چرا مبارزه با مواد مخدر یک شکست بسیار بزرگ به حساب می‌آید؟

بیش از ۴۰ سال پیش، ریچارد نیکسن رییس جمهور (وقت) آمریکا (سوء) مصرف مواد مخدر را دشمن شماره‌ یک جامعه اعلام کرد و یک کمپین بی‌سابقه‌ی جهانی برای مبارزه با مواد مخدر راه‌اندازی کرد!
امروزه آمارها نشان می‌دهند که مبارزه با مواد مخدر یک شکست بسیار بزرگ با عواقب ناخواسته‌ی زیان‌بار است!
عواقبی مانند: حبس دسته جمعی در آمریکا، فساد، بی‌ثباتی سیاسی، درگیری و خشونت در آمریکای لاتین، آسیا و آفریقا،
نقص سازمان یافته‌ی حقوق بشر در سرتاسر دنیا و تاثیر منفی بر زندگی میلیون‌ها نفر.
همه‌ی این‌ها در‌حالی است که سالانه میلیاردها دلار صرف ایجاد و تقویت مافیای مواد مخدر می‌شود. در حالی که هدف اصلی مبارزه یعنی– جهانی بدون مواد مخدر- از هر زمان دیگری دست نایافتنی‌تر می‌شود.
(اما) این اتفاق چگونه رخ می‌دهد؟!
--------------------------
شعار اصلی این مبارزه؛ " (جهان) بدون مواد مخدر؛ (جهان)  بدون مشکل" است. 
بنابراین تقریباً تمامی تلاش‌ها در چند دهه‌ی اخیر؛ صرف از بین بردن تولید و عرضه مواد مخدر و زندانی کردن قاچاقچیان شده است. اما این تلاش‌ها دو عامل اصلی بازار یعنی عرضه و تقاضا را نادیده می‌گیرند!
اگر قبل از کاهش تقاضا عرضه‌ی یک کالا کاهش یابد؛ قیمت آن (کالا) بالا می‌رود. این اصل ممکن است فروش خیلی از کالاها را پایین بیاورد اما فروش مواد مخدر را پایین نمی‌آورد!
قیمت در بازار مواد مخدر اهمیتی ندارد! مصرف کنندگان مواد مخدر به هر قیمتی که شده مواد را تهیه می‌کنند. در نتیجه تولید مواد مخدر بیشتر می‌شود و قاچاقچیان بیشتری وارد عمل شده و دسترسی افزایش پیدا می‌کند. این اصل بنام " اثر بادکنک" شناخته می‌شود.
حتی اگر جلوی تولید گرفته شود یا شاه‌راه اصلی توزیع مواد مخدر نابود شود؛ عرضه برای مشتری کاهش پیدا نمی‌کند!
مثال بارز آن شیشه (یا مت‌آمفتامین) است. دولت آمریکا با محدود کردن دسترسی به مواد اولیه‌ی لازم برای تهیه شیشه؛ سعی در کاهش تولید آن کرد. این کار باعث شد تولید کنندگان اصلی شیشه از کار بیکار شوند. اما نتیجه‌ی ناخواسته‌ (آن) این بود که هزاران تولید کننده‌ی خُرد سرتاسر کشور - عمدتاً در شهرهای کوچک و مناطق روستایی- با مواد غیر قانونی شروع به تولید مجدد شیشه کردند.
در واکنش به این کار؛ بعضی از ایالت‌های آمریکا با محدود کردن تعداد بیشتری از مواد (مورد نیاز برای تهیه شیشه) سعی در کاهش تولید خانگی این ماده کردند که تولید آن‌را به طرز چشمگیری کاهش داد. اما عرضه‌ی شیشه همچنان ثابت باقی مانده بود!!!
(در حقیقت) قاچاقچیان مکزیکی سریعاً وارد عمل شده بودند! آنها بازار را در دست گرفته و شروع به تولید انبوه کردند. شیشه‌ای که آن‌ها تولید می‌کردند حتی از شیشه‌های قبلی هم با کیفیت‌تر بود! همچنین آنها در قاچاق با تجربه (و خبره) بودند.
بنابراین تمامی این تلاش‌ها برعکس نتیجه داد و باعث شد تولید شیشه حرفه‌ای‌تر و  با کیفیت‌تر شود و عرضه به هیچ عنوان کاهش پیدا نکرد!
(بنابراین) ما نمی‌توانیم در این جنگ با محدود کردن تولید و عرضه پیروز شویم!
نه تنها مواد مخدر به طور گسترده‌‌ای در دسترس بودند؛ بلکه تقاضا نیز کاهش نیافت و برخی از مواد از قبل خالص‌تر و مرغوب‌تر شدند. سازمان مبارزه با مواد مخدر آمریکا با بودجه‌ی تقریبی ۳۰ میلیارد دلار در جلوگیری از ورود و توزیع مواد مخدر؛ بازده‌ای کمتر از ۱ درصد داشت!
برای بسیاری از افراد که هنوز به سن قانونی نرسیده‌اند؛ تهیه مواد مخدر به سادگی خرید مشروبات الکلی است!
اما مساله به همین جا ختم نمی‌شود! ممنوعیت ممکن است تعداد مشخصی از مصرف کنندگان را کاهش دهد اما این روند باعث آسیب بسیار بزرگی به جامعه به عنوان یک کُل می‌شود.
