قدرت باورنکردنی دارونماها|روان‌شناسی

سوالات و نظرات کاربران

1

محبوبه قلی پور شنبه، 14 اسفند 1395

اثر دارونماها دراصل نشان دهنده قدرت بی نظیرباورذهنی انسان هست . که میتونه سلامت جسمی وروحی شخص رو بهبود بده.

0

علیرضا احمدی جمعه، 06 اسفند 1395

یا داستان از بچه ها بگم یه روز دوستم میگفت مادر بزرگم هروز کپسول استفاده میکرد و به حرف دکتر خوب گوش میکرد و به کس دیگه توجه نمیکرد ما میگفتیم ننجون باور کن همه چیز دارو نیست با فکر رو تلقین هم میشه خوب شد دوست گفت من خودم یه روز همه کپسول هاش رو خالی کردم و کپسول خالی میخورد و به خودش تلقین میکرد خوب میشه و اینم شد

0

پوژنگ پروازی دوشنبه، 22 آذر 1395

بسیار اموزنده،با سپاس...

توضیحات

در سال 1996 میلادی 56 نفر داوطلب شدند تا در تحقیقاتی به‌منظور آزمایش نوعی داروی ضد‌درد یا مسکن جدید با نام «ترایوریکین» شرکت کنند. در هر آزمایش یکی از انگشت‌های اشاره‌ی فرد داوطلب با ضد‌درد جدید پوشانده می‌شد و دیگری همان‌طور باقی می‌ماند. بعد هر دو انگشت را با یک انبر‌دست به‌طور دردناکی می‌فشردند. شرکت‌کنندگان گزارش دادند، انگشتی که با ضد‌درد آزمایش شده بود نسبت به انگشت دیگر کمتر آسیب دیده است. این اتفاق نمی‌تواند تعجب‌برانگیز باشد، مگر این‌که پی ببریم ترایوریکین در‌واقع یک ضد‌درد نبوده، بلکه ترکیبی تقلبی بدون هیچ خاصیتی برای کم کردن درد بوده است.
چه چیزی باعث شد که داوطلبان آن‌قدر از نتیجه‌بخش بودن این داروی ساختگی مطمئن باشند؟ پاسخ این سوال در اثر «پلاسیبو» یا همان «تلقین دارویی» نهفته است؛ پدیده توجیه‌ناپذیری که داروها و روش‌های درمانی که به خودی‌خود روی فرد تاثیر‌گذار نیست و اغلب آن‌ها جعلی‌اند و به‌طور معجزه‌آسایی باعث می‌شوند که افراد احساس بهبودی پیدا کنند.
پزشکان از حدود سال 1700 ازواژه‌ی پلاسیبو استفاده می‌کردند؛ یعنی درست زمانی که فهمیدند یک داروی جعلی این قدرت را دارد که بتواند علائم بیماری در فرد را کاهش دهد. این داروها زمانی مورد استفاده قرار می‌گرفتند که شخصی« تصور» می‌کرد بیمار است یا داروی مورد نیاز و مناسب برای بیمار در دسترس نبود.
در‌واقع واژه پلاسیبو در لاتین به‌معنای «من خوب می‌شوم» است که اشاره به تسکین بیمارانی دارد که دچار مشکل بوده‌اند. دارونما‌ها باید بتوانند نقش داروی واقعی را بازی کرده و فرد را قانع کنند؛ بنابراین به شکل قرص‌های قندی ، تزریق آب و حتی جراحی‌های ساختگی درآمدند.
پزشکان خیلی زود دریافتند که فریب افراد با این روش کاربرد دیگری هم دارد، آزمایش‌های بالینی.
در سال 1950 محققان در آزمایش روش‌های درمانی جدید از پلاسیبو به‌عنوان یک شاخص استاندارد استفاده می‌کردند. مثلا برای آزمایش نوعی دارو برای اولین‌بار، ممکن بود تنها نیمی از بیماران طی آزمایشات داروی واقعی را دریافت کرده و بقیه افراد پلاسیبو یا همان داروی ساختگی و مشابه داروی واقعی را دریافت کنند. از آنجایی‌که بیماران نمی‌دانند داروی واقعی را دریافت کردند یا دارونما را، نتایج به‌دست آمده جانبدارانه نخواهد بود و محققان می‌توانند از صحت آن اطمینان داشته باشند. بنابراین اگر داروی جدید تاثیر مثبت قابل‌ملاحظه‌ای را در مقایسه با پلاسیبو ایجاد کرده باشد، اثبات می‌شود که دارو موثر است.
