داد و ستد برده

داد و ستد برده آتلانتیک – اطلاعاتی   که کتاب‎های خیلی کمی در اختیار شما می‎گذارند. آنتونی هزارد
برده‎داری، یا خرید و فروش آدم‎ها بعنوان دارایی، با محرومیت از حقوق انسانی، به شکل‎های مختلف در سرتاسر جهان رخ داده است. اما یک عرف (رسم معمول) هم از لحاظ مقیاس جهانی و هم به خاطر میراث ماندگارش پابرجا می‎ماند.
دادوستد برده آتلانتیک، که از اواخر سده 15ام تا اواسط سده 19 ادمه داشت و در سه قاره گسترده شده بود، بیش از ده میلیون آفریقایی را به اجبار وارد آمریکا کرد. در نتیجه، نه تنها این برده‎ها و فرزندان‎شان، بلکه اقتصاد و تاریخ بخش بزرگی از جهان نیز تحت تاثیر قرار گرفت. قرن‎های متمادی ارتباط بین اروپا و آفریقا از طریق دریای مدیترانه بود.
اما تجارت برده آتلانتیک در اواخر 1400 در مستعمرات مهاجرنشین پرتغال در غرب آفریقا و کمی بعد از آن در زیست‎گاه‎های اسپانیایی آمریکا آغاز شد. محصولات رشدیافته در مستعمره‎های جدید، نیشکر، تنباکو، و پنبه نیازمند کار فراوان بودند و  مهاجر یا خدمتکار به اندازه کافی برای زراعت در زمین‎های جدید وجود نداشت.
بومیان آمریکا به بردگی گرفته شدند، اما اغلب آن‎ها از بیماری‎های جدید جان باختند، در حالی که سایرین به‎طور موثری مقاومت می‎کردند. بنابراین اروپاییان برای مواجهه با انبوه تقاضای کار، آفریقا را انتخاب کردند. برده‎داری آفریقایی تا قرن‎ها به صورت‎های مختلف وجود داشته است. بعضی از برده‎ها غلامانی بودند که دوره بردگی محدود و قابلیت خرید برای آزادی داشتند. دیگران بیشتر شبیه بردگان اروپایی بودند.
در بعضی جوامع، برده می‎تواند عضوی از خانواده ارباب باشد، صاحب زمین شود، یا حتی صاحب جایگاه قدرت گردد. اما وقتی کاپیتان‎های سفیدپوست با پیشنهادهای مبادله کالاهای تولیدی، اسلحه، و عرق نیشکر در ازای برده می‎آمدند، پادشاهان و تجار آفریقایی دلیلی برای تردید نداشتند. آن‎ها به آدم‎هایی که می‎فروختند به‎عنوان آفریقایی نگاه نمی‎کردند، بلکه آن‎ها را به‎عنوان مجرمین، بدهکارها، و اسرای جنگی از قبایل رقیب می‎دانستند. با فروش آن‎ها، پادشاهان توانستند قلمروهای پادشاهی خویش را غنی سازند، و آن‎ها را در مقابل دشمنان همسایه تقویت کنند.
پادشاهی‎های آفریقایی با برده‎داری رونق یافت، اما مواجهه با تقاضای اروپایی‎ها رقابت شدیدی را بوجود آورد. بردگی جانشین سایر مجازات‎های مجرمین شد، و اسیرکردن برده تبدیل به انگیزه‎ای برای جنگ شد. کشورهای همسایه برای دفاع در مقابل حمله ناگهانی برده‎ها، نیازمند سلاح‎های گرم اروپایی‎ها بودند که در ازای برده خریداری می‎شدند. داد و ستد برده تبدیل به رقابتی برای جنگ‎افزار شده بود و جوامع و اقتصاد قاره را دگرگون می‎ساخت.
