جستجو

اجساد را در ردیفهایی دایره ای شکل در داخل دخمه قرار میدادند،ردیف اول جای مردها ردیف دوم زن ها و ردیف آخر جای بچه ها بوده است.<br /> وسط این دخمه یک چاله قرار دارد که نامش اَستودان یا استخوان دان است. بدن بعد از سه روز توسط پرندگان خورده و متلاشی<br /> میشده واستخوان و ناخن و مو و پارچه چیت کفن که از بین نمی رودچیزهایی استکه از بدن باقی می مانده. سالار همه اینها را دراستودان می ریخته است. هر چند سال یک بار که استودان پر می شده سالار کمی تیزآب زرگری روی آن ها می ریخته تا آنها را آب کند.

زنان در پایین دخمه ها با جسد وداع می کردند و 16 مرد قوی هیکلی که انتخاب می شدند ، جسد را از مسیر سنگچین بالا میبردند. &nbsp;بیرون برج جسد را روی زمین میگذاشتند تا سالار بقیه مراسم را اجرا &nbsp;کند.

دو نفر در بالای دخمه ها زندگی میکردند که سالار نام داشتند. این کار به قدری سخت بوده که کمتر کسی زیر بارش میرفته است، اگر کسی این کار را قبول می کرده به او می گفتند خیلی سالاری. که این اصطلاح از آن موقع وارد فرهنگ ما شد.در واقع وقتی به کسی می گویند خیلی سالاری یعنی خیلی مرده شوری از آخرین سالارها یکی از آنها هنوز زنده است که متولد 1302 است. سالار بدن را داخل برجمی برده استپس هیچ انسانی غیر از سالارها وارد برج ها نشده است.

اعتقاد زرتشتیان این است که ما حق نداریم چهار عنصر طبیعت یعنی خاک، آب، باد و آتش را آلوده کنیم. در گذشته باور داشتند که نباید مرده های خود را دفن کرد چون با این کار صورت خاک قبرستان آلوده شده و غیر قابل استفاده میشد.در اینجا دو تپه وجود داردکه در بالای آنها برجی بنا شده و مسیری سنگ چین دارد. آنکه بلندتر است 350سال و دیگری 120 سال قدمت دارد.<br /> وقتی کسی می مرد، متوفی را می شستند چون او پاک از بدن مادربه دنیا آمده و باید پاک از دنیا برود سپس او را کفن می کردند.

دخمه در خارج از شهر یزد قرار داشته و پرندگان شکاری مانند کرکس، لاشخور و عقاب بدن را می خوردند. این اتفاق تنها توسط پرندگان می افتاد &nbsp;زیرا به دلیل ارتفاع در ورودی درندگان نمیتوانستند به دخمه وارد شوند زیرا آنزیم معده پرندگان از انتقال میکروب به دیگران جلوگیری میکند . ایرانی ها 2000 سال پیش می دانستند که اگر فرد در اثر وبا و طاعون بمیرد، پرنده نمیتواند بیماری را در طبیعت انتقال دهد و حتی مدفوعش هم آلوده نیست ولی در آنزیم معده روباه و شغال و گرگ این طور عمل نمیکند. پس دیوار ها را بلند می ساختند که درنده نتواند وارد شود. دلیل دیگر هم این بوده که درندگان طعمه خود را جا به جا می کنند ولی پرنده همانجا می خورد و بدن مرده در طبیت پخش نمی شود و طبیعت را آلوده نمی کند.<br /> مسیر باد در مکانهایی که دخمه وجود دارد از دخمه به سوی بیابان های بین یزد ، رفسنجان و کرمان است در این فاصله تا کیلومترها هیچ آبادی ای نیست که باد بوی تعفن و آلودگی را به آنجا ببرد.

این مرد آرزو داشت که دو پسر داشته باشد و در آخر آرزویش برآورده شد!

شیب های عاشقانه‌ی آلپ پس زمینه‌ی فوق‌العاده‌ای برای افرادی که در آن زندگی می‌کنند، می‌سازد. سوئیس کوهستانی‌ترین کشور اروپاست و البته سوئیس معروف‌ترین شکلات دنیا را که به تواناییش در شاد کردن مردم معروف است، می‌سازد.

