جستجو

قلل بینالود در استان خراسان رضوی واقع است. اثر طبیعی و ملی قله بینالود با مساحت یک هزار و 600 هکتار و منطقه حفاظت شده بینالود که 67 هزار هکتار آن متعلق به نیشابور است، به مناطق حفاظت شده این شهرستان اضافه شد. هدف از این اقدام حفاظت هر چه بهتر از تنوع محیط زیست منطقه بوده است. بلندترین نقطه رشته کوه بینالود، قله شیرباد با بلندی ۳۴۲۰متر است که در شمال روستای بوژان(شمال شرقی شهر نیشابور)قرار گرفته‌است. ولی قله بینالود با وجود ارتفاع کمتر از آن معروفیت بیشتری دارد. رشته کوه بینالود به طول تقریبی ۱۳۰ کیلومتر از شمال شهر نیشابور تا جنوب غربی شهر قوچان کشیده شده‌است. و جلگه و دشت نیشابور را از دشت مشهد و قوچان جدا می‌نماید. سه رود خانه دائمی کشف رود، اترک و کال شور از این رشته کوه سرچشمه می‌گیرند. افزون بر این رودخانه‌های نسبتاً کم آبی همچون رودخانه‌های میرآباد، زشک و طرقبه، اخلمد، بوژان، خرو علیا، بار، و دیزباد علیا در دره‌های خرم این منطقه جریان دارند که بخش اعظم آب آنها صرف آبیاری باغها و زمینهای کشاورزی می‌شود. ریواس از معروفترین و مرغوبترین گیاهان خودروی این رشته کوه بشمار می‌رود. و در بخش شمال غربی رشته کوه بینالود پوشش درختچه‌های ارس بشکل تنگ دیده می‌شود.برف و یخ حاصل از بارشهای زمستانه و بهاره غالباً تا اواسط فصل تابستان در قله‌ها باقی می‌ماند. روستاها و تابستانگاه‌های زیبایی همچون بوژان، اخلمد، زشک و طرقبه، خرو، بار و دیزباد در دامنه این رشته کوه از چشم اندازه‌های بی مانند و بدیعی برخوردارند. مشهورترین کوه استان خراسان به بلندی ۳۲۱۱ متر که در چند کیلومتری شمال شهر نیشابور قرار دارد. این کوه بخشی از رشته‌کوه البرز است و به بام خراسان شهرت دارد.∗ این کوه بین نیشابور و مشهد واقع شده‌است. با توجه به گرم خشک بودن منطقه دارای بارندگی قابل توجهی است (تقریباً ۴۰۰_۵۰۰) میلیمتر در سال. از دیگر قلل این رشته کوه می‌توان به شیرباد (۳۲۵۰) فلسکه (۳۱۰۰) قوچگر (۳۰۵۰) نام برد. در بخش شمالی این رشته کوه رشته کوه فرعی وجود دارد که دارای دره‌های صخره‌ای با ارتفاع ۲۰۰-۳۰۰متر می‌باشد. که معروف‌ترین و پر آب‌ترین آن اخلمد می‌باشد که داری چندین آبشار می‌باشد که آبشار اصلی ۴۰متر ارتفاع دارد. دلیل آب و هوای خوش و معتدل، منطقه از پوشش گیاهی مناسبی برخوردار است، و گیاهان خودروی زیادی در منطقه وجود دارند، از قبیل: گون، ریواس ، آویشن ، زرشک کوهی، تمشک دم گاو ، زیره کوهی ، گلپر، و موسیر. بدلیل وجود همین تنوع گیاهی، منطقه دارای پوشش جانوری مناسبی نیز هست، و از جمله حیواناتی مانند قوچ، میش، عقاب، پلنگ، گرگ، شغال و روباه را می توان در این ناحیه مشاهده کرد.

در سال ۱۷۰۱ میلادی، این جاده طبیعی که سرزمین اصلی را به جزیره نویرموته وصل می‌کرد در نقشه مشخص شد. حدود سال ۱۸۴۰ میلادی، خودرو یا اسب‌هایی در این جاده قرار داده شد تا افراد بتوانند از آن عبور کنند. امروز، این جاده حدود ۴/۱۲۵ کیلومتر طول دارد.

این جاده در ظاهر بسیار عادی به نظر می‌رسد، اما در حقیقت بسیار خطرناک است. در هر دو سمت جاده پنل‌های خاصی وجود دارد که به شما می‌گوید که آیا جاده قابل رفت‌وآمد است یا خیر. با این حال، هر سال بسیاری از مسافران ماجراجو، هنگام جزر و مد زیر آب می‌مانند. برای کسانی که در چنین وضعیتی گیر می‌کنند، برج‌های نجات مرتفعی وجود دارد که در طول جاده قرار گرفته‌اند و افراد می‌توانند از این برج‌ها بالا رفته و آن‌قدر صبر کنند تا جاده به حالت طبیعی برگردد یا توسط گروه امداد به محلی امن فرستاده شوند. البته در چنین وضعیتی، شما باید با خودروی خود خداحافظی کنید.

در نگاه اول به نظر می‌رسد اگر خودرویی روی پل برود ممکن است سُر بخورد یا دچار مشکل شود. ارتفاع عجیب این پل این امکان را فراهم کرده تا کشتی‌های بزرگ از زیر آن به‌راحتی گذر کنند.

جاده زوجی لا که ۹ کیلومتر طول دارد، شهرهای لاداخ و کشمیر را به هم وصل می‌کند. مهم‌تر از هر چیزی، این جاده بسیار باریک است، با این حال خودروها و موجودات زنده در این جاده در کنار هم زندگی مسالمت‌آمیزی دارند.

جاده گویس فقط ساعات محدودی از روز باز است و باقی روز در آب فرو می‌رود. پیش از ورود به این جاده ۴/۵ کیلومتری، حتما برنامه زمان‌بندی جزر و مد را چک کنید. در غیر این‌صورت، خودروی شما در آب غرق خواهد شد.