درحقیقت بسیاری از مشکلات مربوط به مواد مخدر بوسیله‌ی مبارزه با آن ایجاد می‌شوند! برای مثال؛ ممنوعیت باعث مرغوب‌تر شدن مواد مخدر می‌شود. شما هر چه بیشتر بتوانید مواد مرغوب‌تر را در فضاهای کوچکتری ذخیره کنید، سود بیشتری بدست خواهید آورد! این دقیقاً همانند ممنوعیت استعمال مشروبات الکلی است که منجر به افزایش استعمال لیکور (نوشیدنی‌های‌ تقطیری) غلیظ بجای آب‌جو شد.
ممنوعیت استعمال مواد مخدر همچنین باعث افزایش قتل و خشونت در سرتاسر جهان شده است. از آن‌جایی که قاچاقچیان و مافیای مواد مخدر برای حل‌و‌فصل اختلافات‌شان به سیستم قانونی دسترسی ندارند؛ بنابراین از خشونت استفاده می‌کنند که باعث افزایش بی‌سابقه‌ی چرخه‌ی خشونت شده است.
براساس آخرین آمارها؛ آمار کشته شدگان مبارزه‌ی مواد مخدر در آمریکا ۲۵ تا ۷۵ درصد بیشتر (از بقیه کشورها) است.
در مکزیک - کشوری که یکی از پیشتازان مبارزه با مواد مخدر است- آمارها نشان می‌دهند که بین سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۴ میلادی آمار کشته‌شدگان این مبارزه حدود ۱۶۴ هزار نفر بوده است! این تعداد بیش از افرادی است که در همان زمان در جنگ آمریکا در افغانستان و عراق کشته شده‌اند!
اما کاری ‌که بیشترین ضرر را در مبارزه با مواد مخدر به جامعه می‌رساند؛ دستگیری و زندانی کردن متخلفین جرایم غیر خشونت‌آمیز مواد مخدر است.
برای مثال کشور آمریکا؛ یکی از پیشگامان مبارزه با مواد مخدر؛ ۵ درصد جمعیت جهان را به خود اختصاص داده است. این در حالیست که ۲۵ درصد جمعیت زندانیان جهان- عمدتاً بخاطر قوانین و مجازاتهای سخت‌گیرانه- در این کشور زندانی هستند.
اقلیت‌ها بخاطر متمایز بودنشان در رنج و مشقت هستند. آفریقایی‌های ساکن آمریکا ۴۰ درصد زندانیان آمریکا را تشکیل می‌دهند
و در حالی که احتمال استعمال مواد مخدر در بین سفید‌پوستان بیش از سیاه‌پوستان است اما احتمال دستگیری سیاه‌پوستان ۱۰ برابر بیشتر (از سفید‌پوستان) است!
خب؛ آیا ما می‌توانیم کار دیگری انجام بدهیم؟!  آیا می‌توانیم راهی برای بیرون رفت از این مخمصه پیدا کنیم؟!
در دهه‌ی ۸۰ کشور سوییس یک بحران سلامت عمومی در خصوص مصرف هرویین را تجربه کرد.
شیوع بیماری ایدز (از طریق سرنگ آلوده) افزایش یافته بود و جرایم خیابانی به معضلی (بزرگ) تبدیل شده بودند.
مقامات سوییسی سعی کردند راهکار جدیدی را بنام کاهش آسیب در پیش بگیرند.
آنها مراکز رایگان مراقبت از معتادان به هرویین تاسیس کردند. جایی که معتادان تحت درمان و مراقبت قرار می‌گرفتند. در این مراکز هرویین مرغوب رایگان در اختیار معتادان قرار می‌گرفت و آن‌ها به سرنگ‌های بهداشتی، اتاق‌های تزریق، حمام، جای خواب و مراقب‌های پزشکی دسترسی (کامل) داشتند. مددکاران اجتماعی به آن‌ها در پیدا کردن سرپناه و مواجه شدن با بقیه‌ی مشکلات در زندگیشان کمک می‌کردند.
نتیجه‌ی این کارها کاهش شدید جرایم مربوط به مواد مخدر بود. دو سوم افراد این مراکز شغل دائمی پیدا کردند زیرا بجای اینکه پول صرف اعتیادشان کنند به داشتن زندگی بهتر تمرکز کردند.
امروزه بیش از ۷۰ درصد معتادان هرویین سوییس تحت مراقبت و درمان هستند. انتقال ویروس ایدز (از طریق سرنگ آلوده) (در این کشور) به شدت کاهش یافته است و مرگ بر اثر استعمال بیش از حد هرویین ۵۰ درصد کاهش پیدا کرده است. فحشای خیابانی بخاطر مواد مخدر و دیگر جرایم کاهش چشمگیری داشته‌اند.
بنابراین راه‌هایی وجود دارد که نه تنها ارزان‌تر هستند بلکه کاربردی‌تر و عملی‌تر هستند و باعث بروز مشکلات (و عواقب ناخواسته) بیشتر نمی‌شوند.
ممنوعیت استفاده از مواد مخدر، در جستجوی هدفی دست نایاقتنی؛ منجر به بوجود آمدن سیستمی می‌شود که حقوق بشر را نادیده گرفته و از بین می‌برد. پول و سرمایه زیادی را هدر داده و برای انسان بدبختی و فلاکت به بار می‌آورد.
بعد از ۴۰ سال جنگ و درگیری؛ زمان پایان دادن به این کشمکش‌ها و رسیدن به راه حلی بهتر فرا رسیده است.

توضیح:
Balloon Effect

اثر بادکنک یعنی اگر جایی از بادکنک را فشار دهید هوا به قسمتهای دیگر می‌رود: اگر جایی جلوی تولید یا توزیع مواد مخدر را بگیریم؛ قاچاقچیان راه دیگری پیدا می‌کنند.