جستجو

اثر طبیعی و ملی غار یخکان در منتهی الیه جنوب شرقی استان اردبیل واقع گردیده است. هوای داخل غار سرد و به شدت مرطوب و نمناک می باشد. حوضچه آبی در ضلع شرقی و در ارتفاع ۱.۵ متری از کف غار تشکیل شده است. آب آن از جمع شدن قطرات آب ناشی از تقطیر در اثر برخورد بخار آب با دیواره سرد تأمین می شود. این حوضچه دارای آب بسیار گوارا و فوق العاده سرد می باشد. غار یخکان در منتهی الیه جنوب شرقی شهرستان خلخال در ضلع غربی رشته ماسوله داغ و در ارتفاع حدود ۲۵۰۰ متری از سطح دریای آزاد واقع شده است. فاصله غار یخکان از مرکز شهرستان خلخال حدود ۷۷ کیلومتر می باشد و دسترسی به این غار از طریق جاده شوسه به طول ۷۴ کیلومتر و ۳ کیلومتر راه پیاده رو امکان پذیر است.

تنگه رازیانه در استان ایلام ،یکی از مناطق ژئوتوریسم استان بوده و طبیعت بی نظیری دارد. این اثر طبیعی در لیست ثبت آثار ملی طبیعی ایران قرار دارد. این تنگه درهٔ باریک و ژرفی است که در منطقه‌ای سرسبز واقع شده‌است. در درون این تنگه نیز رودی روان است. محل این تنگه در ۵۰ کیلومتری جاده ایلام-دره‌شهر است. ۷۵ هکتار از اراضی تنگه رازیانه در سال ۱۳۸۸ خورشیدی به عنوان اثر طبیعی-ملی معرفی شد و در همان سال این اثر در فهرست آثار طبیعی ملی ایران قرار گرفت. این ثبت آن را در طبقه دوم سازمان بین‌المللی IUCN قرار داده‌است.

اثر طبیعی ملی قوری قلعه در ارتفاع 1650 متری بر دامنه کوه شاهو واقع گردیده است.این غار یکی از زیباترین غارهای کشور می باشد که دوستداران طبیعت را به خود جلب نموده است. وجود استالاگمیت و استالاکتیتها در غار بر زیباییهای آن افزوده است.آب غار جاری و مقدار آن تابع بارش در منطقه است.از گونه های شاخص جانوری میتوان از خفاش گوش موشی نام برد. غار زيبا و اعجاب‌آور قوري قلعه هفتمين اثرطبيعي ملي ايران است كه هرسال به ويژه در ايام نوروز گردشگران بي‌شماري را از سراسر جهان به سوي خود مي‌كشاند. این غار در 85 کیلومتری جاده کرمانشاه به پاوه قرار دارد و از آن به عنوان بزرگترین غار آبی آسیا نامبرده می شود. بنابر گفته‌ي زمين شناسان، قوري قلعه ‪ ۶۵‬ميليون سال قدمت و سه‌هزار و ‪۱۴۰‬ مترعمق دارد. دماي داخل غار را ‪ ۷۰‬و رطوبت نسبي آن را ‪ ۸۹‬درصد اندازه‌گيري كرده‌اند. در ‪ ۷۰۰‬متري غار آبادي وجود دارد كه در ايام دور قلعه‌هايي به شكل‌هاي مختلف آن را محاصره كرده‌اند و وجه تسميه اين غار يكي از همين قلعه‌هاست كه به شكل قوري بوده است.

این اثر کهنسال که نامش در سفرنامه ناصر خسرو هم آمده است دارای قطر یقه و ارتفاعی برابر با 3/4 و 25 متر ودر ارتفاع 600 متری از سطح دریا ودر روستای هرزویل شهرستان رودبار واقع گردیده است.شکوه و عظمت این درخت و باورهای مذهبی جامعه؛زمینه بازدید مردم را از این اثر با ارزش فراهم آورده است. اثر طبيعي ملي سرو هرزويل در استان گيلان و در محدوده شهر منجيل واقع شده است. مساحت آن در حدود 0.625 هكتار مي باشد. در دل روستاي هرزويل منجيل، سروي به يادگار مانده كه به‌دليل قامت برافراشته و قدمت طولاني‌اش مورد توجه است. سرو كهنسال هرزويل كه در سال 1362 توسط شوراي عالي محيط زيست به‌عنوان يك اثر طبيعي ملي ثبت شده، در نزديكي منجيل در دامنه‌ي كوه‌هاي شمالي جاده‌ي رشت - تهران كه سرسبز از درختان زيتون و رزبين است، پابر جاست. سروهرزويل درختى كهنسال با ارتفاع ۳۰متر و قطر تنه چهارمتر، به روايات مختلف از ۱۰۰۰ تا۳۰۰۰سال است كه در خاك شهرك تاريخى هرزويل ريشه دوانده است. حتى ناصرخسرو قباديانى در سفرنامه اش از درخت سرو زيبا و كهنسالى در منطقه هرزويل ياد مى كند.