ار ارتباط با برده‎ها، آن‎ها شاهد بی‎رحمی و وحشی‎گری غیر قابل تصوری بودند. بعد از قدم‎رو در امتداد ساحل تا سنگر برده‎ها، تراشیدن سر برای پیشگیری از شپش، و داغ‎زدن، برده‎ها در کشتی‎ها برای عزیمت به آمریکا بارگیری می‎شدند. چیزی در حدود 20 درصد آن‎ها دیگر هرگز خشکی را نمی‎دیدند. بیشتر کاپیتان‎های آن دوره اصطلاحا زورچپان‎هایی بودند که زیر عرشه کشتی را تا جایی که امکان داشت با آدم پر می‎کردند. درحالی‎که نبود بهداشت باعث شد برده‎های زیادی بمیرند، و بقیه به دلیل بیماری یا برای تادیب به دریا انداخته شوند، کاپیتان‎ها با بریدن گوش‎های برده‎ها بعنوان مدرکی برای اثبات خرید منافع خویش را تضمین می‎کردند. بعضی از اسرا گوش‎های‎شان را در دست خود می‎گرفتند.
بیشتر آفریقایی‎های داخل کشور هرگز سفیدپوستان را ندیده بودند، و فکر می‎کردند که آن‎ها آدمخوارهایی هستند و آدم‎ها را با خود می‎برند و برای بردن بقیه باز می‎گردند. آن‎ها به دلیل ترس از خورده‎شدن، یا صرفا برای اجتناب از رنج بیشتر خودکشی می‎کردند یا تا حد مرگ به خودشان گرسنگی می‎دادند. و معتقد بودند که با مرگ، روح‎شان به خانه باز می‎گردد. آن‎هایی که جان سالم به در می‎بردند، از همه حصایص انسانی محروم می‎شدند و مانند محموله محض با آن‎ها رفتار می‎شد. زنان و کودکان بالای عرشه نگهداری می‎شدند و توسط خدمه کشتی مورد سو‎استفاده قرار می‎گرفتند، مردها نیز وادار به اجرای رقص می‎شدند تا هم ورزش کرده باشند و هم از شورش آن‎ها جلوگیری شود.
امروزه اتفاقی که برای آفریقایی‎هایی که وارد دنیای جدید شدن افتاد و تاثیر بردگی بر روی فرزندان آن‎ها تقریبا مشخص است، اما چیزی که غالبا در مورد آن بحث نمی‎شود تاثیر برده‎داری آتلانتیک بر روی آینده آفریقاست. این قاره نه تنها میلیون‎ها نفر از جمعیت توان‎مند خویش را از دست داده، بلکه از آن‎جایی که بیشتر برده‎ها مرد بودند، تاثیر جمعیت‎شناسی طولانی‎مدت آن حتی بیشتر و عظیمم‎تر نیز بوده است.
زمانی که بالاخره برده‎داری در اروپا و آمریکا غیر قانونی اعلام شد، کشورهای آفریقایی که اقتصاد غالب داشتند به سمت فروپاشی رفتند و در معرض غلبه و استعمار قرار گرفتند. رقابت فزونی‎یافته و نفوذ تجهیزات نظامی اروپایی‎ها، جنگاوری و عدم ثباتی را تقویت می‎کرد که تا امروز نیز ادامه یافته است. تجارت برده آتلانتیک در گسترس ایدئولوژی نژادپرستانه سهم بزرگی داشته است.
بردگی بیشتر آفریقایی‎ها دلیل عمیق‎تری جز مجازات قانونی و جنگاوری بین قبیله‎ای نداشته است، ولی اروپایی‎هایی که بر اساس یک دین جهانی موعظه می‎کردند، و کسانی که پیش‎تر برده‎داری مسیحیان را غیر قانونی اعلام کرده بودند، نیازمند توجیه برای اقدامی چنین آشکار در مغایرت با عدالت ایده‎آل‎شان بودند. بنابراین ادعا کردند که آفریقایی‎ها به صورت بیولوژیکی درجه دوم و نامرغوب و مقدر برای بردگی بودند، و تلاش زیادی برای توجیه نظریه‎شان می‎کردند.
پس، برده‎داری در اروپا و آمریکا دارای یک پایه نژادپرستانه بود که باعث می‎شد دست‎یابی به جایگاه برابر در جامعه برای برده‎ها و اولادشان غیر ممکن شود. به همه این روش‎ها، دادو ستد برده آتلانتیک یک بی‎عدالتی در مقیاس عظیم بوده که تاثیراتش تا مدت‎های زیادی بعد از فسخ باقی مانده است.