این فیلم با بازی&nbsp;نیکول کیدمن&nbsp;در نقش&nbsp;گرترود بل، نویسنده و مأمور مخفی بریتانیا در اوایل قرن در کشورهای عربی، قصه&zwnj;های زیادی را حول و حوش&nbsp;ایران در 80 سال پیش،&nbsp;روایت می&zwnj;کند و در واقع چهل و پنج دقیقه ابتدایی فیلم در&nbsp;تهران&nbsp;می&zwnj;گذرد.<br /> دو دقیقه از این فیلم مربوط به برج سکوت است که این ویدیو مشاهده می نمایید.<br /> چند نکته: <ol> <li>ورود به بخش بالایی برج سکوت برای همه امکانپذیر نبوده است.به دلیل آنکه حیوانات وحشی مانند سگ و گرگ نتوانند به مردار دسترسی پیدا کنند.</li> <li>همچنین در دورانی که مرده در دخمه وجود داشته دو نفر سالار به عنوان نگهبان در برج حظور داشته اند.</li> </ol>

غار «سَهولان» (کردی: Sehollan) در روستای سهولان، ۴۲ کیلومتری جنوب شرقی شهر مهاباد میان مهاباد-بوکان و همچنین در ۲۸ کیلومتری شهر بوکان در استان آذربایجان غربی واقع شده‌است. ارتفاع سقف غار تا سطح دریاچه آن به ۵۰ متر می‌رسد و عمق آب در برخی جاها به ۳۰ متر می‌رسد. اختلاف دمای درون و بیرون غار بین ۱۰ الی ۱۵ درجه‌است. سهولان به زبان کردی به معنی یخبندان است و مردم محلی غار را «کونه کوتر» یعنی لانه کبوتر نیز می‌نامند. دلیل این نامگذاری وجود تعداد زیادی لانه کبوتر درون غار است.

لاله واژگون گياهي چند ساله با گلهاي بسيار زيبا از خانواده سوسن است . گلدهي لاله هاي واژگون در ماه ارديبهشت میباشد و هر ساله هزاران نفراز مردم علاقمند را به تماشا از نقاط دور و نزديك استان و خارج از استان به سوي خود جلب مي نماید. از مهمترین گونه های گیاهی به غیر از لاله واژکون میتوان از کرفس کوهی واز گونه ها-ی جانوری میتوان از کل و بز و پلنگ نام برد. گویند این گل در آن زمان که گلوی سیاووش پاک‌نهاد با تیغ تیز گرسیوز خونریز، آن پلید دژخیم بدنهاد، آشنا می‌شد، شاهد ماجرا بود. از پس آن اندوه، گلگونه رخ، سر به زیر افکند تا آرام آرام اشک بریزد بر بیگناهی سیاووش. گل لاله واژگون با نام علمی (Fritillaria) گیاهی است دیدنی که در هوای لطیف مرغزارهای سرسبز کوهسارهای سربلند و مغرور ایران‌زمین می‌روید. جای‌جای این خاک گهرخیز هنرزا، سرشار از دیدنی‌هایی است که در پهنه‌سار گیتی اگر یگانه نباشد، کمیاب و نایاب است. در پاوه و اورامانات هم به این گل اشک سیاوش می‌گویند. لاله واژگون در نقش‌ سرستون‌هاي ساساني‌ها هم در موزه طاق بستان در كنار نقش پادشاه ساساني ديده مي‌شود.

اثر طبیعی ملی (سرو زربین سنگان( در استان سیستان و بلوچستان و در 45 کیلومتری شهرستان خاش واقع شده که ارتفاع آن حدود 30 متر و قطر تنه درخت 3 متر است. بر اساس اطلاعات به دست آمده، زرتشتیان به درختان سرو احترام خاصی قائل بودند از این رو این درختان را موبدان زرتشتی می‌کاشتند. بعد از اسلام برای اینکه این درخت از بین نرود مردم منطقه از آن به نام درخت میر عمر یاد می‌کردند و بعدها به نام سُل نامگذاری شد. در گذشته این درخت به عنوان زیاتگاهی بود که مردم برای زیارت به آن مراجعه می‌کردند و با بستن نخ و تکه پارچه مراد و خواسته‌های خود را از آن می‌طلبیدند. زربین با نام دوجمله‌ای Cupressus sempervirens) گونه‌ای از درختان همیشه‌سبز، از دسته مخروطیان (Pinophyta) ردهٔ ناژویان (Pinopsida)، راستهٔ کاجیان (Pinales)، تیرهٔ سروها (Cupressaceae)، سردهٔ سرو ناز (Cupressus). «سرو زربین» درختی زیبا به ارتفاع ‪ ۲۰‬تا ‪ ۳۰‬متر گسترده در برخی نواحی شمال ایران است که سبزی همیشگی آن جلوه‌ای خاص به طبیعت منطقه می‌بخشد. جورهٔ اصلی زربین، مخروطی با گسترش افقی دارد؛ شاخه‌های جانبی آن نیز افقی هستند.

