چگونه اختلاف خود را با دیگران تبدیل به یک تعامل سازنده کنیم؟

اختلاف و تعارض همه جا وجود دارد. در فضای مجازی و برنامه‌های تلویزیونی آخر شب شاهد بحث‌های بی‌پایان در مورد سیاست، ورزش و مسائل اجتماعی هستیم. اما آیا می‌توان این بحث‌ها و اختلاف نظرها را تبدیل به امری سازنده کرد؟

اختلاف و تعارض برای خلاقیت و رشد ضروری است اما باید سازنده باشد. بسیاری از نظریه‌پردازان راه‌های زیادی را برای شیوه‌های تفکر و خلق متدهای تازه در بحث و گفت‌وگو مطرح کرده‌اند که کمک می‌کند افراد در بحث‌های چالشی بتوانند به نتیجه سازنده و کارا دست یابند. اختلاف و تعارض سازنده حتی می‌تواند اختلاف‌های ظاهری و بیهوده‌ای را که باعث جدایی ملت‌ها شده برطرف کند.

دست‌یابی موفقیت‌آمیز به یک اختلاف سازنده در دو مرحله اتفاق می‌افتد: قوانین و گفت‌وگو. مرحله اول ساختن قوانین بنیادین برای بحث و گفت‌وگوی طرفین است. بحث و گفت‌وگو باید به‌گونه‌ای باشد که طرفین احترام یکدیگر را حفظ کنند. دو طرف باید از طریق راه‌های زیر یک هدف مشترک را دنبال کنند:
- استفاده از زبان محترمانه (بدون فریاد زدن یا حملات شخصی).
- اطمینان از این‌که اطلاعات در دسترس همه طرفین اختلاف قرار دارد و صحیح است.
- پاسخ دادن صادقانه به پرسش‌ها.
- پیدا کردن راه‌ حل‌های تازه.
- احترام گذاشتن به حقوق اساسی انسان‌ها.
- ارزیابی و آزمایش راه حل‌ها از طریق عملی کردن آن‌ها.

اختلاف و تعارض سازنده می‌تواند موتور محرک نبوغ باشد
اگر دقیق‌تر نگاه کنید متوجه فضاهایی می‌شوید که در آن تعارض و اختلاف سازنده باعث شکوفا شدن استعدادها شده است. برای مثال، دانشکده اقتصاد دانشگاه شیکاگو محل تولد مجموعه گسترده‌ای از تئوری‌های اقتصادی بوده که تاثیر بسیار زیادی روی نحوه عمل‌کردهای دنیای تجارت در دوران مدرن گذاشته است.

۲۸ برنده جایزه نوبل در دانشکده اقتصاد دانشگاه شیکاگو تحصیل کرده‌اند و این دانشکده یک سلسله آموزشی را در قرن گذشته ایجاد کرده است. این دانشکده به این موضوع معروف است که فضایی رقابتی و مستمر دارد و هر سخنرانی، دستاوردهای پژوهشی و مقالات چاپ‌شده فرصت و محلی برای بحث و جدل است. این موضوع همان ویژگی‌ای است که این دانشکده را تا این حد موفق کرده است. همه تئوری‌ها مورد بحث و گفت‌وگو قرار می‌گیرند. سیاست‌های پولی، گزینه‌های موجود و جنبه‌های دیگر اقتصاد مدرن، چه خوب و چه بد، محل و بستری برای رشد و توسعه افراد این دانشکده است.
 
مرحله دوم برای داشتن یک اختلاف سازنده گفت‌وگوی آزاد و باز است. برای رسیدن به چنین چیزی باید با طرف مقابل به‌عنوان یک همکار محترم رفتار کرد. از جر و بحث کردن پرهیز کنید چراکه باعث می‌شود افراد از خود واکنش نشان دهند و در یک موقعیت دفاعی قرار بگیرند که این امر اصلا سودمند نیست. همه افراد حاضر در بحث باید در آن شرکت کنند و ایده‌های خود را بدون هیچ‌گونه مشکلی مطرح کنند. همه شرکت‌کنندگان در بحث باید به سوالات زیر پاسخ روشن دهند:
- از این بحث به چه چیزهایی می‌خواهید دست یابید؟
- چه اهدافی را در این بحث نمی‌خواهید دنبال کنید؟

پس از شنیدن پاسخ افراد به این دو پرسش، هر شرکت‌کننده در بحث باید کارهای زیر را انجام دهد:
- یک راه حل بالقوه با جزئیات ارائه کنید.
- مزایا و معایب راه حل‌های بالقوه افراد دیگر را بررسی کنید.

روی نقاط مهم هر راه حل تمرکز کنید. هر فرد باید راه حل‌های خود را ارائه کند و هم راه حل خود و هم دیگران را نقد کند. سپس نقاط منفی و مثبت هر راه حل باید دسته‌بندی شود. در میان راه حل‌ها به‌دنبال نقاط مشترک برای رسیدن به یک هم‌افزایی باشید. هدف از این کار ترکیب ایده‌ها با یکدیگر است. فکر کنید در نهایت به هر ایده‌ای برسید ایده متعلق به شماست و مال او و دیگری ندارد.

با یکدیگر همکاری کنید تا به یک بینش مشترک برسید که همه نتایج دل‌خواه و مورد نظر همه افراد حاضر در جلسه را داشته باشد. آزمایش‌های مختلف انجام دهید و ببینید چه راه حلی کار می‌کند و چه راه حلی مناسب نیست. تنوع ایده و افکار ویژگی حیاتی برای نوآوری است چراکه از دل  یک هم‌فکری، هم‌افزایی و ارتباط بیرون می‌آید.