در منتها الیه شرقی استان گیلان و در شهرستان رودسر و بعد ازگذشتن از مناظر زیبا به سمت چابکسر حدود ۵ الی ۶ کیلومتری بخش چابکسر، در منطقه ای بسیار زیبا روستای فکجور ارشیان واقع شده است. این روستا از جنوب به سلسله جبال البرز، از شمال به روستای کرات محله، از غرب به میش سرا و از شرق به کبوتر آبکش ختم می شود. برای رسیدن به این روستا باید از جاده ای بسیار زیبا با پیچ و خم زیاد و انبوه درختان روبرو شویم. هوایی کاملاً ییلاقی و خنک در فصل تابستان هر مسافری را به این سمت می کشاند. روستای فکجور دارای ۳۰ الی ۴۰ خانوار زحمتکش و خونگرم و مهمان نواز است که به کشاورزی مشغولند و عمده محصول آنان مرکبات است. از جمله آثار معروف ودیدنی این روستا چشمه ای است که از سالهای بسیار دور به چشمه دمکش معروف بوده است. این چشمه در زیر درخت کهنسالی از گونه افرا واقع شده که از داخل گودال بزرگی که در زیر آن وجود دارد، آب به صورت گردابی بیرون می ریزد و آمدن آب چشمه دم به دم است یعنی گاهی چند ساعت و حتی چند روز خشک است و آبی ندارد و گاهی هم چند روز به طور مستمر آب دارد. نسیم خنکی که همیشه قبل از آمدن آب چشمه می وزد از ویژگیهای جالبی است که مردم از آن یاد می کنند . قبل از اینکه آب بالابیاید دو نسیم خنک در فاصله چنددقیقه می وزد که اهالی متوجه بالاآمدن آب می شوند. از نکات جالب دیگری که در این منطقه وجود دارد این است که حدوداً ۴۰ متر بالاتر از این چشمه، چشمه ای دیگر وجود دارد که به صورت طبیعی و ممتد آب می دهد. به گفته اهالی محل گاهی ۴۸ ساعت هم آبی در چشمه دمکش دیده نمی شود ولی گاهی در یک روز ۵ الی ۶ بار آب چشمه بالا آمده و دوباره خشک می شود و این بالاآمدن آب گاهی ۶۰ اینچ آب به ارمغان می آورد. این چشمه در ملکی خصوصی متعلق به خانواده مهدوی است که اجازه دیدن این چشمه و باغ را به عموم داده است.

اثر طبیعی ملی خشکه داران با مساحتی بالغ بر254 هکتار در استان مازندارن واقع گردیده است. ین اثر در ارتفاع متوسط 22- متر از سطح دریا واقع و متوسط دما و بارندگی سالیانه 16 درجه سانتیگراد و 1100 میلیمترمیباشد به همین دلیل این منطقه دارای اقلیم خیلی مرطوب معتدل میباشد.ضمنا بخشهایی از این منطقه حالت تالابی دارد و از مناطق مهم لانه سازی و جوجه آوری بسیاری از پرندگان نیز به شمار می آید. پوشش جنگلی منطقه از گونه های توسکای قشلاقی، سفید پلت، اوجا، انجیلی، شمشاد، انار وحشی، ازگیل، ولیک، لرگ، آلوچه و تمشک تشکیل شده است و از گونه های مهم جانوری میتوان از: گراز، گرگ، شغال، روباه معمولی، حواصیل شب، حواصیل خاکستری، قرقاول، باکلان بزرگ، اگرت سفید، توکا، ابیا، بوتیمار کوچک و انواع پرندگان شکاری نام برد. اثر طبيعي ملي خشكه داران در استان مازندران و بين 43/36 الي 44/36عرض شمالي و 04/51 الي 03/51 طول شرقي واقع شده است. مساحت آن در حدود 254 هكتارمي باشد. پوشش گياهي: انار ,‌ ازگيل ,‌سرخ وليك , سياه وليك ,‌آلوچه جنگلي و تمشك , آقطي , سفيد پلت و توسكا, لرك ,‌ انجيلي ,‌‌اوجا, ليلكي, توسكا ييلاقي و درختچه هاي شمشاد پرندگان : انواع حواصيل. دركيلومتر 30 محور تنكابن به چالوس به بعد از شهر عباس آباد و قبل از سلمانشهر دركنار جاده واقع شده و تنها 120 متر باد ريا فاصله دارد. اين منطقه حفاظت شده به عنوان تنها جنگل جلگه اي و بكر و از آخرين بازمانده هاي اكوسيستم هاي جنگلي جلگه اي شمال ايران با مساحت تقريبي 2600000 مترمربع مساحت بشمارمي رود. انواع مختلف گونه هاي جانوري و گياهي مانند توسكا از نوع كرك كه در ايران رو به انقراض است سه قلو انجيلي ،‌انار ، ممرز، بلوط ،‌ليلكي يا كرات خرمندي ،‌لرگ ،‌ملج ،‌انوع مهم شمشاد ،‌ازگيل جنكلي و ياس وحشي مي باشد گونه هاي متنوع و فراوان جانوري نيز از قديم در قديم در آن مي زيستند و درحال حاضر زيستگاه حيوانات وحشي نظير شغال ،‌گرگ ،‌خوك ،‌گربه وحشي و پرندگاني مثل حواصيل خاكستري ،‌قره ،‌غاز ،مرغابيها ،‌دارغاز باكلان ،‌اگوت بزرگ و كوچك مي باشد. خشكه داران با شرايط مذكور و برخورداري از ساحل زيباي درياي خزر و مجاورت با شهرهاي توريستي و امكانات اقامتي و پذيرايي از جمله بهترين مناطق براي اجراي تور مي باشد درحاشيه اين منطقه نيز يك موزه تاريخي طبيعي ايجاد شده كه مجموعه تاكسيدرمي از حيوانات وحش شمال ايران را به نمايش گذارده و همواره مورد استقابل محققان و دانش پژوهان است با هماهنگي اداره محيط زيست مي توان از اين جاذبه بازديد كرد .