امروزه به‌علت مسائل اخلاقی، استفاده از پلاسیبو در این موارد آنقدرها رایج نیست. اگر امکانش باشد که یک داروی جدید را با نوع قدیمی‌تر آن یا داروی دیگری که موجود است مقایسه کرد، ترجیحا بهتر است که هیچ‌گونه درمانی به فرد پیشنهاد نکنیم؛ به‌خصوص اگر فرد مبتلا به یک بیماری جدی باشد. در چنین مواردی پلاسیبو به‌عنوان کنترل‌کننده دوره درمان جهت بهبود راهکار‌های درمانی به‌کار گرفته می‌شود؛ به‌طوری که می‌توان تاثیرات داروی جدید با داروی قبلی یا حتی داروی جایگزین را به‌خوبی مورد مقایسه قرار داد. البته می‌دانیم که دارونماها به خودی‌خود نیز تاثیرگذار هستند. در نتیجه اثر دارونماها، بیماران ازبیماری‌های مزمن قلبی، آسم و درد‌های شدید اندکی احساس بهبودی و تسکین پیدا کردند؛ این در حالی بود که آن‌چه آن‌ها دریافت کردند یک داروی جعلی یا یک جراحی ساختگی بود.
ما همواره در تلاش هستیم که بفهمیم چطور این اتفاق می‌افتد؟! برخی معتقدند که دارنما‌ها به جای واقعی بودن، اثر دارونما با عوامل دیگر اشتباه گرفته می‌شود؛ به‌عنوان مثال، بیمار تلاش می‌کند برای جلب‌رضایت پزشک از دارویی که تجویز کرده، ابراز بهبودی کند.
از طرف دیگر محققان معتقدند، اگر افراد باور کنند که درمان ساختگی واقعیت دارد، درواقع انتظار آن‌ها از بهبودی به‌طور قطع باعث بروز عوامل فیزیولوژیکی می‌شود که علائم بیماری را در آنان بهبود می‌بخشد.
به‌نظر می‌رسد که دارونماها قادر به ایجاد تغییرات قابل‌ملاحظه‌ای مانند تغییر فشار‌خون، ضربان‌قلب و حتی آزاد‌کردن کاهنده‌های درد مثل اندورفین(مسکن طبیعی بدن) است. این موارد توجیه می‌کند که چرا فرد در حین آزمایش اظهار می‌کند که علائم درد یا بیماری در او کم شده است. حتی ممکن است دارونماها سطح ترشح هورمون‌های استرس مثل آدرنالین را کاهش دهد، که می‌تواند سرعت تاثیرات مخرب بیماری را کاهش دهد. پس به نظر شما نباید قدر فواید خارق‌العاده پلاسیبو را بدانیم؟
لزوما خیر. اگر افراد باور داشته باشند که درمان ساختگی آن‌ها را درمان می‌کند، ممکن است از دارو‌ها و روش‌های درمانی که کارآمد بودن آن‌ها اثبات شده است، غافل شوند. به‌علاوه ممکن است تاثیرات مثبت آن با گذشت زمان رفته‌رفته کمرنگ شده و به‌کلی از بین برود و عموما این اتفاق می‌افتد.
پلاسیبو می‌تواند نتایج علمی مهمی نیز داشته باشد. این مسئله دانشمندان را ترغیب می‌کند که بفهمند چگونه پلاسیبو چنین تاثیرات بر ما دارد؟
گذشته از تمام دانشی که در موردبدنمان داریم، هنوز هم چیزهای عجیب و رموز همیشگی ای مثل اثر دارونماها وجود دارد .
با این تفاسیر، چه نکات مثبت پنهان وکشف‌نشده دیگری درون ما وجود دارد؟
بررسی دنیای اطراف و فراموش کردن این که یکی از جذاب‌ترین موضوعات پشت چشم‌های ما نهفته است، کار ساده‌ای است.

تهيه‌کننده

Ted Ed

تد سکویی برای انتشار ایده‌هایی است که ارزش انتشار دارند. تد کار خود را در سال 1984 به عنوان کنفرانسی که فصل مشترک تکنولوژی، سرگرمی و طراحی بود آغاز کرد.

مترجم