اهمیت مدرسه و دانشگاه

به همه‌ی ما گفته می‌شود که باید در مدرسه سخت درس بخوانیم تا (بتوانیم) به بهترین دانشگاه‌ها وموسسات آموزش عالی راه پیدا کنیم و (فردی) موفق باشیم. اما واقعا مدرسه و دانشگاهی که ما انتخاب می‌کنیم چقدر اهمیت دارد؟
نگاهی به نمرات آزمون "اس ای تی" در یک مدرسه عادی (در آمریکا) بیندازید. راستی نمرات از ۸۰۰ هستند

افرادی که نمره بالایی در این آزمون کسب کردند، بیش از ۵۰ درصد افرادی بودند که از این مدارس فارغ التصیل شدند، در حالی که افرادی که نمرات پایینی در این آزمون کسب کردند؛ فقط ۱۸ درصد فارغ التحصیلان بودند. خب، این خیلی تعجب آور نیست. اما حالا نگاهی به مدارس عالی مانند هاروارد بیندازیم. اینجا دانش آموزان با کمترین نمرات هنوز از بهترین دانش آموزان مدارس عادی، بهتر و زرنگ‌تر هستند. اما هنگامی که به نتایج نگاه می‌کنیم، (نتایج) بسیار شبیه به هم هستند. یعنی فقط حدود ۵۰ درصد فارغ‌التحصیلان دانش آموزان درس‌خوان و ۱۵ درصد آنها دانش‌آموزان ضعیف بودند.

صبر کنید! چه اتفاقی افتاده؟ این پدیده با نام "ماهی بزرگ – برکه‌ی کوچک" شناخته می‌شود. اگر بخواهیم به زبان ساده بگوییم؛ ما خودمان را با اطرافیانمان مقایسه می‌کنیم، کسانی که با آنها در یک محیط هستیم. در نتیجه، دانش آموزان مدارس عالی خودشان را با همکلاسی‌های خودشان مقایسه می‌کنند و اگر شما جز نفرات آخر کلاس باشید؛ اگر چه در مقایسه با دانش آموزان مدارس دیگر یکی از بهترین‌ها هستید؛ اما خودتان را نالایق و بی کفایت می‌دانید!
به نظر شما آمار خودکشی در کدام کشورها بالاتر است؟ کشورهای توسعه یافته مانند سوییس، دانمارک و کانادا که مردم خودشان را افرادی شاد می‌دانند یا در کشورهایی مانند ایتالیا و یونان و اسپانیا که مردم خودشان را افرادی ناراحت و غمگین فرض می‌کنند؟
جواب، (در) کشورهای شاد (توسعه یافته)!

اگر شما غمگین باشید و همه‌ی اطرافیانتان هم غمگین باشند؛ خودتان را عادی و نرمال می‌بینید (فرض می‌کنید). حالا همین موقعیت را با افراد شاد، اطراف خودتان مقایسه کنید. به همین صورت؛ اگر شما فردی باهوش در مدرسه‌ای عالی باشید سرانجام به سرنوشت "یک ماهی کوچک در برکه‌ای بزرگ" دچار خواهید شد! و احساس اینکه شما جز نفرات آخر هستید تاثیر منفی روی اعتماد به نفس و در نهایت انگیزه‌ی شما دارد.

به آمار بیشتری نیاز دارید؟ ۵۰ درصد دانشجویان آمریکایی که در برنامه ی آموزشی "استِم" - شامل سوالات علم، فن‌آوری، مهندسی و ریاضیات - شرکت کردند؛ سال اول و یا دوم؛ تحصیلشان را رها کردند!  بدین معنی که اگر شما جز نفرات برتر نباشید؛ احتمال به اتمام رساندن تحصیلات برایتان بیشتر خواهد بود!

اما چه کسانی در دنیای واقعی (بیرون از دانشگاه)؛ موفق‌تر هستند؟ مطالعه‌ای که بر روی مقالات علمی منتشر شده (بوسیله‌ی) اقتصاددانان، شش سال بعد از فارغ التحصیلی‌شان؛ انجام گرفت؛ نشان داد دانش آموزان رده‌‌ی ۹۹‌ام – بهترین و تیزهوش‌ترین دانشجویان از ۵ دانشگاه برتر آمریکا- تعداد قابل توجهی مقاله علمی ارائه دادند اما کسانی که در رده‌ی ۷۵‌ام قرار داشتند و جز چارک دانش آموزان موفق محسوب می‌شدند؛ تقریبا" هیج مقاله‌ی علمی ارائه  ندادند! اساسا هیچ موفقیتی در رشته‌ی تحصیلی‌شان بدست نیاوردند.
اما اگر به بهترین دانشجویانِ ۳۰ تا از بدترین مراکز آموزش عالی آمریکا نگاه کنیم؛ متوجه خواهیم شد آنها از یک چهارم دانشجویانِ موفقِ بهترین مدارس آمریکا، تعداد مقالات بیشتری ارائه دادند! به طور واضح (می‌بینیم)، محیط و اطرافیان اهمیت زیادی دارند. البته این مسئله تمام جنبه‌های رفتن به مدارس (و دانشگاه‌های) خاص مانند افتخار حضور در چنین مدارسی (یا دانشگاه‌هایی) یا کمک کردن به پیدا کردن کار را دربرنمی‌گیرد. ضمنا همه این موارد به شرطی است که فارغ التحصیل شوید.

بنابراین؛ هنگامی که قصد ثبت نام در این مدارس یا مراکز آموزش عالی را دارید به این نکته توجه کنید که اگر به بهترین یا بدترین مدارس بروید؛ فرمول موفقیت پیچیده و درهم است. فقط به یاد داشته باشید که اعتماد بنفس باعث افزایش توانایی های شما می‌شود و بعضی اوقات "یک ماهی بزرگ در برکه‌ای کوچک بودن" (یک دانش آموز درس خوان در مدرسه ای عادی) از خود مدرسه مهم‌تر است!