افتتاحیه *نوروز ۹۵ پیروز*

افسانه پیدایش نوروز:
دربارهٔ پیدایش نوروز و مناسبت تاریخی آن داستان‌ها و روایات متفاوت بسیار است. در غالب این داستان‌ها پیدایش نوروز به زمان پیشدادیان نسبت داده شده و از جمشید پادشاه مشهور پیشدادی به عنوان بنیان‌گذار این جشن یاد گردیده‌است. فردوسی در این زمینه چنین سروده است:
همه کردنی‌ها چوآمد پدید  به گیتی جز از خویشتن ندید
چو آن کارهای وی آمد به جای  ز جای مهین برتر آورد پای
به فر کیانی یکی تخت ساخت  چه مایه بدو گوهر اندر نشناخت
که چون خواستی دیو برداشتی  ز هامون به گردون برافراشتی
چو خورشید تابان میان هوا  نشسته برو شاه فرمان‌روا
جهان انجمن شد بر تخت او  فرو مانده از فرهٔ بخت او
به جمشید بر گوهر افشاندند  مر آن روز را روز نو خواندند
سر سال نو هرمزو فرودین  بر آسوده از رنج تن دل زکین
بزرگان به شادی بیاراستند  می و جام و رامشگران خواستند
چنین روز فرخ از آن روزگار  بمانده از آن خسروان یادگار
ابوریحان بیرونی در کتاب آثار الباقیه در مورد پیدایش نوروز نوشته است که برخی از علمای ایران می‌گویند سبب اینکه این روز را نوروز می‌نامند این است که چون جمشید به پادشاهی رسید دین خود را تجدید کرد و چون این کار خیلی بزرگ به نظر آمد و آن روز، روز تازه‌ای بود جمشید عید گرفت اگر چه پیش از این هم نوروز بزرگ و معظم بود. برخی دیگر از ایرانیان گویند که جمشید زیاد در شهرها گردش نمود و چون خواست به آذربایجان داخل شود بر سریری از زر نشست و مردم او را بر دوش خود می‌بردند و چون آفتاب بر آن تخت بتابید و مردم آن را دیدند این روز را عید گرفتند و در این روز رسم است که مردمان به یکدیگر هدیه می‌فرستند.
خیام در نوروزنامه پیدایش نوروز را از زمان جمشید (نخستین انسان در اساطیر مزدیسنا) دانسته‌است.