دانش رنگ پوست

زمانی که نور فرابنفش خورشید به پوست برخورد می‌کنه، تأثیرش روی هر کدوم از ما متفاوته.
بسته به رنگ پوست؛ در حالی که تنها چند دقیقه قرار گرفتن در معرض نور فرا بنفش، پوست فردی رو صورتی (صورتی چغندری)  می‌کنه. فرد دیگه‌ای برای کوچکترین تغییر به ساعت‌ها زمان نیاز داره!
چه چیزی این تغییرات رو به وجود میاره؟ و چطور این همه رنگ‌های مختلف پوست به وجود اومدن؟
پوست ما هر رنگی که باشه؛ ‌داستانی حماسی از شهامت و سازگاری انسان رو روایت می‌کنه که نشون دهنده تغییراتش در غالب یک فعالیت زیستیه.
همه این تغییرات در مورد ملانینه. رنگدانه‌ای که عامل رنگ مو و پوسته. این ذرات از سلول‌های پوستی‌ای به وجود میان که اسمشون ملانوسیته و دو شکل اصلی دارن. ایوملانین که طیف رنگ پوست قهوه‌ای، رنگ موی سیاه، قهوه ای و بلوند رو در بر می گیره و فئوملانین که عامل رنگ موی قهوه‌ای مایل به قرمز، قرمز و کک و مکه. اما انسان‌ها همیشه این شکلی نبودن. گوناگونی طیف رنگ پوست ما طی یک فرآیند فرگشتی(تکاملی) که عاملش خورشید بوده شکل گرفته. این فرآیند حدود 50000 سال قبل شروع شد، زمانی که اجداد ما از آفریقا به سمت شمال یعنی  آسیا و اروپا مهاجرت کردند.
این انسان‌های اولیه در منطقه‌ای بین خط استوا و مدار راس‌الجدی زندگی می‌کردن؛ جایی که پرتو فرابنفش خورشید بسیار زیاد به اونجا تابیده می‌شه. زمانی که پوست به مدت طولانی در معرض پرتو فرابنفش قرار بگیره DNA های درون سلول ها آسیب می‌بینن و پوست شروع به سوختن می‌کنه.
این آسیب می‌تونه به اندازه‌ای باشه که جهش سلولی رخ بده و در نهایت به ملانوما ختم بشه. نوعی سرطان کشنده که در ملانوسیت‌های پوست شکل می‌گیره. کرم ضد‌آفتابی که ما امروز میشناسیم پنجاه هزار سال پیش وجود نداشت؛ پس اجداد ما چطور در مقابل پرتوهای فرابنفش دوام می‌آوردن؟
بقای اون‌ها مدیون کرم ضد آفتاب شخصیشون بوده که زیر پوستشون ساخته می‌شد یعنی : ملانین. نوع و مقدار ملانین در پوست شما نشون دهنده میزان مقاومت شما در مقابل نور خورشیده. زمانی که نور خورشید با پوستتون برخورد کنه این مقامت کاهش پیدا می‌کنه. وقتی پرتو فرابنفش به پوستتون برخورد کنه؛ گیرنده های ویژه حساس به نور به اسم ردوپسین شروع به فعالیت می‌کنن. ردوپسین هم باعث تحریک سلول برای ساختن ملانین میشه که از سلول‌ها در مقابل آسیب محافظت می کنه. برای افرادی با پوست روشن، این ملانین تولید شده اضافی پوستشون رو تیره‌تر می‌کنه یا اصطلاحا برنزه میشن. بعد از چند نسل، انسان هایی که در مناطقی از آفریقا زندگی می‌کردن که در اونجا نور خورشید زیاد می‌تابید، تونستن با آستانه بالای تولید ملانین سازگار بشن و البته ایوملانین بیشتر به پوست رنگ تیره‌تری میده. این سپر ساخته شده به وسیله خورشید به اون ها کمک کرد در مقابل ملانوما مقاومت بیشتری داشته باشن و اون ها رو از نظر فرگشتی(تکاملی) سازگارتر کرد و این امکان رو بهشون داد که این ویژگی کاربردی رو به نسل های بعدی منتقل کنن. به زودی این اجداد مقاوم ما به سوی شمال و خارج از مناطق گرمسیری رفتن و به مناطق دورتری و گسترده‌تری در سطح زمین مهاجرت کردن. هرچه بیشتر به سمت شمال رفتن نور مستقیم خورشید کمتر به اون ها تابید. البته این خودش یه مشکل جدید بود چون هرچند پرتو فرابنفش می‌تونه به پوست آسیب بزنه اما فایده‌های بسیاری هم داره.
پرتو فرابنفش به بدن ما کمک می کنه که ویتامین D بسازیم و این ویتامین باعث استحکام استخوان ها و جذب مواد معدنی مهم و ضروری مثل کلسیم، آهن، منیزیم، فسفات و روی میشه. بدون ویتامین D انسان ها دچار ضعف شدید در استخوان هاشون میشن و در نهایت شرایطی به وجود میاد که به اون پوکی استخوان میگن. برای افرادی که پوست تیره داشتن کمبود نور خورشید و به تبع اون کمبود ویتامین D در مناطق شمالی یه تهدید جدی بود.
اما برای بعضی از اونها تولید ملانین کاهش پیدا کرد. کاهش ملانین و پوست روشن تر باعث جذب بهتر پرتو فرابنفش شد. بنابراین اون ها از ویتامین D بیشتری برخوردار شدن، استخوان های قوی تری پیدا کردن و تونستن زنده بمونن و فرزندان سالمی به دنیا بیارن.
پس از سال ها انتخاب طبیعی، رنگ پوست افراد در اون مناطق به تدریج روشن تر شد. در نتیجه سازگاری اجداد ما، امروزه سیاره ما پر از انسان هایی با طیف رنگ پوست گوناگونه معمولا، پوست غنی از ایوملانین، تیره تره و در مناطق گرم و آفتابی اطراف استوا وجود داره و هرچه از استوا دورتر می شیم پوست حاوی فیوملانین بیشتر شده و رنگش روشن تر می‌شه. در کل رنگ پوست چیزی بیش از یک ویژگی انطباقی برای زندگی روی سنگی که دور خورشید می‌چرخه نیست. رنگ پوست ممکنه در جذب نور خورشید موثر باشه اما یقینا نشون دهنده شخصیت آدما نیست.