این اثر در 90 کیلومتری شمال شرق تهران و در استان مازندران واقع گردیده است. ویژگیهای منطقه این قله با 5671 ارتفاع مرتفع ترین نقطه ایران به حساب می آید. دارای شکلی مخروطی و در دهانه خاموش آن گوگرد فراوان به چشم می خورد . این قله در فرهنگ کشورمان مظهر پایداری و استواری محسوب میگردد . این اثر به دلیل ویژگیهای منحصر به فرد خود پژوهشگران و کوهنوردان فراوانی را از سراسر کشور و جهان بسوی خود جلب می نماید.از گونه های مهم گیاهی میتوان از بومادران وپیر گیاه دماوندی ؛اسپرس کوهی و گون نام برد. قله دماوند به ارتفاع 5671 متر واقع در استان مازندران و قرار گرافته در جناح شمالي دره رودخانه هراز بخش لاريجان يكي از مخروط‌هاي عظيم آتشفشاني ايران مي‌باشد. اين قله از شمال به دره رودخانه نمارستاق از شرق به دره هراز و از غرب و جنوب غربي محاط به دره رودخانه دليچاي و درياچه سد لار مي‌باشد. مسير صعود قله دماوند داراي 60 مسير اصلي و فرعي و تركيبي صعود از زواياي جغرافيايي مختلف بر روي خود مي‌باشد كه در اين ميان 4 مسير اصلي و چهار مسير فرعي مجموعا به تعداد 8 مسير صعود را مي‌توان بر روي آن نام برد كه عبارتند از : 1- مسير جنوبي 2- مسير شمالي 3- مسير غربي 4– مسير شرقي 5- مسير جنوب غربي 6- مسير جنوب شرقي 7- مسير شمال غربي 8- مسير شمال شرقي مي‌باشند كه هر يك با توجه به موقعيت جغرافيايي خاص خود از مسيري مشخص به قله مي‌رسند. برنامه‌ريزي و اجرا براي صعود به قله دماوند ساده ترين مسير راه جنوبي است كه اين مسير از بخش پلور واقع در جاده هراز آغاز كه توسط يك جاده آسفالته و بخش خاكي تا منطقه‌اي بنام گوسفندسرا پيش رفته ، سپس پياده روي و صعود از اين نقطه رو به شمال آغاز و با پيمودن 3 ساعت به بارگاه سوم دماوند در ارتفاع 4100 متري مي‌رسد. از اين نقطه مسير با شيبي بسيار تند بمدت 4 تا 5 ساعت تا قله امتداد مي‌يابد. برنامه ريزي اجراي صعود به قله دماوند از مسير جنوبي بطور متوسط به دو روز زمان يا حداكثر 3 روز با ديداري از آبگرم لاريجان زمان مي‌طلبد. آب و هوا در بهار هر سال از فروردين تا اواخر ارديبهشت داراي هواي بسيار طوفاني با بارش برف به تناوب و بسيار خطرناك براي صعود است. از اواسط خرداد تا آخر تيرماه بهترين و جذاب‌ترين زمان براي اجراي برنامه به واسطه پايداري نسبي هوا و سرسبزي و طراوت منطقه و وجود آب فراوان در گوسفندسرا و بارگاه سوم و برف چال‌هاي كوچك و بزرگ. از اواخر تير تا پايان شهريور ماه هواي پايدار و برف كم و ثابت شدن محدوده يخچال‌ها و كمبود آب در دامنه‌ها و بارگاه سوم. از اوايل مهرماه تا پايان اسفند ماه داراي هواي ناپايدار طوفاني و بوراني و حجم سنگين برف در دامنه‌ها و نبود آب جاري توام است.

