آیا شما در این جهان تنها هستید؟

آیا شما در این جهان تنها هستید؟ یا به چیزی متصل‌اید؟ در وهله اول، شما عضو گروهی از پستانداران هستید که خیلی جوان است، اما می‌توانیم ویدئوهای یوتـ‌یـ‌وب، و برخورددهنده هادرونی بزرگ بسازیم! هم‌چنین اتم را می‌شکافیم و بازی پوکی‌مون را اختراع می‌کنیم. ما دنباله نوعی گونه زیستی باستانی هستیم که از حدودا سه و نیم میلیارد سال پیش آغاز به زندگی کرده است.
ما احساس می‌کنیم که کنترل این سیاره را در دست گرفته‌ایم، ولی در واقع اینگونه نیست. یک سیارک کوچک یا یک ویروس، تمام چیزی است که می‌تواند به راحتی ما را بکشد. بشریت معتقد است که می‌تواند سیاره زمین را نابود کند، ولی حتی با تمام تجهیزات هسته‌ای‌مان هم در بهترین حالت فقط می‌توانیم یک انهدام انبوه و عظیم را ایجاد کنیم. شاید بتوانیم 90 درصد موجودات زنده روی این سیاره را از بین ببریم. معامله خوبی‌ست! چند میلیون سال بعد، زندگی دوباره به این سیاره باز خواهد گشت. شاید زندگی میکروسکوپی و زندگی زیر سطح زمین چندان تحت تاثیر قرار نگیرد. در مقیاس زمانی زمین‌شناسی، تاثیر ما بر روی زمین خنده‌دار است. در واقع ما چندان هم قدرت‌مند نیستیم. ما بر روی صخره خیس کوچکی زندگی می‌کنیم که با سرعت در فضا در حال حرکت است و توسط توپی از پلاسمای در حال اشتعال دنبال می‌شود. یک روز این توپ پلاسمایی خاموش خواهد شد و این فرآیند احتمالا باعث کشته‌شدن ما نیز خواهد شد. از نظر تئوری، اگر از مرگ خورشید جان سالم به در ببریم و در این کهکشان ساکن شویم، تا زمان خاموش‌شدن آخرین ستاره می‌توانیم زنده بمانیم. پس از آن، زندگی تقریبا غیرممکن می‌شود. بسیارخب. پس هر چیز یک پایان دارد. کجا به‌عنوان یک فرد تنها خواهیم ماند؟
لحظه‌ای در زندگی‌تان، چیزی حدود نیم ساعت، شما فقط یک سلول واحد درون رحم مادرتان بوده‌اید. موجودی با قطر فقط ۰.۱ میلی‌متر! امروز، شما از حدود ۵۰ تریلیون سلول تشکیل شده‌اید. ۵۰ تریلیون دستگاه زیستی کوچک و پیچیده که از میانگین باکتری‌ها بزرگ‌تر و پیچیده‌تر هستند. این‌ها با قوانین فیزیک و شیمی کار می‌کنند و برای ساختن پروتئین، قابل استفاده‌کردن انرژی، بلعیدن غذا، انتقال منابع، جابجایی اطلاعات، یا بازتولید آن‌ها از دستگاه‌های کوچک استفاده می‌کنند. این سلول‌ها با سلول‌های دیگر ارتباط برقرار می‌کنند، تکثیر می‌شوند، خودکشی می‌کنند، با سلول‌های مهاجم می‌جنگند، و وظیفه بسیار ویژه زنده نگه‌داشتن شما را انجام می‌دهند تا بتوانید بچه‌دار شوید. اما اگر از تریلیون‌ها چیز کوچک بوجود آمده‌اید، قسمت «شما»ی آن در کجا قرار گرفته است؟
اطلاعات اصلی در مورد شما در DNA ذخیره شده است. دی‌ان‌ای مولکولی است که دستورالعمل‌های ژنتیکی مورد استفاده در توسعه و عملکرد همه موجودات زنده شناخته‌شده را رمزنگاری می‌کند. اگر بخواهید این مولکول را از هم باز کنید طول آن به دو متر خواهد رسید! اگر همه زنجیره‌های کوچک DNA در همه سلول‌های‌تان را با هم ترکیب کنید،  زنجیره‌ای بدست آمده آنقدر دراز خواهد بود که امتداد آن تا سیاره پلوتو می‌رسد و به زمین باز می‌گردد. خیلی طویل است! DNA شما یک اتصال مستقیم به اولین جد شما است. چند لحظه به این فکر کنید: در هر سلول از بدن شما، زنجیره کوچکی از چیزهایی وجود دارد که به مدت ۳.۴ میلیارد سال در شکل‌های مختلف آن‌جا حضور داشته است. این مولکول تریلیون‌ها بار رشد کرده، تغییر کرده، و تکثیر شده است اما شما را مستقیما به اولین موجود زنده روی سیاره زمین متصل می‌کند. می‌توان گفت شما با DNAتان، همه موجودات زنده که پیش از شما آمده‌اند را لمس کرده‌اید. اما شما چیزی بیشتر از DNAتان هستید. بدن شما از هفت اوکتیلیون اتم ساخته شده‌است. یعنی هفت میلیارد میلیارد میلیارد!