شته کوه تفتان به طول 12 کیلو متر و دارای قله های متعدد میباشد. سه دهانه اتشفشانی نیمه فعال که از دهانه های آن بخار؛ گازهای گوگردی دائماً در حال تصاعد می باشد چشم انداز خیره کننده ای را بوجود آورده است. گوگردی بودن منطقه از پیدایش شرایط زیستی گیاهی و جانوری ممانعت بوجود آورده است.این اثر مورد احترام اهالی منطقه بوده وکوهنوردان زیادی را همه ساله به سوی خود جلب مینماید. تفتان قله اي با ارتفاع 4050 متر در 150 كيلومتري زاهدان واقع است اين كوه آتشفشاني نيمه فعال است كه همچنان گاز گوگرد از آن خارج ميشود . تفتان از چهار مسیر صعود میشود غربی مسیر پناهگاه . شرقی روستایی ترشاب . شمالی روستایی تمین . شمال شرقی دو راهی سنگان و روستایی خنجک ماده خروجی از قله در صورتی که با آب مخلوط شود تولید اسید سولفوریک میکند so4h2 که ماده بسار خطرناکی است که به تیز آب سلطانی هم معروف است. گیاه خاص منطقه بادام تلخ . پونه. درمنه . آویشن خار گلک و گرمونه که برای دل درد بسیار مفید است و تقریبا تمام ارتفاعات را پوشانده است. قله تفتان معمولا برف زیادی نمی گیرد اما به طور معمول می توان گفت میزان برف آن در زمستان تا زیر زانو می باشد و در طول این سالها مشکل ترین صعود آن در سال 74 بوده به خاطر برف زیادی که منطقه را پوشانده بود. حیواناتی که گهگاهی در این منطقه دیده می شوند روباه شغال گرگ و کبک است. مردم این منطقه زندگی عشایری توام با زندگی روستایی دارند به طوریکه تابستان به این منطقه کوچ می کنند و در چادرهایشان زندگی میکنند جنس این چادرها که پلاس نام دارد از موی بز و کرک ساخته می شود که آب از آنها عبور نمیکند.

این اثر کهنسال که نامش در سفرنامه ناصر خسرو هم آمده است دارای قطر یقه و ارتفاعی برابر با 3/4 و 25 متر ودر ارتفاع 600 متری از سطح دریا ودر روستای هرزویل شهرستان رودبار واقع گردیده است.شکوه و عظمت این درخت و باورهای مذهبی جامعه؛زمینه بازدید مردم را از این اثر با ارزش فراهم آورده است. اثر طبيعي ملي سرو هرزويل در استان گيلان و در محدوده شهر منجيل واقع شده است. مساحت آن در حدود 0.625 هكتار مي باشد. در دل روستاي هرزويل منجيل، سروي به يادگار مانده كه به‌دليل قامت برافراشته و قدمت طولاني‌اش مورد توجه است. سرو كهنسال هرزويل كه در سال 1362 توسط شوراي عالي محيط زيست به‌عنوان يك اثر طبيعي ملي ثبت شده، در نزديكي منجيل در دامنه‌ي كوه‌هاي شمالي جاده‌ي رشت - تهران كه سرسبز از درختان زيتون و رزبين است، پابر جاست. سروهرزويل درختى كهنسال با ارتفاع ۳۰متر و قطر تنه چهارمتر، به روايات مختلف از ۱۰۰۰ تا۳۰۰۰سال است كه در خاك شهرك تاريخى هرزويل ريشه دوانده است. حتى ناصرخسرو قباديانى در سفرنامه اش از درخت سرو زيبا و كهنسالى در منطقه هرزويل ياد مى كند.