این چشمه دارای آب معدنی با خواص درمانی فراوان می‌باشند. آب این چشمه از دسته آب‌های کلروره سدیک آهن‌دار و هیپوترمال با باقی‌مانده خشک زیاد و اسیدیته زیاد می‌باشد. وجود املاح کلر و سولفات فراوان و نیز ترکیبات به حد اشباع در آب نشان‌دهنده ارتباط آب با منابع غنی زیرزمینی از این مواد می‌باشد. این نوع ترکیبات بیش‌تر در زمین‌های دوره تریاس در دریاها باقی مانده‌اند. این نوع آب‌ها افزاینده ادرار (مُدِر)‌اند، و در نتیجه به دفع مواد زاید کمک می‌کنند. ازدیاد ترشحات بزاق، معده، صفرا و پانکراس (لوزالمعده) از دیگر خاصیت‌های درمانی این آب‌ها است. هم‌چنین این آب‌ها در درمان بیماری‌های مفصلی سودمندند. چشمه گراب در حدود ۵۰ کیلومتری جنوب مشهد و در مسیر جاده قدیم مشهد به نیشابور و به طور دقیق تر به فاصله یک کیلومتری از جنوب این جاده واقع شده‌است. در واقع امر چشمه گراب متشکل از چندین چشمه با فواصل تقریبی ۵۰۰ متر از یکدیگر می‌باشد که اغلب دارای دهانه‌های مخروطی و مرتفع تر از سطح زمین می‌باشند. مظهر اصلی چشمه گراب که بر روی تپه مخروطی شکلی به ارتفاع متوسط ۳۰ متر واقع است و به نظر می‌رسد که سطح پیزومتری آن نیز حدود ۱۰ متر بالاتر از سطح دشت و اراضی منتهی به کالشور می‌باشد. مردم محل از آب این چشمه به عنوان دارو و برای التیام زخم‌های سطحی استفاده می‌کنند. توپونیم گراب واژه‌ای فارسی است که مرکب از دو جزء «گر» و «آب» می‌باشد. در لغت نامه دهخدا برای معنای واژه گَر(gar) بیماری کچلی آمده‌است. در عربی بدان جرب و در ترکی هم به آن قوتور می‌گویند. واژه آب (ãb) نیز در غالب موارد به همین معنی متداول در فارسی امروزی است. در گستره سرزمینی ایران واژه گراب (معادل انگلیسی Mange Water) عموماً اشاره‌ای به چشمه‌ها یا چاه‌های آب معدنی گوگرد دار می‌باشد. از نظر زمین شناسی طبق بررسی‌های انجام شده به نظر می‌رسد که مجموعه چشمه‌های تراورتن ساز منطقه گراب در مجاورت گسل سنگ بست- شاندیز و در بخش جنوبی آن قرار می‌گیرد. این موضوع البته نشان دهنده این است که منطقه دنباله طبیعی رون بینالود نیز به شمار می‌رود.

غار رودافشان در موقعیت جغرافیایی N353819 E523029 در استان تهران واقع است. در كوهستان البرز مركزي در شهرستان دماوند روستاي سرسبزي وجود دارد با باغات وسيع و چشمه سارهاي فراوان و رودي پر آب كه چشمان هر بيننده اي را خيره مي‌سازد ، اين روستا رود افشان نام دارد. در جنوب اين روستا غار زيبايي خودنمايي مي‌كند به نام غار رودافشان. وقتي از تهران به سمت فيروزكوه خارج مي‌شويم در مسير جاده دماوند در 45 كيلومتري فيروزكوه به يك جاده فرعي مي‌رسيم به نام جاده سيدآباد كه در سمت راست جاده قرار دارد.پس از طي نيم ساعت راه آسفالت به يك جاده خاكي مي‌رسيم كه پس از نيم ساعت ما را مستقيما به روستاي رودافشان مي‌رساند. از آنجا پس از گذشتن از يك رود پر آب و پشت سر گذاشتن شيب نسبتا تندي در مدت يك ربع ساعت به دهانه عظيم غاري بر مي‌خوريم كه بزرگي و زيبايي آن هر بيننده‌اي را متحير مي‌كند . درون غار ، تاريكي و سكوت محض حكمفرماست و فقط گاهي قطرات آب براي ثانيه‌اي سكوت را مي‌شكند. درون غار پوشيده از مواد آهكي است كه به صورت قنديلهايي از سقف غار آويزان شده است. غار رودافشان در استان تهران و در ۱۱۷ كيلومتري شهر تهران و ۴۵ كيلومتري شهر فيروزكوه و در مجاورت روستايي به همين نام واقع است.غار در دامنه جنوبي دره رودافشان قرار دارد. رودخانه دليچاي در ژرفاي دره جريان دارد و آب درياچه هاي تار و هوير را كه حاصل ذوب يخچال هاي قره داغ است ، به رودخانه حبله رود مي برد. دهانه غار در ارتفاع ۱۸۰۰متري از سطح دريا و در داخل گودي بزرگي به قطر حدودا ۱۰۰متر قرار گرفته است و تنها از لبه گودي قابل مشاهده است . اختلاف ارتفاع دهانه غار و بستر رود حدود ۲۰۰ متر است.دهانه غار بسيار وسيع و قوسي شكل است و به درازاي ۴۰ متر و بلندي ۱۲متر است. نخستين تالار عظيم غار به قطر ۸۰ در ۱۰۰متر و بلنداي ۲۵متر بعد از دهانه قرار دارد . به علت استحكام لايه ها اثري از شكستگي و يا سنگ قابل سقوط در آن ديده نمي شود.اين اعتقاد وجود دارد كه هزاران سال قبل رودخانه همسطح دهانه غار بوده و احتمالا قسمتي از آب رودخانه دليچاي وارد دالان هاي غار شده و باعث گسترش و وسعت غار شده است. وجود تعدادي ايوان ساخته شده با سنگچين و مقاديري خرده سفال، نشانه سكونت انسان ها در غار در روزگار گذشته است.تالار دوم پس از يك ديواره سنگچين قرار دارد و داراي ابعادي حدود ۶۰ در ۵۰ و بلنداي ۲۰ متر است و فاقد هر گونه غارسنگ(ساختارهايي كه در اثر انحلال و رسوبگذاري كاني ها در خلال جريان آب در داخل غار ها ايجاد مي شود،مانند چكيده و چكنده) است.تالار سوم داراي ابعادي در حدود ۵۰ در ۴۰ و بلنداي ۱۵ متر است. سرتاسر اين تالار از چكيده ها و چكنده هاي زيبا و ستون ها و آبشارسنگ هاي خارق العاده است. چكنده هاي نيزه اي و گل كلمي در سرتاسر سقف اين تالار ديده مي شود.در ادامه مسير اصلي غار يك پلكان آهني ما را به دهليزي مي رساند كه دخمه بزرگي به ابعاد 6 در ۴ متر و ارتفاع ۳ متر در انتهاي آن واقع است. يك حوض آب و ستوني در وسط آن دخمه ديده مي شود. اين دخمه را آناهيتا (الهه آبياري و باروري ) نام نهاده اند.در ادامه مسير اصلي پرتگاه هاي فراواني وجود دارد و مسير پس از حدود ۱۶۰متر به دالان انتهايي غار مي رسد كه طول آن ۱۰ متر است و در ارتفاع ۱۷۵۰متري سطح دريا و ۵۰ متر پايين تر از ارتفاع دهانه غار است. طول غار در مسير اصلي حدود ۵۵۰ متر است.