۹۳ درصد از توده بدن انسان از فقط سه عنصر تشکیل شده است: اکسیژن، کربن، و هیدروژن. اکسیژن و هیدروژن عمدتا در آب یافت می‌شوند و حدود ۶۰ درصد وزن بدن انسان را تشکیل می‌دهند. شاید کربن مهم‌ترین عنصر حیات باشد. کربن به راحتی با سایر اتم‌ها تشکیل زنجیره می‌دهد و باعث ساخت زنجیره‌های مولکولی طولانی و پیچیده می‌شود که بخش جامد بدن شما را تشکیل می‌دهند. ۷ درصد باقیمانده، چرخه‌ای از جدول دوره‌ای عناصر است: نیتروژن، کلسیم، فسفر، پتاسیم، سدیم، کلر، منیزیم، آهن، فلور، روی، مس، ید، سلنیوم، کروم، منگنز، مولیبدنوم، کبالت، لیتیوم، استرونتیوم، آلومینیوم، سیلیکون، سرب، وانادیوم، آرسنیک و برم ... پفف! ضمنا، این بدین معناست که شما صرف‌نظر از سلیقه موسیقایی‌تان، ۰.۵ درصد متال (فلز) هستید!
در هر صورت، این فلزات کارهای مختلفی انجام می‌دهند، از قبیل انتقال اکسیژن، ساختن استخوان‌ها و ساختار سلولی، جابجایی سیگنال‌ها، انجام واکنش‌های شیمیایی، و بسیاری چیزهای دیگر. بدن شما در  وضعیت تحول دائمی است. هر شانزده روز، ۷۵ درصد از «شما» جایگزین می‌شود، زیرا یک انسان سالم ۱۰۰ درصد آب بدنش را در این دوره زمانی تعویض می‌کند. هر سال، حدود ۹۸ درصد اتم‌های شما با اتم‌های جدید جایگزین می‌شوند، و هر پنج سال، اتم‌هایی که بدن شما را تشکیل می‌دهند، پنج سال پیش آنجا وجود نداشته‌اند. بنابراین می‌توانید خودتان را مجموعه موقتی از اتم‌ها بنامید. اما این اتم‌ها از کجا می‌آیند؟ در ابتدای این جهان، بیشتر اتم‌های هیدروژن و هلیوم وجود داشته‌است. ابرهای گازی عظیم در طول هزاران سال شکل گرفتند رفته‌رفته متراکم‌تر شدند، تا جایی که تحت جاذبه خودشان متلاشی شدند و باعث تولد اولین ستاره‌ها گشتند.
در هسته این ستاره‌ها، هیدروژن در شرایط سخت به هلیوم تبدیل شد. بعد از میلیون‌ها سال، هیدروژن تمام شد و این ستاره‌ها شروع به مردن کردند. همه عناصری که امروزه می‌شناسیم، در شرایط بسیار سخت پیش از مردن ستاره‌ها، در کسری از ثانیه بوجود آمدند و سپس ستاره‌ها مردند و به ابر نواختران متلاشی شدند. این ستاره‌ها هنگامی که هسته‌های‌شان متلاشی می‌شد بیشتر محتویات‌شان را به فضا پرتاب می‌کردند و سپس تبدیل به سیاه‌چاله می‌شدند. کسی نمی‌داند این عناصر در طول فضا چه مسافتی را طی کردند تا به ابر متفاوتی رسیدند که به آهستگی ستاره‌ای جدید را شکل می‌داد – خورشید ما. این عناصر که زمانی درون یک ستاره بودند، سیاره‌ها را شکل دادند، راه‌شان به سمت زمین را پیدا کردند و زندگی بر روی آن را امکان‌پذیر ساختند.
بنابراین ما مستقیما به اولین ستارگانی که در جهان متولد شده بوده‌اند متصل هستیم. ما بخشی از این دنیا هستیم. این ایده که بخش کوچک عمیقا متصلی از یک ساختار عظیم باشیم، واقعا دیوانه‌کننده است. ما معنی دقیق آن‌را نمی‌دانیم، یا حتی نمی دانیم معنی دارد یا نه! فقط می‌دانیم از بخش‌های کوچکی ساخته شده‌ایم که ما را به هرچیزی در جهان، و در واقع به سرآغاز هر چیزی متصل می‌سازد. پس این فکر خوبی است: شما تنها نیستید، هرگز نبوده‌اید، و نخواهید بود.