در منتها الیه شرقی استان گیلان و در شهرستان رودسر و بعد ازگذشتن از مناظر زیبا به سمت چابکسر حدود ۵ الی ۶ کیلومتری بخش چابکسر، در منطقه ای بسیار زیبا روستای فکجور ارشیان واقع شده است. این روستا از جنوب به سلسله جبال البرز، از شمال به روستای کرات محله، از غرب به میش سرا و از شرق به کبوتر آبکش ختم می شود. برای رسیدن به این روستا باید از جاده ای بسیار زیبا با پیچ و خم زیاد و انبوه درختان روبرو شویم. هوایی کاملاً ییلاقی و خنک در فصل تابستان هر مسافری را به این سمت می کشاند. روستای فکجور دارای ۳۰ الی ۴۰ خانوار زحمتکش و خونگرم و مهمان نواز است که به کشاورزی مشغولند و عمده محصول آنان مرکبات است. از جمله آثار معروف ودیدنی این روستا چشمه ای است که از سالهای بسیار دور به چشمه دمکش معروف بوده است. این چشمه در زیر درخت کهنسالی از گونه افرا واقع شده که از داخل گودال بزرگی که در زیر آن وجود دارد، آب به صورت گردابی بیرون می ریزد و آمدن آب چشمه دم به دم است یعنی گاهی چند ساعت و حتی چند روز خشک است و آبی ندارد و گاهی هم چند روز به طور مستمر آب دارد. نسیم خنکی که همیشه قبل از آمدن آب چشمه می وزد از ویژگیهای جالبی است که مردم از آن یاد می کنند . قبل از اینکه آب بالابیاید دو نسیم خنک در فاصله چنددقیقه می وزد که اهالی متوجه بالاآمدن آب می شوند. از نکات جالب دیگری که در این منطقه وجود دارد این است که حدوداً ۴۰ متر بالاتر از این چشمه، چشمه ای دیگر وجود دارد که به صورت طبیعی و ممتد آب می دهد. به گفته اهالی محل گاهی ۴۸ ساعت هم آبی در چشمه دمکش دیده نمی شود ولی گاهی در یک روز ۵ الی ۶ بار آب چشمه بالا آمده و دوباره خشک می شود و این بالاآمدن آب گاهی ۶۰ اینچ آب به ارمغان می آورد. این چشمه در ملکی خصوصی متعلق به خانواده مهدوی است که اجازه دیدن این چشمه و باغ را به عموم داده است.

سرو ابرکوه در استان یزد واقع است. گويند زرتشت ، چون موسم اسپند به ابرکو رسيد ، با دست خود بذر سرو بر اين دشت فشاند و بر مردمان نويد داد که درختی در آن ميان بماند تا ببيند درفش ، فرزندش ، بهرام ، پادشاه صبح دم رستاخيز را کوير ابرکوه را که درمي نوردي ، به پيرترين ساکن کويرهاي جهان خواهي رسيد. سرو 5هزار ساله ابرکوه را اگر مسن ترين موجود زنده جهان بناميم ، چندان به بيراهه نرفته ايم. در ايران باستان ، کاشتن درخت از اهميت بسيار بالايي در طبقات مختلف جامعه برخوردار بوده است. در نگاره ها و آثار باستاني مانند حجاري هاي دوره هخامنشي در تخت جمشيد، نماد درخت و به طور خاص ، سرو آورده شده است. در فرهنگ زرتشتيان آمده است : سرو به دليل آن که درختي هميشه سبز است ، همواره در ايران اهميت خاصي داشته است و سرو 5هزار ساله ابرقو نيز که آن را سرو زرتشت مي نامند، نمادي از همين امر به شمار مي رود. غير از نگاره ها و حجاري ها در پارچه بافي ها هم به گونه اي گياه ، درخت و همان سرو خميده که بعدها در فرهنگ ايراني ترمه ناميده شده ، ديده مي شود. سرو ابرقو در ديگر هنرهاي ايراني نيز به چشم مي خورد. مينياتور بهترين مجال براي شناسايي اين درخت کهنسال است که به شکلي منحصر به فرد در آثار هنرمندان اين مرز و بوم جلوه کرده است. سرو ابرقو، اين نگين سبز کوير ايرانيان در تمامي جهان به عنوان نمادي از زندگي و زيبايي معرفي شده است. اين در حالي است که در کشور ما بسياري حتي از وجود اين جاذبه مسلم گردشگري بي خبرند. چندي پيش ، دانشمنداني از ژاپن و روسيه پس از بازديد از سرو ابرقو عمر آن را تا 8000 سال برآورد کردند؛ اما الکساندر روف ، دانشمند روسي عمر اين درخت را ميان 4000تا 4500سال برآورد کرده است. حمدالله مستوفي هم در کتاب نزهت القلوب که در سال 740هجري قمري تاليف شده است ، درباره اين سرو آورده است : آنجا سروي است که در جهان شهرتي عظيم دارد. چنانچه سرو کشمير و بلخ شهرتي داشته و اکنون اين از آنها بلندتر و بزرگ تر است. حتي برخي مورخان پارا فراتر نهاده و معتقدند نهال اين درخت را يافث ، پسر نوح کاشته است. اختلاف نظر بسيار و درباره چند هزار سال سن اين زنده ترين موجود تاريخ دنيا هم نمي تواند از اهميت اين جاذبه گردشگري کشورمان بکاهد. پيرترين موجود زنده دنيا با 25متر ارتفاع ؛ 18متر محيط و 5/11 متر اندازه دور تنه در قلب ايران آرام آرام زندگي مي گذراند. با اقداماتي نظير آفت کشي و آزادسازي حريم اين سرو تاريخي که سال گذشته از سوي سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري استان يزد صورت گرفته است اکنون سرو 5هزار ساله ابرقو براحتي مي تواند نفس بکشد. نگين سبز کوير ايران اين روزها به بار نشسته است تا در عين کهنسالي نشانه ديگري از زايش و باروري به نمايش بگذارد. سرو کهنسال کشورمان نياز به مراقبت بيشتري دارد، شايد توجه بيشتر به اين جاذبه گردشگري در دل کوير ايران بتواند روزي آن را به عنوان قلب گردشگري تفريحي و يا حتي گردشگري علمي در ژرفاي کوير تبديل کند.

