حقوق بشر

حقوق بشر می‌گوید هر کدام از ما بدون توجه به این که چه کسی هستیم و کجا به دنیا آمدیم سزاوار درجه ابتدایی از حقوق و آزادی می‌باشیم. حقوق بشر امتیاز ویژه‌ای نیست و نمی‌تواند اهدا یا لغو شود. حقوق بشر غیرقابل انتقال و جهانی است.
شاید به نظرتان خیلی واضح برسد اما به محض آنکه کسی بخواهد آن را به مرحله اجرا دربیاورد ماجرا خیلی پیچیده تر می‌شود. اما حقوق ابتدایی بشر دقیقا چیست؟ چه کسی آن را تعیین می کند، چه کسی اجرایش می‌کند و چه طور  این کار را انجام می‌دهد.
تاریخچه مفهوم حقوق بشر بسیار طولانی است. ما با گذر قرون و در بین جوامع و ادیان و فرهنگها تلاش کردیم تا مفهوم برحق بودن، عدالت وحقوق بشر را شرح دهیم اما یکی از جدیدترین چیزهایی که حقوق جهانی بشر را تقویت کرده خرابی‌های جنگ جهانی دوم و پیدایش سازمان ملل متحد است. یکی از اهداف عهد نامه‌ای که در سازمان ملل متحد ایجاد شد، اعتقاد به حقوق بشر بود. همچنین با همین کیفیت در سال 1948 بیانیه حقوق بشر تدوین شد.
 
این سند قوانین اولیه جدید را که توسط کمیته بین المللی به ریاست النوروزولت نوشته شده، درباره حقوق بشر بیان می‌کند. این اظهارات مبنی بر این اصل است که همه انسانها در میزان حقوق و مقام آزاد و برابر آفریده شده اند. این بیانیه 30 مقاله را به شرح اصل عدم تبعیض، حق زندگی و آزادی اختصاص داده است. این بیانیه همچنین به آزادیهای منفی مثل رهایی از شکنجه و بردگی و آزایدیهای مثبت مثل آزادی حرکت و محل اقامت اشاره می‌کند.
بیانیه حقوق بشر حقوق اساسی مدنی و سیاسی را نیز در بر می‌گیرد مثل آزادی بیان، دین ، تجمعات صلح آمیز و آزادی‌های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی مثل حق تحصیل، آزادی در انتخاب شغل، پرداخت و رفتار متقابل منصفانه.
بیانیه هیچ جهت گیری درباره این که کدام قانون مهمتر است، ندارد بلکه بر جهانی بودن و بخش ناپذیری و وابستگی متقابل آنها تاکید می‌کند.
در دهه‌های گذشته حقوق بین المللی بشر رشد پیدا کرده است و در تعمیق و گسترش فهم ما از حقوق بشر و چگونگی حفظ آن کمک کرده است. پس اگر این اصول به خوبی رشد پیدا کرده اند چرا از حقوق بشر سواستفاده می شود و دوباره هرازگاهی در سراسر جهان نادیده گرفته می‌شود.
مشکل کلی این است که اجبار جهانی این قوانین یا مجازات متخلفین کار آسانی نیست. بیانیه حقوق بشر با این که بسیار معتبر و مورد احترام است، تنها یک بیانیه است نه یک قانون سفت و سخت. پس زمانی که کشوری از آن سرپیچی کند ساز و کاری که بتواند این سرپیچی را بشناسد ضعیف است. برای مثال افراد اصلی سازمان ملل که مسئول حمایت از حقوق انسانها هستند اکثرخشونت ها را زیر نظر داشته و بررسی می‌کند اما نمی توانند کشورها را مجبور به تغییر سیاست ها یا پرداخت خسارت یک قربانی کنند. به همین علت بعضی از منتقدین می‌گویند، در دنیایی که منافع کشورها ارجح است، مسلم دانستن حقوق بشر احمقانه است. منتقدان همچنین جهانی بودن حقوق انسانها را مورد بحث قرار می‌دهند و تاکیید دارند که پیشرفتشان توسط تعداد کمی از ملتهای غربی به ضرر فراگیری آن هدایت شده است و نتیجه چیست؟
طرفداری کلی به نفع آزادی های سیاسی، مدنی و به ضرر حقوق اجتماعی سیاسی وحقوق افراد خاص تا حقوق جمعی و گروه‌ها.
بقیه کسانی که از حقوق بشر دفاع می‌کنند اشاره به نقش مثبت حقوق بشر در تنظیم استانداردهای جهانی و فعالیت در کمپین هایشان دارند. برای مثال کنوانسیون اروپایی حقوق بشر دادگاهی ساخته که 47 کشور عضو آن و شهروندانشان می توانند مشکلاتشان را به آن ببرند. همه اعضا کشورها باید تصمیمات دادگاه را اجرا کنند. حقوق بشر همواره دیدگاه و تعریف ما را از آنچه باید  حقوق بشر باشد پرورش می‌دهد.
برای مثال حق داشتن دموکراسی و توسعه چقدر مهم و اساسی است؟ و از آنجا که زندگی ما به شدت در حال دیجیتالی شدن است. آیا باید حقی برای اتصال به اینترنت یا حریم دیجیتالی وجود داشته باشد یا نه؟ شما چی فکر می‌کنید.