دریاچه تار و دریاچه هویر در استان تهران واقع شده اند. دریاچه‎های زمین‎ساختی تار و هویر در 30 کیلومتری خاور شهرستان دماوند از جمله دریاچه‌های آب شیرین کوهستانی هستند. این دریاچه‌ها در ارتفاع بیش از 2900 متر از سطح دریا قرار دارند و راه ارتباطی آنها، جاده ماشین روی دماوند - دریاچه تار است. این دو دریاچه در فاصله حدود 500 متری از یکدیگر قرار دارند. بیشترین درازای دریاچه تار 1/3 کیلومتر و میانگین پهنای آن 400 متر و درازی دریاچه هویر حدود 900 متر و میانگین پهنای آن 150 متر است. دو دریاچه روی هم نزدیک به 0/7 کیلومترمربع وسعت دارند. سرشاخه آب‎هایی که به این دریاچه‎ها می‎ریزند، چشمه‎ساران کوه‎های قره‎داغ، سیاه‎چال و شاه‎نشین در شمال و آبراهه‌های فصلی از جنوب است که قسمتی ازآب آنها وارد دریاچه‎ها می‎شود و قسمتی دیگر، آب رود‎های تار و هویر را تأمین می‎کنند. تیپ شیمیایی آب دریاچه تار، بر اساس مطالعات از نوع کلسیم، منیزیم، کربنات است.دریاچه‌های تار و هویر روی محور چین دار میان دو رشته کوه قره داغ (کوه دوبرار) در شمال و کوه زرین در جنوب واقع شده‌اند. سطح آب آنها در فصل های گوناگون سال متغییر است. این منطقه دارای آب و هوایی کوهستانی است و برای تفریحات آبی از جمله شنا و قایقرانی و ماهیگیری مناسب است. موقعیت جغرافیایی منطقه‌ای که دریاچه تار در آن واقع است به گونه ای است که گرداگرد آن را با فواصل متفاوت کوه‌هایی در بر گرفته که از سطح دریاچه بین 50 تا 500 متر ارتفاع دارند. وجود این ارتفاعات در کنار یکدیگر بدون آنکه دره‌ای آن را شکافته باشد موجب پیدایش گودالی شده است که دریاچه تار در آن تشکیل شده است. دریاچه تار در جهت شمالغرب به جنوب شرق امتداد یافته و طول آن حدود 250 متر و عرض آن حدود 150 متر می‌باشد. آب دریاچه بسیار سرد می باشد و البته به دلیل شیرین بودن سنگینی آن احساس می شود. این دریاچه ها در مدخل کوه و در ارتفاع 3230 متری قرار دارند و سطح آب آنها در فصل های گوناگون سال متغییر است. کوه دوبرار در کنار دو دریاچه تار و هویر ، یا به عبارتی جدا کننده این دو دریاچه از هم است. در اطراف دریاچه هیچ گونه پوشش جنگلی و درخت وجود ندارد و بادهای غربی سرد همیشه در تار می‌وزند. در ایامی نه چندان دور آویشن‌های فراوانی در منطقه وجود داشته که به خاطر فرسایش شدید دیگر اثری از آنها باقی نمانده است. در باره چگونگى تشکیل این دو دریاچه، زمین‎شناسان (اشتال، 1897، آلنباخ، 1972، شهرابى، 1373) دیدگاه یکسانی دارند. شواهد زمین‎شناسى پیرامون دو دریاچه سبب شده تا آنها بر این باور باشند که در شکل‎گیرى دو دریاچه، عملکرد توأم راندگى مُشا – فشم (آبیک، فیروزکوه، شاهرود) و کوه لغز پهلوى جنوبى دریاچه (زرین‎کوه) نقش اساسى داشته‎اند. بدین‎سان که حرکات جوان این راندگى در زمان کواترنر، سبب رانش به نسبت بزرگى از زرین‎کوه (رشته کوه‎هاى جنوب دریاچه) شده و با ایجاد پشته‎اى به بلنداى بیش از 50 متر، سدى طبیعى در برابر روان آب‎هاى سطحى ایجاد و شرایط لازم براى انباشت آب فراهم آمده است. تیپ شیمیایى آب دریاچه تار، بر اساس مطالعات (لوفلروین، 1950) از نوع کلسیم، منیزیم، کربنات (3 – MgCO 3 (CaCO است. راه های دسترسی به دریاچه 1- شهر دماوند، آبادی چنار عربها، جاده معدن، آخر جاده خاکی، دریاچه تار. 2- از طریق جاده ای که از راه تهران – فیروزکوه و نقطه 98 کیلومتری آن یعنی دلیچای منشعب شده و از روستاهای یهر، لی پشت، مومج، دهنار و هویر عبور کرده و در 28 کیلومتری به دریاچه تار رسیده و از ضلع جنوبی آن عبور کرده به جاده ای که از طریق دماوند به دریاچه منتهی می شود متصل می گردد. 3- شهر دماوند، جاده فیروزکوه، جاده آسفالته آبادی آرو ادامه جاده خاکی، از آبادی آرو که رد شدید و پل دلیچای و دهنار را رد کردید به دریاچه هویر می رسید.