این چشمه دارای آب معدنی با خواص درمانی فراوان می‌باشند. آب این چشمه از دسته آب‌های کلروره سدیک آهن‌دار و هیپوترمال با باقی‌مانده خشک زیاد و اسیدیته زیاد می‌باشد. وجود املاح کلر و سولفات فراوان و نیز ترکیبات به حد اشباع در آب نشان‌دهنده ارتباط آب با منابع غنی زیرزمینی از این مواد می‌باشد. این نوع ترکیبات بیش‌تر در زمین‌های دوره تریاس در دریاها باقی مانده‌اند. این نوع آب‌ها افزاینده ادرار (مُدِر)‌اند، و در نتیجه به دفع مواد زاید کمک می‌کنند. ازدیاد ترشحات بزاق، معده، صفرا و پانکراس (لوزالمعده) از دیگر خاصیت‌های درمانی این آب‌ها است. هم‌چنین این آب‌ها در درمان بیماری‌های مفصلی سودمندند. چشمه گراب در حدود ۵۰ کیلومتری جنوب مشهد و در مسیر جاده قدیم مشهد به نیشابور و به طور دقیق تر به فاصله یک کیلومتری از جنوب این جاده واقع شده‌است. در واقع امر چشمه گراب متشکل از چندین چشمه با فواصل تقریبی ۵۰۰ متر از یکدیگر می‌باشد که اغلب دارای دهانه‌های مخروطی و مرتفع تر از سطح زمین می‌باشند. مظهر اصلی چشمه گراب که بر روی تپه مخروطی شکلی به ارتفاع متوسط ۳۰ متر واقع است و به نظر می‌رسد که سطح پیزومتری آن نیز حدود ۱۰ متر بالاتر از سطح دشت و اراضی منتهی به کالشور می‌باشد. مردم محل از آب این چشمه به عنوان دارو و برای التیام زخم‌های سطحی استفاده می‌کنند. توپونیم گراب واژه‌ای فارسی است که مرکب از دو جزء «گر» و «آب» می‌باشد. در لغت نامه دهخدا برای معنای واژه گَر(gar) بیماری کچلی آمده‌است. در عربی بدان جرب و در ترکی هم به آن قوتور می‌گویند. واژه آب (ãb) نیز در غالب موارد به همین معنی متداول در فارسی امروزی است. در گستره سرزمینی ایران واژه گراب (معادل انگلیسی Mange Water) عموماً اشاره‌ای به چشمه‌ها یا چاه‌های آب معدنی گوگرد دار می‌باشد. از نظر زمین شناسی طبق بررسی‌های انجام شده به نظر می‌رسد که مجموعه چشمه‌های تراورتن ساز منطقه گراب در مجاورت گسل سنگ بست- شاندیز و در بخش جنوبی آن قرار می‌گیرد. این موضوع البته نشان دهنده این است که منطقه دنباله طبیعی رون بینالود نیز به شمار می‌رود.

