چرا نام افراد را فراموش می‌کنیم؟

با فرد جدیدی آشنا می‌شین و تا خودتونو معرفی می‌کنین و با هم دست می‌دین یهو متوجه می‌شین که به همین زودی اسمش رو فراموش کردین. چرا همیشه این‌طوری میشه و این نشون دهنده چی درباره مغز ماست؟
احتمالاً چهره افراد رو راحت‌تر از اسمشون به خاطر می‌یاریم چون اتصالات مغز ما طوریه که جزئیات چهره رو تشخیص بدیم. حتی اسکن‌های مغزی هم نشون می‌دن که در واکنش به هر چهره‌ای، سلول‌های مغزی خاصی فعال می‌شن. اما بحث فراموش کردن اسم‌ها، ممکنه مربوط به پدیده‌ای به نام "اثر نانوا" (بیکر افکت) باشه. اگه به شما بگم من یه نونوا هستم، اطلاعاتی مرتبط با شغلم و این‌که چطوری وقتم را می‌گذرونم به شما می‌دم، ولی اگر بگم اسم من نونوا ست، هیچ ارتباط ذهنی ایجاد نمیشه و در خطر فراموشی قرار می‌گیره.
به هرحال اسم‌ها کاملاً سلیقه ای بوده و حاوی اطلاعات خاصی نیستن و اگه مغز شما نتونه بین اطلاعات مختلف ارتباط برقرار کنه، مخصوصاً اطلاعاتی که از قبل می‌دونین یا به نظر آشنا میان، احتمال بیشتری وجود داره که اون اطلاعات رو فراموش کنین.
البته معمولاً تمرکز ما روی معرفی کردن خودمونه، این پدیده به اثر "مرحله بعد" معروفه. به جای نگاه کردن و گوش دادن به طرف مقابل، مغز شما بر روی روال همیشگی خودش تمرکز میکنه، این‌که درمرحله بعد قراره چی بگین، چه واکنشی نشون بدین و بلا بلا بلا، و ما کلاً در زمینه ارسال اطلاعات در حین دریافت و ذخیره سازی اطلاعات جدید، خیلی خوب نیستیم.
مغز ما حافظه کوتاه مدت و بلند مدت داره. ولی حافظه کوتاه مدت یا "حافظه در حال کار" توانایی نگه داشتن میزان محدودی از اطلاعات رو داره و اگه بر روی اون تمرکز نکنین، سریع محو میشه.
در نهایت تحقیقات دیگه ای حاکی از اینه که شاید اصلاً خودتون اهمیتی نمی‌دهین. شاید تویه مهمونی با شخصی برخورد کنین که می‌دونین هرگز دوباره اونو نخواهین دید، یا شاید اصلاً تمایلی به برقراری ارتباط جدیدی ندارین. به زبان ساده‌تر، هرچقدر علاقه بیشتری نسبت به چیزی داشته باشین، احتمال بیشتری وجود داره که مغزتون اتصالات جدیدی ایجاد کنه. در نتیجه افرادی که از ارتباط با افراد جدید لذت می‌برن دقت و تمرکز بیشتری به این موضوع دارن و کمتراحساس می‌کنند که حافظه‌شون ضعیفه.