تنگه واشی در استان تهران واقع است. تنگه واشی یا تنگه ساواشی مکانی با جاذبه‌های گردشگری است که در حدود ۱۵ کیلومتری شمال غربی شهرستان فیروزکوه قرار گرفته و با داشتن آب و هوای مناسب در تابستان‌ها، میزبان جمعیت کثیری از مسافران و گردشگران می‌باشد. در سال‌های اخیر، بسیاری از موسسه‌های توریستی، اقدام به برگزاری تورهای گوناگونی در این منطقه نموده‌اند که همین امر باعث افزایش شهرت و معروفیت این منطقه شده‌ است. نگه واشی به طول حدود ۳۰۰ متر و با دیواره‌های صخره‌ای بلند به ارتفاع حدود ۱۰۰ متر محل عبور رودخانه‌ای است که از کوه‌های ساواشی سرچشمه می‌گیرد و از میان دشت می‌گذرد. در فصل تابستان که آب به کمترین میزان خود می‌رسد، عمق آن به حدی است که در برخی نقاط تا زیر زانوی شما را خیس نماید. یکی از مهمترین جذابیت‌های این تنگه، همین عبور کل مسیر از میان آب است. برای رفتن به تنگه ساواشی در کیلومتری ۲ جاده فیروزکوه ـ تهران، پس از ورود به یک جاده فرعی و طی حدود ۹ کیلومتر، روستای جلیزجند نمایان می‌گردد. این روستا در حاشیه یک دشت سرسبز با مزارع گندم و سیب زمینی و باغات مختلف بنا شده ‌است. بعد از عبور از روستا و طی حدود ۴ کیلومتر در جاده‌ای که میان دشت و در کنار جوی‌های پر از آب زلال، احداث شده، محل پیاده روی تنگه ساوشی شروع می‌شود. بعد از عبور از تنگه اول و گذر از دشتی زیبا، تنگه دوم قرار گرفته که حدود ۲ کیلومتر با تنگه اولی فاصله دارد. این تنگه هم مانند تنگه اول چشم‌نواز است و از دیواره‌های سنگی آن در نقاط مختلف چشمه‌های آب زلال و خنک به سمت پایین روان است. در تنگه واشی گیاه کمیاب «باریچه» که مصارف مهم صنعتی و دارویی دارد، می‌روید. چیدن باریچه به دلیل کمیابی آن جرم است و پیگرد قانونی دارد. تنگه واشی علاوه بر طبیعت زیبا، دارای آثار تاریخی نیز هست. یکی از سه کتیبه معروف دوره قاجار در این تنگه واقع شده‌ و دو کتیبه دیگر در چشمه علی شهر ری و تونل وانا در جاده هراز واقع شده‌اند. هر سه این کتیبه‌ها به دستور فتحعلی شاه قاجار حکاکی شده‌است. فتحعلی شاه که دوران پیش از پادشاهی خویش را در شیراز گذرانده بود، با دیدن نقش برجسته‌های آن دیار، سه نفر به نامهای حجارباشی، نقاش باشی و معمار باشی را مسئول ساخت این سه کتبیه در تهران کرد. کتیبه واقع در تنگه ساواشی دارای ابعاد شش در هفت متر است که وقایع زمان فتحعلی شاه دور تا دور کتیبه روایت شده‌است. بزرگترین نقش برجسته این کتیبه‌ها، نقش شکارگاه با تصویر اسب، نیزه و شکارهایش است که در اطراف آن می‌توان عباس میرزا، علی قلی میرزا و علی نقی میرزا پسران فتحعلی شاه و همچنین نوادگانش را در حال شکار دید. این کتیبه که حدودا ۱۸۵ ساله‌است به گونه‌ای در دل کوه حک شده که از بارش باران و تابش آفتاب در امان بوده‌است اما صنعت گردشگری به آن آسیب وارد نموده‌است. شکال پرندگان و حیواناتی چون بزکوهی، آهو و گوزن نیز در این نقش برجسته به عنوان شکار دیده می‌شوند کماکان از این نوع حیوانات امروز نیز در تنگه‌ی واشی کم و بیش می‌توان یافت. ساخت کتیبه‌ جلیل جند 3 سال به طول انجامید و دارای قدمتی 185 ساله است. این کتیبه به گونه‌ای در دل کوه حک شده است که از بارش باران و تابش آفتاب در امان است.

