از دست داده بودند از گزند سرزنش اجتماعی جامعه آن روز در امان نبودند. در آن زمان روش‌های مختلفی برای ایجاد یک بینی جدید مورد استفاده قرار گرفت اما محبوب‌ترین آن‌ها برداشتن پوست از بازوی بیمار و پیوند آن به صورت برای ایجاد یک بینی جدید بود» (منبع).
 
انجام اعمال جراحی زیبایی امروز با پیشرفت فناوری‌های نوین پزشکی رونق زیادی گرفته و به یکی از ارکان سبک زندگی جامعه مدرن امروزی بدل شده است. بسیاری از افراد فقط برای این که به فرقه یا گروه خاصی شباهت پیدا کنند بینی خود را عمل می‌کنند. مجله نیویورک تایمز به نقل از هارکن می‌نویسد: «در بین اعمال جراحی که برای کوچک کردن بینی رواج داشت، یک پزشک با بزرگ‌کردن بینی دست به ابتکاری جالب زد. در برخی موارد افراد به دلیل بیماری مانند سفلیس یا بیماری‌های عفونی دیگر دارای بینی‌های با قوس بسیار زیاد می‌شدند که آن را بینی زین اسبی (saddle-nose) می‌نامیدند. در سال 1926 میلادی یک پزشک با در نظر گرفتن این نقص تصمیم گرفت تا با بزرگ کردن بینی این مشکل را برطرف کند. در این اعمال جراحی با استفاده از غضروف گوش یا دنده قوس زیاد پشت بینی را برطرف می‌کنند» (منبع).

امروزه تنوع اعمال جراحی زیبایی بسیار زیاد شده است. طی تحقیقات به عمل آمده گرایش به انجام این اعمال زیبایی در کل جهان رو به افزایش است. تنها در آمریکا در سال 2014 میلادی 15.6 میلیون نفر تحت عمل جراحی زیبایی قرار گرفتند که این میزان 3 درصد بیشتر از سال 2013 میلادی است. طبق گزارش انجمن پزشکی جراحان پلاستیک آمریکا (The American Society of Plastic Surgeons) 5 عمل جراحی زیبایی پرطرفدار با حداقل اعمال جراحی در آمریکا  طی سال 2014 میلادی عبارتند از: تزریق بوتاکس نوع A (6.7 میلیون نفر که نسبت به سال 2013 میلادی 6 درصد افزایش داشته است)؛ پُرکننده بافت‌های نرم (2.3 میلیون نفر که نسبت به سال 2013 میلادی 3 درصد افزایش داشته است)؛ لایه‌برداری شیمیایی (1.2 میلیون نفر که نسبت به سال 2013 میلادی 7 درصد افزایش داشته است)؛ لیزر موهای زائد (1.1 میلیون نفر که نسبت به سال 2013 میلادی 3 درصد افزایش داشته است) و پیلینگ مکانیکی صورت (881.905 نفر که نسبت به سال 2013 میلادی 9 درصد کاهش داشته است) (منبع).

گاهی انجام این اعمال زیبایی اجتناب‌ناپذیر است اما طبق گزارش‌ها، بیش از نیمی از این اعمال جراحی فقط ناشی از گرایش‌های مد و جریان‌های اجتماعی است و اکثرا منشا روانی دارند تا خاستگاه پزشکی.
 
منابع: theatlantic/ smithsonianmag/ plasticsurgery