چشمه رسول الله (ص) در استان فارس واقع است. از زير يک تپه سنگي، آب زلالي ميجوشد که تفرجگاه محمد رسول الله را پديد آوردهاست. بر بلنداي اين تفرجگاه سنگ دل دل قرار دارد که نوعي نيايشگاه بودهاست. اين چشمه که در ضلع باختري شهر اقليد واقع شده است يکي از گردشگاه هاي مهم اين شهرستان مي باشد. در حال حاضر آب اين چشمه در زمين هاي کشاورزي و تغذيه حوضچه هاي ماهي که در کنار چشمه ها احداث شده اند، به مصرف مي رسد. این چشمه که در مرکز شهر قرار گرفته از دیر باز مردم اعتقاد خاصی به آن داشته اند و حتی در اوج خشکسالی ها این چشمه خشک نشده است و بسیاری از مزارع و باغ ها را آبیاری می کند. شهرداری اقلید به علت اهمیت این منطقه و رفاه حال مسافران و گردشگران این تفرجگاه را بهسازی کرده است. این منطقه قابلیت تفرجگاهی در بعد کشوری را دارد و به همین خاطر 60 هکتار زمین های اطراف آن خریداری و بهسازی شده است.

این کشتی در ۴ مرداد ۱۳۴۵ در نزدیکی روستای «باغو» در جزیره کیش به گِل نشست.

مردم در حال بالا رفتن از اورست ماه مه 2013

مردی که می‎تواند....روی آب...موتورسواری کند؟

ماشینی با توانایی‌های مرد‌عنکبوتی

این مرد فقط دو پسر می‌خواسته است... آن‌قدر تلاش کرده تا به هدف خود رسیده است.

مرد به نیمکتی در پارک نگاه می‌کند که عادت داشته با همسرش روی آن بنشینند.

این مرد پس از پیدا کردن آلبوم عکس خانوادگی خود در ویرانه‌های خانه‌اش که بر اثر زلزله نابود شده، زار می‌گرید.

فردی که زندان بوده پس از جنگ جهانی دوم به خانه بازگشته است. در این تصویر دیدار او با دخترش را می‌بینیم که قبل از رفتن مرد به جنگ، فقط یک‌سال داشته است.

این مرد در حال نجات دادن چند توله‌سگ در جریان بروز سیل در کشور فیلیپین است.

این پیرمرد و پیرزن ۸۸ سال پیش ازدواج کرده‌اند اما در آن زمان نه لباس عروسی داشتند و نه عکس و عکاسی. سرانجام، پس از گذشت چند دهه از زندگی مشترک، به آرزوی خود رسیدند.

این مجسمه‌های اسب‌سوار را فقط دو بار در روز می‌توان مشاهده کرد. این مجسمه‌ها در درون رودخانه ساخته شده‌اند تا به مردم تاثیرات تغییرات آب‌وهوایی را یادآوری کنند.

این مجسمه‌های اسب‌سوار را فقط دو بار در روز می‌توان مشاهده کرد. این مجسمه‌ها در درون رودخانه ساخته شده‌اند تا به مردم تاثیرات تغییرات آب‌وهوایی را یادآوری کنند.

تونل گولیانک را مردم بومی ساخته‌اند. این تونل که از دل یک کوه بیرون آمده تنها مسیر انتقال روستا به جهان بیرون بود. بعدها، دولت چین یک تونل ۱۲۰۰ متری احداث کرد تا حمل‌ونقل اهالی روستا راحت‌تر صورت بگیرد.

عنوان رسمی این جاده که شهرهای یاکوتسک و ماگادان را به هم وصل می‌کند «کولیما» است، اما مردم به آن «جاده مرگ» می‌گویند. ۹۰ کیلومتر اول این جاده را زندانیان در سال ۱۹۳۲ میلادی ساختند اما کل جاده در سال ۱۹۵۳ کامل شد.

هزار سال پیش تجریش، طجرشت خوانده می شد. تجریش مرکز شهرستان شمیرانات استان تهران است و در منطقهٔ ۱ شهر تهران واقع شده‌است. میدان تجریش که نقطه پایانی خیابان ولیعصر تهران است یکی از مکان‌های تجاری و شلوغ تهران به شمار می‌رود. بازار قدیمی، تکیه بزرگ تجریش و امامزاده صالح از نقاط دیدنی محله تجریش‌اند. در گذشته‌ای نه چندان دور مردم منطقه تجریش به زبان تاتی سخن می‌گفتند که هنوز برخی از بومیان با آن آشنایی دارند.