جاده‌ی زرد آجری در ویرانه‌های پارک موضوعی (پارکی که کاملا بر اساس یک ایده یا مفهوم واحد طراحی شده باشد) «سرزمین اُز» کارولینای شمالی، آمریکا

در سال ۱۷۰۱ میلادی، این جاده طبیعی که سرزمین اصلی را به جزیره نویرموته وصل می‌کرد در نقشه مشخص شد. حدود سال ۱۸۴۰ میلادی، خودرو یا اسب‌هایی در این جاده قرار داده شد تا افراد بتوانند از آن عبور کنند. امروز، این جاده حدود ۴/۱۲۵ کیلومتر طول دارد.

این جاده در ظاهر بسیار عادی به نظر می‌رسد، اما در حقیقت بسیار خطرناک است. در هر دو سمت جاده پنل‌های خاصی وجود دارد که به شما می‌گوید که آیا جاده قابل رفت‌وآمد است یا خیر. با این حال، هر سال بسیاری از مسافران ماجراجو، هنگام جزر و مد زیر آب می‌مانند. برای کسانی که در چنین وضعیتی گیر می‌کنند، برج‌های نجات مرتفعی وجود دارد که در طول جاده قرار گرفته‌اند و افراد می‌توانند از این برج‌ها بالا رفته و آن‌قدر صبر کنند تا جاده به حالت طبیعی برگردد یا توسط گروه امداد به محلی امن فرستاده شوند. البته در چنین وضعیتی، شما باید با خودروی خود خداحافظی کنید.

این جاده یکی از خطرناک‌ترین جاده‌های روی زمین است و یک ساعت در پایان هر قسمت از این جاده وجود دارد تا به رانندگان بگوید چقدر زمان مانده تا زیر ۴ متر موج آب پنهان شود.

ژاپنی‌ها اعتقاد دارند اگر زوج‌ها این جاده ۵۰۰ متری را دست‌دردست هم طی کنند، تا ابد خوش‌بخت خواهند ماند.

قعله باستانی مونت سنت میشل روی یک جزیره سنگی ساخته شده است. در بالاترین حد مد، جاده‌ای که به آن منتهی می‌شود و فضای پیرامون آن در آب غرق می‌شوند.

این جاده یکی از خطرناک‌ترین جاده‌های روی زمین است و یک ساعت در پایان هر قسمت از این جاده وجود دارد تا به رانندگان بگوید چقدر زمان مانده تا زیر ۴ متر موج آب پنهان شود.

ژاپنی‌ها اعتقاد دارند اگر زوج‌ها این جاده ۵۰۰ متری را دست‌ در دست هم طی کنند، تا ابد خوش‌بخت خواهند ماند.

قلعه باستانی مونت سنت میشل روی یک جزیره سنگی ساخته شده است. در بالاترین حد مد، جاده‌ای که به آن منتهی می‌شود و فضای پیرامون آن در آب غرق می‌شوند.

جاده زوجی لا که ۹ کیلومتر طول دارد، شهرهای لاداخ و کشمیر را به هم وصل می‌کند. مهم‌تر از هر چیزی، این جاده بسیار باریک است، با این حال خودروها و موجودات زنده در این جاده در کنار هم زندگی مسالمت‌آمیزی دارند.

جاده ترنسفاگاراسان در کوهستان کارپاثین (Carpathian) واقع شده است. این جاده در ارتفاع ۲۰۳۴ متری قرار دارد و مرتفع‌ترین جاده رومانی است. جاده ترنسفاگاراسان به دلیل داشتن مناظر زیبا و البته مسیرهای پرخطر در جهان معروف است.

بزرگ‌راه دالتون منزوی‌ترین جاده جهان است. این جاده ۶۶۶ کیومتر طول دارد و فقط ۳ روستای کوچک را به هم وصل می‌کند. این جاده به‌عنوان برفی‌ترین جاده جهان هم شناخته می‌شود.

طبق اعلام رسمی، جاده خاردونگ لا در ارتفاع ۵۶۰۲ متری قرار گرفته است (ارتفاعی بیش‌تر از ارتفاع کوه البروس در روسیه). این جاده به‌عنوان مرتفع‌ترین جاده جهان در کتاب رکوردهای گینس و سازمان نشنال جئوگرافیک ثبت شده است.

این بزرگ‌راه یکی از خطرناک‌ترین جاده‌های جهان است. این جاده سالانه جان ۲۰۰ تا ۳۰۰ نفر را می‌گیرد. کوهستان‌های شیب‌دار در یک طرف و صخره‌ها که ۶۰۰ متر ارتفاع دارند، در طرف دیگر این جاده قرار گرفته‌اند. حتی فکر کردن هم به رانندگی در این جاده هراس‌آور است.

جاده اقیانوس اطلس روستاهای ساحلی کوچک را به هم وصل می‌کند. این جاده برای گردشگران بسیار جذاب است، چراکه مناظر موجود در آن بی‌نظیر و زیباست.

جاده گویس فقط ساعات محدودی از روز باز است و باقی روز در آب فرو می‌رود. پیش از ورود به این جاده ۴/۵ کیلومتری، حتما برنامه زمان‌بندی جزر و مد را چک کنید. در غیر این‌صورت، خودروی شما در آب غرق خواهد شد.

این جاده ۱۰ کیلومتر طول و ۹۹ پیچ شیب‌دار دارد. تفاوت ارتفاع بین شروع تا انتهای جاده ۱۰۰۰ متر است. افرادی که می‌خواند در این جاده رانندگی کنند باید اعصابی از فولاد داشته باشند.

این جاده ۱۱۲ کیلومتری مناطق هانا و کاهولوی را در جزیره هاوایی به هم وصل می‌کند. این جاده سینوسی بسیار باریک ۵۹ پل را به هم متصل می‌کند که ۴۶ تای آن‌ها فقط یک باند دارند. این جاده معمولا به دلیل لغزندگی بسته است.

عنوان رسمی این جاده که شهرهای یاکوتسک و ماگادان را به هم وصل می‌کند «کولیما» است، اما مردم به آن «جاده مرگ» می‌گویند. ۹۰ کیلومتر اول این جاده را زندانیان در سال ۱۹۳۲ میلادی ساختند اما کل جاده در سال ۱۹۵۳ کامل شد.

این جاده کوهستانی خطرناک در ارتفاع ۲۰۰۰ متری در کوهستان آلپ در فرانسه واقع شده اس. این جاده شیب‌دار با پیچ‌های غیرقابل‌پیش‌بینی است.

گذرگاه گوتهارد مرتفع‌ترین جاده کوهستانی آلپ است. این گذرگاه ۶۴ کیلومتر طول دارد و در طول مسیر، شما با صحنه‌ها و مناظر زیبا و شگفت‌انگیز روبه‌رو می‌شوید.

جاده کاسائوس که در کناره کوهستان ساخته شده، شهر سوچی را به دریاچه ریتسا وصل می‌کند. این جاده بسیار ترسناک و هیجان‌‌انگیز است و پیشنهاد می‌کنیم حتما رانندگی در آن را تجربه کنید.

آن‌چه در عکس می‌بینید یک جاده عجیب و غریب است. پل اِشیما اُهاشی، که شهرهای ماتسوئه و ساکِیمیناتو را به هم وصل می‌کند، حدود ۱/۷ کیلومتر طول و ۱۱/۳ متر عرض دارد. این پل سومین پل بزرگ دنیاست. ارتفاع این پل ۴۴.۷ متر است. به‌رغم این‌که پل اِشیما اُهاشی از دور ترسناک به نظر می‌رسد، اما کاملا امن است. در واقع، تمام ماجرا به پرسپکتیو برمی‌گردد. این پل در تصویر بالا ترسناک‌ است، اما وقتی از زوایای دیگر به آن نگاه کنید مانند یک پل معمولی با یک شیب عادی به نظر می‌رسد.

خیابان ولی‌عصر، بلندترین خیابانِ درختی (مُشجر) تهران و هم‌چنین بلندترین خیابان خاورمیانه با درازای ۱۷٫۹ کیلومتر است که از میدان راه‌آهن در میانهٔ جنوبی تهران آغاز شده و به میدان تجریش در منطقهٔ شمیرانات در شمال تهران می‌رسد. این خیابان به دستور رضاشاه ساخته شد. نام اولیه آن «جاده مخصوص پهلوی» و تا پیش از انقلاب ۱۳۵۷، «خیابان پهلوی» نامیده می‌شد. پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران، در آغاز و به مدت دو سال و نیم به نام «خیابان مصدق» نام‌گذاری شد و سپس به نام کنونی آن، ولی‌عصر، تغییر نام یافت. در سال ۱۳۱۸ سرتاسر خیابان از دو سوی آن با ۶۰هزار درخت چنار پوشیده شده‌بود، اما اکنون تنها بیش از ۸هزار چنار در سرتاسر خیابان باقی‌مانده است.